muhafazakarlar ve milliyetçiler sadece ve sadece kendilerinin yaşamasını istiyor bu ülkede. atatürkçüler de aynı şekilde. ya da sadece kendi hayat tarzlarına dayalı bir toplumsal yapı olsun istiyorlar. kürtler ise siyasi arenada kendilerine ayrıcalıklar ve toprak istiyorlar. halkın ne istediği belirsiz. siyasilerin bu ütopik isteklerine rağmen ülkenin tamamında gözleri yok gibi. sözün özü kim ne isterse istesin öyle ya da böyle ülke bölünüyor. bugün gelinen noktada sağcı solcudan ziyade iktidar ve muhalefet var. biz ve onlar var. bazı partiler iktidara, bazıları muhalefete yanlıyor.

herkes birbirine geçmişte yaptığı hatalardan vurmaya çalışıyor. bu bağlamda akp nin hesap defteri bir hayli kabarık. bugün muhalefetin hemen her kesimini suçladığı terör örgütleriyle çok değil 5-10 yıl önce bizzat birinci dereceden ilişkileri vardı.

chp nin hatalar silsilesi ise hem uzak geçmişe hem de genel başkan sorunlarından kaynaklı. tüp, yağ, ıvır, zıvır kuyrukları bir yanda dursun, genel başkanlardan birini kasetle yolladılar, diğeri başarısızlık abidesi fakat kalmaya devam ediyor. son zamanlarda parti içerisinde ulusucalıların ve atatürkçülerin sözünün pek geçmediği görülüyor. bu nedenle de bir bölünme söz konusu. tabi bu bölünme sandık başına gidilince ortadan kalkıyor.

mhp nin pek tartışılacak yanı yok. bahçeli türk siyasi tarihindeki varlığının büyük bir bölümünde devlet ve iktidar ayrımını yapamadığı ve iktidarın destekçisi olduğu düşünülüyor. iktidarı eleştirdiği dönemler olsa dahi sırf "onlar varsa ben yokum" diyerek bir zamanlar eleştirdiği zihniyetle birlikte hareket ediyor.

mhp'nin "onlar varsa ben de yokum" cümlesindeki "onlar"a gelelim. hdp kürtleri temsil ettiğini söylüyor. kürtlerin acılarından besleniyor. solcuların hırsından besleniyor. doğruluğu tartışma konusu olan aydınlatılamamış gayrimeşru cinayetlerin öfkesinden besleniyor. ve tabi ki pkk. öyle ya da böyle hdp en büyük desteğini de en büyük kösteğini de pkk dan alıyor. ve enterasandır bu parti bir türlü kapatılmıyor. kimin hangi amacına hizmet ediyor bilinmiyor. benim böyle bir partim olsa ve toplumun %70 i bu partiden nefret etse anında kapatır nerede yanlış yaptığıma bakardım.

iyi parti mhp içerisindeki vakur ve sakin zihniyetin ürünü diyebiliriz. ama partiden koparak yeni bir oluşum içerisine girmeleri anarşi belirtisi diyebiliriz. mhp den farklı olarak "onlar varsa ben yokum" zihniyetinden uzaklaşılmış. "onlara da sıra gelecek" mantığıyla hareket ettiklerini söyleyebiliriz. meral teyze tatlı ve cici görünebilir ama hillary clinton ayarında bir kadındır. güçlü bir figürdür.

saadet partisi ise aslında dananın kuyruğunun koptu yer. fakat herkes bunu görmezden geliyor. saadet partisi akp fikrinin oluştuğu yerdir. refah bloğu dağılınca erbakan önderliğinde saadet partisi kuruluyor. 1 ay sonra da erdoğan önderliğinde akp kuruluyor. saadet partisi o kadar pasif kalıyor ki kendisiyle aynı görüşteki başka bir parti 19-20 yıl bu ülkeyi yönetiyor, yönetim şeklini, anayasının, toplumsal dinamikleri, kültürel dinamikleri ve daha bir çok şeyi değiştiriyor. mesela benim aklım tam alamıyor burasını.

%1 in altında oy alan partiler de pek tartışma konusu olabilecek içerikler barındırmıyor. bir zamanların pkk kamp sözcüsü doğu perinçek, yıllardır orak çekiç elinde evcilik oynayan komünistler, sağcıların katliamcı kahramanlarının fedaileri ve bilimum toplum dinamiklerini hiç iyi okuyamayan ve sadece prosedür gereği seçimlere giren partiler.

peki bu kadar üstünkörü analiz yeter. "ideal olan" yani çoğunluğun istediği şey gerçekleşirse ne olur. mesela muhalefet kanadında kılıçdar istifa etti. hdp kapatıldı. chp nin başına muharrem ince geldi. muharrem ince tek başına bütün muhalif seçmenin isteklerini karşılayabilir mi? seçim gecesi yaptığı hatadan dolayı bir çok görüş karşılayamayacağı yönünde. hem muhafazakar, hem milliyetçi, hem atatürkçü, hem de kürt kesime eşit bir şekilde hitap edebildiği de ortada. hem toplumunun büyük bir kesiminin hoşuna giden "kaypak" modelde bir siyasetçi de. iyi de kıvırır yani.

ya da iktidar tarafında erdoğan siyaseti bıraktı. yerine damadı geçti. genç ve dinamik bir yönetim anlayışı benimsedi. toplumu birleştirecek ortak bir payda bulabilir miydi? yoksa padişah ölünce taht kavgasına tutuşan şehzadeler gibi birbirlerini mi gırtlaklardı. bilemiyorum.

bütün bunların ışığında benim kendi düşünceme gelirsek. klişe sözlerden tiksiniyorum ama "aynı gemideyiz". başka bir türkiye daha yok. öyle ya da böyle toplumun bütün kesimine eşit mesafede yaklaşan, toplumu birleştirici bir özelliğe sahip birini seçmemiz gerekecek. böyle biri çıkar mı? elbette çıkabilir. yeter ki herkes gerektiğinde elini taşın altına koyabilsin.

kalın sağlıcakla.

peşin edit: terörist sevici, fetöcü, seküler, solcu, sağcı, milliyetçi, cahil, kemalist, lümpen, emperyalist, kapitalist... bana yakıştıracağınız her şey sizin içten içe olduğunuzu düşündüğünüz fakat korktuğunuz şeylerdir. o nedenle atış serbest. birbirimizle konuşmazsak birbirimizi anlayamayız. kulaklarımızı tıkayarak, gözlerimizi kapatarak, birbirimizi görmezden gelerek yaşayamayız. belki şaka gibi gelebilir ama ileride bu ülkenin başına bile geçebilirim. o gün geldiğinde hepinize ne kadar şanslı olduğunuzdan bahsedicem merak etmeyin.

peşin edit2: bütün bunlar basit, her kesimden kişinin toplum içinde konuştuğu bazıları söylentilere dayalı varsayımlardan yola çıkılarak yazılmıştır. gerçek olan tek şey sondaki temennilerim olabilir. geri kalan her şey varsayımlardır.