- çocuk neden sakat abi?
+ doğuştan... doğuştan denmez aslında. hamileyken babası ağır bir dayak yemiş.
- babası nerede?
+ sinopta.
- hapishanede ki? geçen gün uğur ablayı hapishaneye giderken gördüm.
+ sevgilisi
- onun için mi bu şehirdesiniz? sen?
+ uzun hikaye karışık.
+ bu kaltakla aynı mahallede büyüdük, mevlana kapıda. babası zabıtaydı alkolik hasta bir adamdı rahmetli erkenden de gitti zaten. bu anasıyla yoksul perişan. bizim tuzumuz kuruydu hacı babam yapmış bir şeyler. bir de zagor vardı, bizim eski evin kiracısının oğlu. babası filmciydi yeşilçamda. cepçilik arpacılık her yol vardı itte ama sevimli yakışıklı oğlandı. bizimkini aşık etmiş kendine. ben efendi oğlanım tabi okul mokul takılıyorum o zamanlar, öylece büyüdük gittik işte. ne tak varsa hep askerliği beklerdim. 4 sene kaldı 3 sene kaldı, sonunda o da geldi gittik. bizde de herkes bunu bekliyormuş gelir gelmez yapıştılar yakama. ev düzüldü kız bulundu çeyiz falan filan, nikahlandık. 2 taksi 1 dükkan verdi peder. dükkanda koltuk moltuk satardım. bir gün bu huur çıkageldi. hiç unutmam görür görmez cız etti içim. şöyle basma bir etek dizine kadar, çorap yok. üstünde açık bir bulüz saçlar maçlar, pırlanta anlayacağın. şunun bunun fiyatını sordu dalga geçti benimle. kanıma girdi o gün. tabi taktım ben bunu kafaya. ertesi gün bir soruşturma, dediklerine göre yemeyen kalmamış mahallede ama asıl zagora kegibmiş. zagor da kaftiden içerde o sıra. bir gün süslenmiş püslenmiş zırt geçti dükkanın önünden yazıldım peşine. tuhafiyeye girdi, pastaneden çıktı, minibüs otobüs, geldik sağmancılara benim içimde bir sıkıntı. işi anladım tabi zagoru ziyarete gidiyor, bi tuhaf oldum, bini de kıskandım. uzatmayalım çaresiz evlendik ötekiyle, o ara zagor içerden çıktı. sonra duyduk ki kaçmış bunlar 6 ay mı 1 sene mi kayıp. hep rüyalarıma girerdi huur, o gün dükkana gelişini hiç unutamadım benimkine bile dokunamaz oldum. sonra bir daha duyduk ki 2 kişiyi deşmiş zagor biri polis. ikisininde gırtlağını kesmiş. karakolda 5 gün 5 gece işkence buna, arkadaşlarının öcünü alıyorlar. kaltağa da öyle. önce öldü dediler zagora sonra komalık. ankara da oluyor bunlar. bizimki bir gün çıkagelmiş mahalleye. zagor içerde en iyisinden müebbet. bir sabah dükkana geldim baktım bu oturuyor, önce tanıyamadım, anlayınca içim cız etti, cız etti de ne tornavida yemiş gibi oldum. çökmüş zayıflamış bembeyaz bir surat, ama bu sefer başka güzel huur. orhan'ın şarkıları gibi. kalktı böyle dimdik konuşmaya başladı dedi para lazım çok para. zagora avukat tutacakmış, ileride öderim dedi. esnafız ya bizde nasıl diye sormuş bulunduk. huurluk yaparım dedi, istersen metresin olurum. içime bir şey oturdu ağlamaya başladım ama ne ağlamak. işte o gün bir inandım huurya tam 20 yıl geçti. uzatmayalım zagora müebbet verdiler ama rahat durmaz ki bin. ha birini şişledi ha firara teşebbüs o şehir senin bu şehir benim ceza evlerini gezip duruyor. huur da peşinden. sonunda dayanamadım ben de onun peşinden. önce dükkan gitti ardından taksiler. karı terk etti, peder kapıları kapadı. yunus gibi aşk uğruna düştük yollara iş bilmem, zanaat yok. bu tınmıyor hiç. ilk yıllar ufak kahpeliklere başladı sonra alıştı, gözünü yumup yatıyor milletin altına. gel dönelim diye çok yalvardım, evlenelim, pederi kandırırım, zagora bakarız, yok. kancık köpek gibi izini sürüyor itin. ne yaptı buna anlamadım. kaç defa dönüp gittim istanbula yeminler ettim doktorlar hocalar kâr etmedi. her seferinde yine peşinde buldum kendimi. bir keresinde döndüm biriyle evlenmiş bu hamile. beni abisiyim diye yutturduk herife. nedense rahatladım oh dedim kurtuluyorum. bu da akıllanmış görünüyor, yüzü gözü düzelmiş, çocuk diyor başka bir şey demiyor. sinopta oluyor bunlar, ben de döndüm istanbula. doğumuna yakın zagor bir isyana karışıyor yine, hemen paketleyip diyarbakır ceza evine postalıyorlar. çok geçmeden bizimki depreşiyor yine. o halinle kalk git sen diyarbakıra, 3 gün ortadan kaybol. herif kafayı yiyor tabi, dönünce bir dayak buna eşek sudan gelinceye kadar. kızın sakatlığı bu yüzden. sonra çocuğu doğuruyor, durum hemen anlaşılmamış, ortaya çıkınca bir gece çekiyor esrarı takıyor herife bıçağı. çocuğu da alıp vın diyarbakıra zagorun peşine. allahtan herif delikanlı çıkıyor da şikayet etmiyor. ben o ara istanbulda taksiden yolumu buluyorum. epey bir zaman böyle geçti. yine her gece rüyalarımda bu. zagorun diyarbakır ceza evinde olduğunu duymuştum o sıra. bir gece bir büyükle eve geldim, hepsini içtim, zurnayım tabii sonra gözümü bir açtım baktım karlı dağlar geçiyor, bir daha açtım başımda bir çocuk kalk abi diyarbakıra geldik diyor. baktım sahiden diyarbakırdayım. bir soruşturma, kale mahallesi vardır oranın. bir gecekondu da buldum malımı bilmez miyim. görünce hiç şaşırmadı, hiç bir şey demedik. o gece oturup düşündüm oğlum bekir dedim kendi kendime; yolu yok çekeceksin. isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle, yol belli, ey başını usul usul yürü şimdi. o gün bu gündür usul usul yürüyorum işte.

not: ezberden yazdım bir hatam olduysa affola.