orta sondayım yılbaşı ertesi çekiliş yapmışız hediyeler verilicek yılbaşında bilirsiniz kıtlıktan çıkmış gibi doldurulmuş tavuktan (hindiye paramız yetmez) portakalına dunyaları yemişim dıbınakoyim. havalar da soguk.3.dersteyiz 1 ders sonra ögle arası verilecek ve 5 dakika uzaklıkta olan evime annemin hazırlayıp işe gittigi yemegi yiyip okula dönücem.her neyse birden bire bröft diye bişey oldu midemde. ardından zbıff diye sankı tuttugumu anlamışçasına insafsızca terketti bunyeyi ishal olmuşum... zütümü kasamadıgım gibi kıpkırmız olan suratımda aldırma gönül bakışıyla deli gibi sıçıyorum ama neler neler. pantolonunuzun altına ıslak içlik giydiniz mi.aynı onun gibi bulundugu bacagın şeklini aldı..

tam da o anda biri omzumu delercesine dokundu sırtıma. hıınnınıskiyim dedim dişlerimi sıkarken içimden. 3 hamlede döndüm arkama ve zütümü hareket ettirmemle iyice yayıldı insafsiz tak. titrerken elime looney tunes karşık vcd tutusturup yeni yılın kutlu olsun dedi çocuk. gülüyordum.oturdugum yerden teşekkür ederken aynı zamanda yaklaşık 3 dakikadır allahsızca sıçıyordum çocuk beylik bi kişiligim var sanıp saygıyla rica ederim diyor aldıgı hediyenin begenildigi umuduyla. zütüm alttan gülümser gibi kalan cüzzi bi taku bunyeden atmayı reddedip tutmama imkan veriyor. allahım 1 ders daha var napıcam derken korktugum o koku geliyo burnuma. insanlık hali deyimini gibip atan bi koku bu tak degil. biri de çıkıp (bkz: aga bu nedir) demiyo anlamıyorum.

nihayet zil çalıyor ve kalabalıkta millete çarpa çarpa en baba penguen belgeselini kıskandırıcak şekilde (bkz: samanyolu tv) ayaklarımı yerinden kaldırmadan ilerliyorum 5 dk uzaklıktaki evime. şansıma okulda başıma gelmeyen dışarda aşıma geliyo hansel ve gratel gibi izimi bıraka bıraka gidiyorum evime

bahtsız kişiligim burda da yalnız bırakmıyor beni evde benden 10 yaş buyuk ablam kapıyı açıyor bana. direkt tuvalete dalıyor pantolonumu çıkardıgım gibi yere löps diye düşen baraj göllerini andıran bi siyahlıkla karşılaşıyorum.tak rengi diye dalga geçtigimiz o pantolonun aslında kahverengi oldugunu anlıyorum o an haksızlık etmişiz diyorum okula. kıl çıkmıyo diye uzuldugum bacaklarım simsiyah olmuştu artık. külodumu bulamıyodum zaten o ayrı bi vaka. kalan son cüzzi dışkımı da bırakıp muslugu açıyorum muslugun tazyikiyle kapılara kadar sıçrayan taklarla serbest tuval çalışıyorum tuvalete.

hemen koridorun sonundaki banyoya atıyorum kendimi ablamın izlerden anladıgı kadarıyla banyoya niye kahveyle girdigimi merak ediyor ve tuvalete girdigini anladıgım kadarıyla çığlıklarını duyuyorum. devdıbını duymamak için açıyorum suyu.alt kısmım kemal sunalın zenci basketçi kılıgına girdigi film gibi suyla birlikte kendi rengini gösteriyor neyse ki ırkçı degilim.

yaklaşık 1 hafta süren aile nefreti ve oturdukları yerde acaba koltuga falan sıçar mı diye düşünmelerini sağlamam okula 3 gün gidememem ve hayatım boyunca içine kapanık olmam insanların yakınında sıçamamam dışında komik bi anı falan oldu sanırım şu an.ha bi de entry oldu eheh