Polisler dükkana daha yakından bakmak için bizi bırakmış sokak direğindeki lambanın cama yansıyan ışığını ellerini başlarına koyup cama yapışarak kapamışlardı. Bu sırada bizi boş bırakmışlardı. O zamanlar böyle çalma çırpma işi çok yaptığımız için aşırı hızlı koşuyorduk. Sandalyeyi görüp birbirlerine baktıkları gibi biz koşmaya başladık. Dalyan gibilerdi ama biz onlara göre daha hızlı ve çeviktik. Sokak aralarında nefesimiz tükenene kadar koştuk. Polislerin biri bizi peşledi. Diğeri arabaya koştu. öyle ki bazen aramızdaki mesafe 1 metreye kadar düştü korkudan köpek gibi depar atıyorduk peşimizdeki polis bizden önce yoruldu. Arayı açmıştık ama birazdan diğer polisin arabayla önümüze çıkacağını biliyorduk. ilk aradan sağa döndük rotamızda hurda sattığımız firma vardı. Çünkü. O hurdacıda çok büyük içi kartonlarla dolu konteynırlar vardı yolda aynı anda konuşuyorduk konteynerlara saklanalım az daha dayanalım diye. Son gücümüzle anayola çıkmamızla polis arabasının önümüze çıkması bir oldu. Neyse ki hemen yolumuzun üstü aşırı taşlık ve otlarla dolu bi tarlaydı oraya girdiğimizde arabayla giremedi. Amma velakin bu tarladan çıkana kadar otlar ve taşlar bizi tüketti. Tarladan çıktığımızda ilk aradan tekrar sağa dönüp içinde tonlarca karton olan konteynırların birine atladık ve kendimizi nefes alabileceğimiz şekilde konteynırın en dibine kadar soktuk kafamız rahattı bulaöazlar diye düşünüyorduk.

Amk arkadaşın telefonu çalmazmı (çalıntı nokia 3310) kısık bi sesle kapat şunu lan kapat dedim. Heycandan eli ayağı birbirine girdi kapatamıyodu mal. Elinden alıp ben kapattım. Ben telefonu kapattıktan sonra dışardan sesler gelmeye başladı. Bu taraflarda bi yerlere gittiler gel diye bağırıyordu polis. Ardından teker teker yan konteynırlara çıkıp bakmaya başladılar. Tepeden el feneri tutum iniyordu. Bizim konteynıra sıra geldi geçtiler pusuya yatabilirler diye çıkmadık o gece. Sabah hurdacının açmasını bekledik elemanları falan toplanıncada çıktık aşırı yorgunduk ve paramız kalmamıştı son sigaraları yaktığımızda yerde boş arsada sağlam 2 adet lastik gördük oturup bunlar para edermi hesabı yaptık en yakın lastikçi 40 metre ötedeydi çünkü :D

Poşeti hemen karnıma sakladım arkadaşla tarladan anayola çıktık. Ama ana yola çıktığımız gibi polis olduğunuz yerde kalın diye anons geçti. Ben küçük olduğumuz için ateş etmezler diye düşünüyordum. Kanımın da hızlı olmasıyla yanımdaki arkadaşıma koş dedim. Demez olaydım yanımdaki çocuk uzun kalıplı gayet büyük 10 yaşında 20 gösteriyor ayı . Arkadan çatır çutur saydırmazlar mı. Yanımdaki çocuk yere yığıldı ben çok korktum hem ağlayarak hem bağırarak daha hızlı koşmaya başladım. Çünkü o an korkumdan dolayı vücudum daha çok kan pompalıyordu ilkel beynim devreye girmişti. Bilincim bana Koş ve yaşamaya devam et diyordu. Koştuğum anayol polislere göre ters şerit olduğu için peşimden gelemediler. Durmadan 15 dk koştum en son çevre yolunda bi at çiftliğine girdim. Paralarla birlikte sabah ışıklarına kadar at çiftliğinde saklandım.

Sabah polisler hala devriye geziyordu. Paraları poşetten çıkartıp belime dizdim. Nasıl gideceğim diye düşünürken aklıma daha küçükken 5-6 yaşlarındayken tüpçü-ekmekçi arabalarına takıştığımız günler geldi ve sadece çiftlikten yolu izlemeye başladım güneş yeni doğuyordu. Karşıdaki 100 metre ilerdeki büfeye ekmek bırakmaya gelecek bi araba olduğunu biliyordum. Lakin 100 ben 100 metreyi koşarken devriyeye yakalanırsam büyük sıkıntıydı. Altın kural korkma ile telkin verdim kendime. Uygun bi zamanda çıkıp büfeye doğru yola koyuldum o sırada yanımdan ekmek arabası geçti. Ben ekmek arabadına yetişene kadar o ekmeği bırakıp aracı çalıştırdı. Bende arkasindaki kapıyı açıp kapama kollarına takışıp ayağımı merdivene benziyen gibimsonik dalgaya dayadım. Bi sıkıntı olmazsa bu şekilde minibüs durağına varacaktım.

Rezervasyon

Hülya arabada abla eve doğru giderken Elini elimin üstüne koyup ikimizin de kaderinin aynı olduğundan bahsetti ikimizin de birbirimizden başka kimsesinin olnadığından bahsetti. Ortak yönlerimizle kaderimizin bir olduğunu birlikte olmamız gerektiğini söylüyecekti ki yeter kes diye bağırdım. Elini elimden atıp arabayı kenarı çekmesini söyledim. Hiç istifini bozmadan sürmeye ve konuşmaya devam ediyordu. Konuşmaları aslında hoşuma gidiyordu onuküçüklüğümden beri bende sevdim gayet de güzel bir bayan ama olamazdı yani bu imkansızdı Murat abinin elleri iki cihanda yakamda olur diye düşündüm. Kendimi huur çocugumusun lan sacmalama diye sorguladım kesinlikle olamazdı ısrarla arabayı durdurmasını söyledim ve durdu.

Eve gitmeden önce beraber bi çay bahçesinde kahve içtik. Garibime giden ise Hülya ablanın beni çok ciddiye alması, çok değer vermesi idi. Tamam takıldığımız ortamlar sayesinde büyümüş de küçülmüş gibi olabilirdim ama. Bi insan evlatlık oğluna niye bu kadar değer verirdi ki. Bu düşünceler içerisinde gazetede Yunusemre mahallesinde bir çelik kasanın çalınması haberi gözüme takıldı. Haberin devamı bildiğiniz olayları anlatoyordu ama benlik bir şey yoktu arkadaşım ölmüştü onunda benim gibi kimi kimsesi yoktu. Gazeteyi ters çevirdim Kahve algılarımı mı açtı ne oldu bilmiyorum Hülya ablaya okula gitmek istemediğimi. Ve maazeretlerimi anlattım. Mal varlıkları bol olduğu için bir şey demedi kocadı deli para alıyordu buda yiyordu altlarındaki arabalar bile 6 sıfırlı paraların zamanında nirvanaydı amk.

Öfkemi bana bu kadar güzelliği bahşeden insana kusmak istemedim bu yüzden arabadan inip yolun beni zütürdüğü kadar gitmek istedim lakin ben inerken bana adımı söyledi. Dönüp gözlerinin içine baktım ağlamaklıydı. Sende hiç utanma? Hiç ar? Hiç rahmetli kocana karşı saygı,+ edep yok mu? Hiçmi hatırlamıyorsun Murat abinin beni getirdiğinde bu artık oğlumuz dediği günü? Senin ben vicdanının amk diyerek indim araçtan tam kapıyı kapatırken Tekrar adımla hitap ederek gözlerindende süzülen yaşlar eşliğinde konuşmaya başladı.

Araca geri bindim O andan Hatunum olarak gördüğüm kadının iki yanağına avuçlarımı koydum. Gözyaşlarını sildikten sonra keşke o kadarcık gönlüm olsaydı. Lakin gönlüm çocukluğumdan beridir sende. Dedim ve alnından öptüm. Nasıl sevinip sarıldı anlatamam sanırım dünyanın en ama en en en ennnnn güüüüzel hissiyatı sevdiğin kadına sarılmaktır. Beraber eve gittik ikimizde çok yorgunduk. Ona nikah kıymadan kesinlikle beraber yatmıyacağımı söyledim. Lakin sabah uyandığımda yanımda bana sarılmış yatıyordu. Melek gibi Uyurken biraz izledikten sonra kalkıp allah ne verdiyse bi kahvaltı hazırladım basit ve hızlı olanından. Tabi kucağına tepsi zütürmedim yastığı lafasına fırlatıp kalk ulaaa diye bağırdım zıpladı zaten hemn. Kahvaltıda akşam nikah kıymamız gerektiğini söylüyordu. Lakin ben anılara dalmış yavuz selim ne alemdedir şimdi. Müptezel abim yaşıyor mudur diye düşünüyordum. Zira abim o kafayla fazla yaşaöazdı. Beni dinlemiyor musun? Diye kolunu uzattı Hülyam tamam canım akşam hallederiz dedim biraz hava alıp geleceğim görüşürüz dedikten sonra alnından öpüp çıktım evden.

Direkt garaja inip y.selim minübüsüne bindim vardım mahalleye. Millete abimi sorup soruşturuyorum kimisi reis ortalığın dıbına koymuşsun cezaevinden tut her semtte adın duyulmuş diyor. Bizim tayfa 5 kişiydi bir arkadaşımız öldü. Ölen tayfa arkadaşımızın yanında kimin olduğunu diğer arkadaşlarımızdan birileri vermişler. Yani 8 yaşındayken çaldığım 6 haneli paralar. Yenisi çıkalı, tek haneye düşeli yıllar olmuş bu arada bazanın altında duruyor hala. Ve o paraların sahipleri hepsi o paranın yakalanıp cezasını yatmışlar. Sözde beni bulursalar g. gibceklermiş. Dedim tamam sıkıntı yok emanetlenmek şart oldu.

Beraber saatlerce go-kartma binip ralli yaptık çok keyifliydi. Yaşadığım hayatın dışında ilk defa bu kadar keyif alıyordum. Ve bana bu keyifi bedavaya sunuyordu bu insanlar. Bu düşünceyle artık yavuz selime gitmeme kararı aldım.

Beyler biliyorum partlar 10ar dkda anca cıkıyor ve kısa ama mobildeyim olabildiğince hızlı yazmaya çalıştım. inanın elimden gelenin en iyisi bu. Lakin sanırım şuan başlıkta kimse kalmadı. Boşa yazıyorum.

He amk inandım

Azdan az çoktan çok gider kardeş kim kime güm güme. Anladım ki 4 Tane hasmım var cin gibi olmam lazım. Abimi bulmak için varoşlrın kova yaptığı mekanlardan tut bali çekilen tüm mekanlara baktım yok amk bulamadım. Yalnız dikkatimi birşey çekti. Mekanlarda kova - bali tüplerine hiç rastlamadım. Meğerse otu- bonzu bitirmişler. Yerine daha beterlerini getirmişler. inşaata girdim. 3 tane velet oturuyorlar 7-8 yaşlarında. Ulan ben onların yaşında meyve çalardım cips çalardım. Yüzer, gezer , tozar eğlenirdim . adamlar gib kadar boylarıyla. Parfüm şişesinin zütünü çakmak gazıyla ısıtarak şişirip delmişler. içinede kristal met dökmüşler payp(pipo) çeviriyorlar. Dertsiz tasasız huur çocuklarına bak hele hepsini yekme tokat dövdüm bu dalganın başı kimse onunda haracını yiyecen dedim .

Eve dönmeden önce Hülya abladan beni gezdirmesini istedim. Olur dedi. Beni telefiriğe zütürdü. Cips çalmaya o kadar hasret kalmışım ki cips aldırdım ve beraber telefiriğe gidip bindik hayatımda ilk defa bursayı ayaklarımın altında gördüm. Doğu ve batı diye ikiye ayrılıyordu. Varoş ve Elit diye.. Teleferikte Murat abinin nerede olduğunu sordum. O zamanlar çok terör olayı oluyormuş. Acil gizli göreve çağırmışlar. Kocasından bıkmış gibi bir hali vardı. Veya üzgündü bana öyle geldi bilmiyorum sessizlik oldu. Sonra ben manzaraya karşı cips yedim Teleferikten indiğimizde yeter mi bu kadar gezme gidelim mi? Dedi. Hayır bugün hep gezelim dedim çok yalnız olmamdan mı kaynaklı yoksa yaşadıklarımdan mı bilmiyorum zaten boyum göbeğine kadar geliyordu sarıldım öyle. Tamam senle çok güzel bir yere gideceğiz diyip beni yanağımdan öptü. Sonra arabaya binip yola çıktık.

Geldim beyler gibiş mevzularını anlatayımmı atlıyayımmı cevabınoza göre başlıyorum

Saat 6 Civarı olduğu için yol boştu adı üstünde zaten çevre yolu. Tek korkum polisti çok şükür minibüs durağına yakın bi yerde indim bi çay ocağında durak açılana kadar, börek poğaça yedim. Her ne kadar arkadaşımı düşünsemde çocuktum basit şeyler gibi geliyodu çatır çutur yedim. Durak açılınca minibüse binip önce eski fakülteye , ordanda santral garaja gittim. Garajda inip heykele kadar yürüdüm Hülya ablanın yanına gidecektim . Lakin murat abiden çekiniyordum. Apartmana girip yukarı çıktım Murat abi evde yoktu çünkü ayakkabıları yoktu zili çaldım kapıyı hülya abla açtı.

upupupuppupuupp

Anlat lan

Eve giderken Hülya abla yolda bana ısrarla neden okumak istemediğimi sordu. Ona babamın okumuş zamanın yokluklarında üniversite bitirmiş ama insanlıktan nasibini alamamış biri olduğunu söyledim. Bunları söylerken annem- parmaklarımı kesişi geldi aklıma deliler gibi haykırarak ağladım. Gereken cevabı aldı sarılıp beni sakinleştirdi. Özür dileyip üzgün olduğunu dile getirdi ama benim yol boyunca gözümden yaşlar süzüldü. Eve gittiğimizde hiçbir şey söylemeden yatağıma gidip uyudum sabah uyandığımda hülya ablaya sarılmış bi vaziyette uyandım penisim kalktığı için çok utandım amk akmasada ereksiyon oluyordu. Ve Hülya abla taş gibi sarışın. 28 yaşında yeşil gözlüydü. Erkeklik genleri işte hemen o uyanmadan üstümü giyip Hülya ablanın sigarasından bir dal çaldım. Balkona çıkıp sigarayı sömüre sömüre içtim. izmaritini aşşağı attığımda aşşağıdan geçmekte olan kel adamı görmemiştim. Adam yukarı bakarak napıyorsun orrrrrrrrrospunun çocuğu çöp yokmu it oğlu it dedi. başımdan aşşağı kaynar sular döküldü çıldırmıştım