victor hugo

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?

Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?

Sevmek için güzele mi bakmalı?

Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?

Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?

Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?

Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?

Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?

Solması için gülü dalından mı koparmalı?

Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?

Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?

Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?


*Victor Hugo

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?

Kapına geldim.
Ve ben , ben olmaktan vazgeçtim.
Sen yeter ki "kim o" de.
Kim olmamı istiyorsan , o olmaya geldim...

- Victor Hugo -

..bakışların..

Bir bakışın kudreti bin lisanda yoktur
Bir bakış bazen şifa bazen zehirli oktur...

Bir bakış bir aşığa neler neler anlatır
Bir bakış bir aşığı saatlerce ağlatır.

Bir bakış bir aşığı aşkından emin eder
Sevişenler daima gözlerle yemin eder...

Victor Hugo

hem sefil hem kambur bin

aşk; karşındakini bulunmaz hint kumaşı sanmanla, onun sersemin teki olduğunu anlaman arasında geçen zamandır.

hugonun dıbına koyim

dıbınakoyum hugo.

rahat olun beyler şu anda seviyeyi oması gereken yere çekiyorum

"evet ya oyunu vardı tolga abi'ye küfür etmiştiler hatta hatırlıyorum kanki"

quasimodo esmeralda yı gibti mi

ıl, 1887… gazetecinin biri, victor hugo’ya soruyor: “eserleriniz ve siz bugüne de çok olumlu eleştiriler aldınız, çok övüldünüz. bunlar arasında sizi en çok hangisi hoşnut etti?”

hugo anlatıyor: “karlı bir kış gecesiydi. eş dostla yiyip içmiştik. mesafe kısa diye, evime yaya olarak dönüyordum. fena halde sıkışmıştım. hızlı adımlarla, malikanemin bahçe kapısına vardım. kapı kilitliydi. var gücümle uşağıma seslendim: ‘igooooooor!’ defalarca haykırmama karşın igor’un beni duyduğu yoktu. sidik torbam atlas okyanusu büyüklüğüne ulaşmıştı. altıma kaçırmak üzereydim. yaşlılık işte. çaresiz, bahçe duvarına yanaştım, etrafa bakındım, görünürde kimse yoktu, pantolonumu indirdim ve su dökmeye başladım. tam o sırada arkamda bir at arabası durdu. hiç kıpırdamadan, sessizce işiyordum. arabacı nefret dolu bir sesle ‘seni haddini bilmez, buruşuk o… çocuğu! o işediğin, sefiller’in yazarı victor hugo’nun duvarıdır!’ dedi. işte, hayatımda duyduğum en iltifat dolu söz buydu.”

seviye niye yüksek burada beyler

sefil bi bin. ambiti.

reserved

Türk düşmanıdır efem, ama edebi katkılarını bir tarafa atacak halimiz yok

Dostum dedi Yunan çocuğu, mavi gözlü Yunan çocuğu
Barut ve mermi istiyorum.

Betimlemelerini okuyup ta canlı çıkan insanın olmadığı romantizm yazarı.

Kendisini sadece yazar olarak tanıyorum araştırmadığımdan ama daşşaklı kişilik
Ccc sefiller ccc

Sefiller çok güzel len mq. Reyiz efsaneyi yazmış

iyi yazıyor müptezel.

"sadece bedenleri, şekilleri, görüntüleri sevenlere ne yazık! Ölüm her şeyi yok edecek. Ruhları sevmeyi deneyin, onlara yeniden kavuşursunuz."

diyerek bugünü mü özetlemiş kral acaba.