Hepimiz kendi halinde çocuklardık, en iyi 4 arkadaş idik, adım Caner gerçek adım değil sol bek olduğum için saçlarım da aynı uzun sarı olduğundan bana hep caner derler lakap gibi bişey gerçek mesleğim ise hemşire , erkek hemsire, diğer arkadaşlarıma gelince sefa ile yaşar sağlık memuru fatih ise özel harekatçıydı.
Çok iyi anlasirdik biz yıllık izinlerimiz yaklaşmıştı 21 yaşında jilet gibi adamlardık kafa dinlemek için fatihlerin köye gidecektik sessiz sakin bütün teknolojilerden uzak bir bağ eviydi 7 gun kalacaktik hepimiz telefonları kapatacaktık biz bize olacaktık monopoly, kagit oyunları, okey , tavla gibi oyunlar almıştık yanımıza ve yeterince yiyecek içecek..

Biz sağlık memurları olarak sağlık cantamizi hazirlamistik ne olur ne olmaz diye fatih de mp5 ini ve Rambo bıçağını almıştı onun dışında pek biseyimiz yoktu ve yola çıktık benim 1996 model bmw 3.20 i ile herşey güzel olacaktı kafa dinlicektik...
Vardık köye samsunun bi köyüydü cidden tenha idi elektrik bile gidip geliyordu sık sık ne radyo ne televizyon vardı telefonlar zaten çekmiyor idi , günler güzel geçiyordu mangalimizi yapıyorduk sarkimizi söyleyip iciyorduk tuborg siselerimizi hayat bize güzeldi...

7 gün çok çabuk geçmişti ailelerimizi ozlemistik bile, kafamizi da bir güzel dinlemistik mutlu mesut hazırlığımızı yaptik yola çıkmak için , yolda Dj rolünde fatih vardı , muallaknin müzik zevki güzeldi antin kuntin ama güzel müzikler aciyordu, fakat bi terslik vardı yolda hiç arabaya rastlamamistik, normalde vızır vızır geçmesi gereken yolda araba yoktu hem de samsun Ankara yolu gibi işlek bir yolda.
içimize bir kurt dustu lan noluyor diye telefonları çıkardık ailemizi aramak için ama kimseye bağlanmiyordu hat, kopukluk vardı , biraz daha kökledim gaza bir an önce samsuna varmaliydik...

Okuyan yoksa sonlandırıyorum beyler gece gece biseyler yazıyorum güzel de hikayeydi yok mu kimse ?
Edit: Amk sonra niye yazar yetişmiyor ülkede , tabi yetişmez daha yazmadan gibtiniz hevesimi

Şehrin girişinde otogar vardır hiç olmadığı kadar sessizdi otogar da ne bi hareket eden otobus ne de sağa sola koşuşan valizli insanlar kimseler yoktu. Hepimizin ifadesi değişmişti korku kaplamıştı icimizi endişeyle beraber.
Otogara en yakın ev benimkiydi hemen mahalleme surdum arabayı burası da aynıydı hic bi araba hareket bile etmiyordu ,dışarıda çocuklarla oynamıyordu , teyzeler sokaklarda çekirdek çıtlamiyordu hatta kekolar bile yoktu güzel mahallemin köşe başlarında..
Eve vardım kapıyı actim demir kapıyı , asansörün kapısı açıktı hemen girdim baktım bizim kapıcı kanlar içinde yerde boynundan oluk oluk kan akıyor daha yeni yarası , üst kata eve koştum kapıyı açtım ve o manzara yıllar geçse de unutamadığım manzara...