Rezerve

kardeşim geçmiş olsun değmezmiş o kız için sen elinden egleni fazlası ile yapmışsın. dediğin gibi ego tatmini yapmak istemiş. umarım daha mutlu olacağın birisi çıkar karşına. sıkma canını.

Profil fotografina bakiyordum ama tanıyamadim degigib bi pozdu. Aklıma Zülal gelmisti ona benzetmistim. Efendim yazdim müsaitmisin dedi hayir birazdan dedim haber et dedi. Oyun bittigi gibi yazdim aradı. Hikayeyi öğrenmişti tepkisini merak ediyordum. Bu hikayeyi yazmadan önce bi kac kız arkadasıma sizin icin böyle biri yapsa ne hissedersiniz diye sormustum hepsi cok hosuma giderdi degerli hissederdim demisti. Zülaldende böyle birsey bekledim ancak tam aksi olmustu kaldir hikayeyi felan demisti. Sesini duyunca başta garip olmustum ama kısa kesmek icin olur felan dedim kapattim. Ancak kaldırmayınca ertesi gün yazdı sövdü yine üste çıktı. Ayrılma nedenini yine bana yükledi orda böyle bi hikayeyi yazmaya bile değmedigini anladım devam etmemek istedim ancak bi çok mesaj geldi devam et diye kırmamak icin bitirdim suan. Bu kadar emeği böyle duygusuz bi kız icin yapmıştım her anında yanında idim ama o sadece küfrediyordu. Bu kadar anlattım ama sadece icimi dökmek icin degil burda beni dinleyen arkadaslarımı uyarmakta istedim. Kimse göründüğü gibi degil ne kadar sevsenizde böyle bi durumda arkadaslarinizi güvendiginiz dostlarinizi dinleyin. Her konuda degil tabi ama inanın bana dostlarınız o kızı sevmiyorsa ciddi bi sorun vardır biz bunu görmesekte. Dinlediginiz icin tekrar teşekkür ederim eğer merak ettiginiz birsey varsa cevaplarım

Arada özlesemde zamanla bu azalmıstı. Doğum gününde yinede insanlık yapıp kutlamıstım sadece "sag ol" demisti.1 ay sonrasında benim doğum günümdü kutlama tenezzülüne bile girmemidti.Bu öfkesi niyeydi hala anlamıs degilim .Aldatmamıstım, üzmemistim elimden gelen herseyin 2 katını yapmıstım. Yaptığım seyleri düşünüyorum ama böyle öfke nefret edilecek birsey yapmamistim nefret duyacak kisi bendim. Tek tahminim vardı egosuydu. O yüzden benden nefret ediyordu benim ondan nefret etmeme izin vermeden. Doğum gününden sonra hic irtibata gecmemistik taaki bu hikayeyi yazdığımı ögrenene dek. Yıl bası gecesi tanımadığım bi numara arıyordu oyun oynadigim icin acmamıstım ama arka arkaya 6 7 kere aramisti whatsapp a baktigimda o kişiden mesaj vardı "Mustafa"

En cok üzüldüğüm sey babamin ölüm yıl dönümünde ayrılması olmustu. Ayrıldigimizi duyan benim bu halime şaşırıyordu çünkü en ufak kavgada bile dünyam bitmis gibi davranırken bu durumda böyle duruyordum. Nisa Müge ve Zülal eskisi gibi degildi Nisa ile Müge konusuyordu ama Zülal ikisiylede kavga etmisti konusmuyordu biraz benimde payım vardı. Nisa ile arada konusurdum ayrılsakta arkadas kalmıstık hâlâda konusuruz. Ayrıldıgımızı duymustu konusmaya basladık olanları anlatınca Zülal e baya küfretmisti gel seni bi gruba alayım dedi olur diyince aldı. Müge de vardı grupta konusmaya basladık sanki tekrar en başa dönmüstüm ama tek ekgib oydu. Onlarla konustugumu ögrenince bana yazdı.
Z: Sen nasıl karaktersiz birisin onlarla nasil konusursun
B: Kimle konusacagıma karısamazsın beraberken ben sana karısamıyordum sen simdi bana karısamazsın
Z: Nasıl karaktersiz bi insanmışsın
B: Aynı anda bi kaç kisiyi idare eden birinden iddialı sözler
Z: Keske seni hic tanımasaydım
B: Bunu benim demem gerekirdi önce umut verdin sonra baskasına kactın
Z: Ne diyorsun sen
B: Bende ayrılma nedeninin ailen olmadığını biliyorum
Bu sekil tartistik en son engelledi beni. Antalya ya gelmeden önceki kısımları cabuk gectigimden cogu yeri anlatmadım. Ama cok fazla kisiyle konusan biriydi bazen kendini dizginlerdi 3 4 gün konusmazdı ama kavga cıkarırdı hemen birileriyle konusmaya baslardı. Konustugu kisiler terbiyeli düzgün insanlarda olmazdı sapık abaza tipler olurdu ama onlarla konusmanin bi zarari yoktu ona göre. Ancak o zamanlar gözümdeki perde bunları yutmamı saglamıstı böyle bi kız memleketine gidince bi kac kisi icin benden ayrılmayı düşünen kız bana seni keske hic tanımasaydım diyordu. Insan o an ne diyebilirdiki ne dese azdı. Bu olaylardan sonra ortak arkadaslarımızın 1 2 tanesi haric hepsi onunla konusmayı bırakmıştı. Bana destek olmuslardı Zülal ise bunları yaşarkende hatta en son konusmamızda dahi benim suçlu olduğumu söylüyordu. Bu beni ayrı delirtiyordu en son birbirimizi engellemistik...

Otobüse binmistim ama ne yapacagımıda bilmiyordum havalar artık sogumaya baslamıstı üstümde kalın birseyde yoktu. Vardigimiz gibi otobüsten inip evlerinin yanındaki parka oturdum pek kimse yoktu etrafta saat daha 6 7 civarıydı. Zülali aradim acmıyordu bi kac kere daha aradım yine acmamıstı bende yazmaya basladım cevap vermisti. Evlerinin önünde oldugunu söyleyince git dedi olmaz diye direndim. Israr ediyordum yok gelmiyor ailesini bahane ediyordu ama inandırıcı gelmiyordu. Bu kız daha önce gece yarısına kadar dısarda geziyordu ben haric kimse karısmıyordu ailesinin simdimi aklına gelmisti. Saat ilerliyordu 9 10 derken 11 e dogru gelmisti şarjım oldukca azalmıstı. Ne kadar ısrar etsemde gelmemisti yurdun kapılarinin kapanmasına az kalmıstı. Ama o parkta otururken sanki gözümdeki perde inmişti aslında onun ne kadar egoist kendini düşünen biri oldugunu güvenilmez oldugunu anlamaya basliyordum. Yaşadıgımız seyler aklıma geliyordu kavgaların yüzde 90ı onun yüzünden oluyordu ama nasıl oluyorsa haklı konumuna cıkıyordu hep. Beni sevmediğini hep birinin yerine koyduğunu anlamıştım. Konusmayı bıraktim orda devam etsem yine bi sekilde üste cıkacaktı. Hemen otobüse binip yurda döndüm arkadaslar yine meraklanmıstı ama yüzümde bi üzüntü yoktu o yüzden üstüme gelmediler. Whatsapp ı actıgımda bu baslıktaki pp artık yoktu bende degistirdim bunu görünce ardından bi daha whatsapp a girmedim arkadaslarla takıldım. Sabah uyandigimda oldukca iyidim üzüntü yoktu hala icimde sadece kendime kızgındım bi cok kişi beni bu kız hakkında uyarmisti ben kimseyi dinlememistim. O gün annem aradı Zülali sordu ayrıldık dedigimde annem hic beklemedigim seyler demisti. Bana destek oluyordu onun bi cocuk gibi davrandığını daha iyilerini bulacağımı söylemisti. Şaşkındım acaba baskasımı konusuyordu diye. Annemle hep iyi anlasmısızdır ama böyle konularda hep katı olmuştur. Bu sekil 1 hafta 2 hafta gecmisti hala icimde bi duygu yoktu cok rahatlamış hissediyordum sadece...

2 tane uzun mesaj gelmisti heyecanla okumaya başladım ama o heyecan yavas yavas gidiyordu icimden. Artık ilişkimizin bitmesi gerektigini eskisi gibi olmadigini daha fazla zorlamanin manası yok. Bu sekil uzun uzun yazmıştı, yazmıştı ama bunlar umduğum seyler degildi. Ben o gün beraber vakit gecirecegimizi düşünürken o babamın ölüm yıl dönümünde benden ayrılmıştı. Gözlerim dolmamıştı , üzülememistim ama sinirliydim bunca fedakarlık boşa gitmişti . Tamam güzel zamanlarda gecirdik ama daha geleli 2 ay olmamisti bu kadar çabuk olması bile ayrı koyuyordu. Derse girmemeyi düşündüm ama 4 gün yapmistim bi ders daha girmesem kalacaktım. Mecbur girmistim derse ama girdigim gibi Zülale yazmaya basladım. Ilk basta normal konustum ne oldugunu sordum ancak düzgün bi cevap vermedi yürümedigini felan söyledi. Orda kendimi tutamadim ve icimde ne varsa dökmüştüm bana karsı yaptıklarini ne yapsa affettigimi söylesemde yok olmuyordu tabi bunları söylerken arada küfür etmiyorda degildim. Ben iyice sinirlenmistim ama orda dedigi sey beni daha cok sinirlendirmisti " Böyle konusma seni iyi hatırlayım" kız kafasinda işi önceden bitirmisti ve suçu bana yıkıyordu. Ben iyice dalmis sekilde konusurken hocanin yanimda dikildigini gördüm. "Telefonu cebine koymazsan alırım " bunu diyince mecbur koydum ama içim içimi yiyiyor zaten derside dinlemiyordum. Nihayet ders bitmisti hemen telefonu cikardim birseyler yazmıştı fakat burda konusmak bana yetmiyordu. Evine gidecektim...

rezerve

olum orda kesilirmi ya

Yurda dönmüştüm ama ne odamda nede oldugum katta insan vardı işimede gelmisti açıkcası. Kendimi yabancı dizilere vermis odada istedigim gibi takılıyordum arada Azeri cocukların sesi geliyordu. Yaklasık 1 hafta olmustu Zülal ile bi anlasmamız vardı Babamın ölüm yıl dönümünde tüm gün beraber olacaktık o tarihde yaklasıyordu. Aklımda o gün geldiginde bana yazar aramız düzelir güzel bi gün geciririz diye bi düşünce vardı. Yavaş yavaş herkes yurda dönmüş tekrar kalabalik olmustu rahatligimda sona ermisti. Gece olmus herkes uyumustu ben telefondan Zülale bakiyordum girdigi zamanları kontrol ediyordum ama yazamıyordum böyle anlasmıstık. Sabah oldugunda ara verme süremiz bitiyordu ve o gün babamın ölüm yıl dönümüydü içimde bundan dolayı bi burukluk vardı. Bu düşüncelerle uyuya kalmistim uyandigim gibi telefonu kontrol etsemde mesaj yoktu bende yazmadım beklemeye karar verdim. Seçmeli Futbol dersim vardı çantamı hazirlayıp sahaya gitmistim. Ders bittigi gibi üstümü degistirip diger dersime dogru yola koyuldum. Telefona bakmak geldi aklima actigimda Zülal den mesaj vardı...

okuyorum panpa devam et

Beynim sanki ondan soğumam icin ugrasiyordu kusurlari gözüme takiliyordu. Önceki gibi göremiyordum seviyormuydum evet hala seviyordum ama niye böyle oldugunu anlayamamistim. Lakin hareketlerine baktigimda orda zorla oturdugunu ve sıkıldığını görüyordum. En son dayanamadim konusmaya basladim ; niye böyle olduğunu ne güzel mutlu bi sekilde giderken bu durumlara düşme nedenimizi soruyordum ama cevap gelmiyordu sinirlenmeye başlamıştım. Sonunda sessizliğini bozmustu "Ara verelim inan bana biraz düşününce hersey daha iyi olacak"demisti . Hep istemedigim birseydi bu ancak belki iyi gelirdi diye düşünmüştüm. Telefonunu cikarmis whatsapp da takiliyordu mesajlarda bi kac erkek olduğunu görmüstüm sorunca sınıftakiler diye gecistirmisti yalan oldugu bariz ortadaydı önceden telefonunu bana verirken artik degil vermek kabına dokunmama izin vermiyordu. Telefona daldığında onu izlemeye baslamistim yüzünün ayrintilarini izliyordum ilk defa görmüscesine belkide son defa. Bi kac dakika sonra ayaga kalkti gitmesi gerektiğini söyledi. Bende dur felan dememistim ama ayaga kalkinca sarılmak istedim yok demedi. Isteksiz oldugu inanılmaz belli oluyordu tam geri cekilirken boynundan tutmustum ve dudagindan öptüm. Durumu kabullenmesemde galiba beynim herseyden haberdardı ona göre davranıyordu ben ise kalbim ile hareket ediyordum. Niye kusurlarini gördüğümü niye yüzünü ezberledigimi niye sarılıp öptügümü kendimde anlamamistim galiba beynim bunlarin son olduğunu biliyordu. Öptükten sonra gülmüstü " Ara veriyoruz ama öpüsüyoruz" demisti bende gülümseyip "hersey bitmedi ya" demistim. Yarı yola kadar eşlik etmistim sonra fark edilmemek icin vedalasmistik. Hızlı hızlı yürüyordu ben ise gidene kadar bekliyordum. Gözden kaybolmustu bende yurda geri dönmek icin yola koyuldum...

Turnuvalar bitmisti Zülal ile durumumuz vahimdi. Aramız açılıyordu ve bu esnada eski sevgilisi buna mesaj atmisti. Bana sürekli eski günlerini anlatirdi arkadaslarini ama icinde hep erkekler olurdu beni rahatsiz ederdi. Rahatsiz eden en büyük nokta ise onlar o an geri dönse beni birakip onlara gidecegini hissettirmesi olmustu.(Siz siz olun sevgililerinize gecmisten fazla bahsetmeyin) Ben artik bitik bi durumdaydim bunca emeğim gözümün önünde çöküyordu. Bunun nedeni ailesimiydi yoksa benden gizledigi baska seylermiydi emin degildim ama ikinci ihtimal daha kuvvetli geliyordu. Kasım ayına girmek üzereydik ve secimler yaklaşmıştı herkes memleketine dönmüştü. Sadece yurttaki yabancı uyruklular ve ben haric. Olurda bulusma fırsatı cikar diye gitmemistim oysaki evimide köpek gibi özlemistimde. Bulusalim demistim Zülale ama sürekli bahaneler buluyordu. Yok arkadaslarimla buluscam yok ailemle suraya gidicem. Bir kez daha fedakarlığım elimde patlamisti. Ama baskıyı birakmadim ve ısrar ettim en son dayanamayip kabul etti. Icimde eskisi gibi heyecan yoktu rutin hazirlanmami yapip çıkmıştım
Bulusma yerimiz ilk gizli yerimizdi (simdi diyeceksiniz ki her bulusmada baska gizli bi yere gittiniz bu sinemada ve dogum gününden sonra ki gizli yerimiz ama buranin anlami daha farkliydi) bulusma yerine ayni anlarda varmistik baya özenli hazirlanmisti yan yana oturduk ama konusacak birsey bulamiyorduk...

Emre kaptanlik görevini üstlenmisti cok iyi futbolcu oldugunu bu tür turnuvalara aliskin oldugunu söylerdi. Yaklagib 1 2 km uzaktaki hali sahada oldugunu söylemisti macin yürüyerek gidiyorduk ama bende derman kalmamisti. En son varmistik soyunma odasina giderken görevli durdurdu takim adini sormustu ismimizde bi degigibti. Boca Boston dı okunuşu taka bastin oluyordu. Sizin maçınız burda degil diyince ben yine tarlasi yanmis köylü oturusu yaptim. Oysa maçımızın oldugu hali saha yurdun hemen yanindakiymis. Herkes orda Emre ye kizmisti dogal olarak. Maç saat 13.00 daydi gecikiyorduk 12.45 civarıydi saat. Hemen tabanlara kuvvet kosmaya basladik ısınma niyetine. Vardigimizda 3 dakika kalmisti hizlica hazirlanmistik sahaya girdik. Daha önce de bu takimla maç yapmistim ama hepsinde 20 gol üstü atıp max 4 gol yiyorduk. Maç basladigi gibi rakip takım akin akın geliyordu. Inanilmaz sert şut cekiyorlardi sanki karsimda Roberto Carlos felan var sanmistim ilk yari boyunca yaklagib 10 15 arasi şut yemistim ancak 3 tanesi gol olmustu. Bizde 3 gol atmistik 3.3 berabere bitmisti ilk yari. Yedigim 3 golde hatali goldü. Ama o yorgunluga rağmen cok iyi performans göstermistim. Kaleler degisirken rakip beni tebrik ediyordu. Orda bana ya nazar degmisti ya da büyü yapmislardı. 2. Yari durumlar daha kötüydü adamlar daha fazla yükleniyordu. Bizim takimda defansda berbat durumda idi ve her çalımı yiyince adamlar benle karsi karsiya kaliyordu. Bu yarida yenilebilecek her türlü golü yemistim. Rovesata, bacak arasi, kendi kalemize, uzaktan sut. Evet tam 6 gol yemistim bizde hic gol atamayinca maç 9-3 bitmisti. Herkes ekgib oyuncularımıza baglamisti duruma sanki onlar olsa Liverpool Milan macindaki geri dönüşü yapacaktik. ( lig uzun olmasina rağmen 3 mac yapip ligden cekilmistik sadece bir macimiz berabere bitmisti 1 puan toplamistik yani ama o maç 5.2 den 5.5 yapmistik ben bile ordaki kurtarislarima şaşırmış )

Tabi haritayı aklıma kazimistim Michael Scofield gibi vücudumuza dövme yapacak vaktimiz yoktu. O ara Furkan aramisti yolu tarif etmeye basladi onun tarifi ile şasırmıstım ve baska yola girince kaybolmustum arada sırada şarja bakıyordum 4 3 2 derken 1 olmustu hic görmedigim yerlere girmistim (daha sonradan yararı olmadi degil bu yollarin) 5 km olan yol bu sekilde 10 km olmustu simdiye dek 27 km yi devirmistim öglen 2 den beri suan ise saat 12 ye geliyordu. Uzun ugraslar sonucu bulmustum hastaneyi kapida Furkan bekliyordu selamlastiktan sonra içeri girdik ama açlıktan ölüyordum oda durumu anladigi gibi 2 snitzel yapmisti kola felan iyi ağırlıyordu. Bi anda hızlı yüklenince yemeğe tıkanmistim bide hala iştah sorunum vardi. Telefonu şarja taktigim gibi sohbete basladik gecirdigim günü anlatinca şaşırmıstı o kadar yürümeme " o kadar bana yürüsen ben senle evlenirdim" diyince baya bi gülmüstüm. Hala bu olayin cok dalgasını geceriz 1 senede olsa Furkan ile olan bağım kopmamisti belkide o gün olan en iyi seydi. Zülal ile gecirdigim 5 dakikadan bile. Sabaha kadar bu sekilde konusuyorduk arada hemsireler geliyordu bende çay doldurma kahve yapma işlerinde yardim ediyordum( baya güzel hemsirelerde vardi). Sabaha karsi 5 gibi uyuya kalmistim masanin birinde 7 bucuk civari beni kaldirmisti onunda gitmesi lazimdi eve. Vedalastiktan sonra yine yola koyuldum ama merak etmeyin bu sefer kaybolmadan varmıştım. Sabah 8 bucuk civariydi vardigimda direk yatagima gitmistim kahvalti olmasina ragmen cok yorgun ve uykusuzdum . Yaklagib 32 km yapmistim ve 24 saat dolmamisti. Zaten aninda uyuya kalmistim . Bi ara birinin beni uyandirmaya çalıştığını farkettim ama gözlerim acilmiyordu zar zor bakmayi basarmidtim karsimdaki Emre idi. "Kalk lan maça gidicez unuttunmu" dedi ne maci diye düşünürken aklıma üniversite nin halı saha turnuvası gelmisti. Benim yerime baskasini bulun desemde tek kaleci bendim uzun ugraslar sonucu kaldirmayı basarmisti. Zar zor hazirlandim yola çıkmıştık...

okuyom be yaa

okuyom panpa

Çıktığını görünce yine erkekler tuvaletini işaret ettim ama yanindaki kadin sanki polis gibi kolundan tutup zütürüyordu. Ne zaman aha bu sefer oldu desem bi sorun cikiyordu yine aynısı olmustu. Gözümün önünde servise binip gitmisti okul bomboş kalmisti. Hava ise coktan kararmisti nasıl dönecegimi kara kara düşünüyordum. Zülal in tabi bunlari cektigimden haberi yoktu söylememistim birsey oda sormamıştı. Okuldan çıktım yolun karşısında otobüs duragi görmüştüm bi umutla beklemeye basladim yarim saat oldu hala bekliyorum tık yok. En son bi otobüs geldi gidecegim yeri söyledim gecmez dedi ama yakinlarinda bi yerden gececegini söyleyince hic yoktan iyidir dedim bindim. Adam burda in yakin olur diyince inmistim hemen yine haritayi actim baktim 5 km yine kurtulamamistim yürümekten. O yolu yürüyüp yurda varmistim ama açlıktan ölüyordum yemegide kacirmistim ayrica o ay harçlığımı biraz hizli harcadigim icin azalmisti annemden istesem gönderirdi ama cogunuz bilirsiniz bunun zorluğunu. Zülal ile wp den konusmaya basladik bu gece yanindaki o kadının evinde kalacagini söyledi neresi oldugunu soruncada bizim yurdun hemen yan tarafinda oldugunu ögrendim. Çık disari biraz görüşelim desemde kadin rahat vermiyor dedi. Belki dogruydu belki bahaneydi ama bildigim birsey vardi. Hayatta eger birseyi istiyorsan kimse sana engel olamazdı, sadece bahanelerin ardina sığınırdık. Istemedigini anlayinca bende üstelemedim. Ama karnım hala açtı baska bi wp grubunda konusuyordum Furkan diye bi cocuk vardı lakabı imamdı. Grupta az biraz durumu anlattim . Furkan bi hastahanenin kantininde calisiyordu geceleri o bakiyordu onuda 1 yıldir taniyordum ama hic görüsmemistik. Bizim hastaneye gel hem yemek yeriz hem takiliriz diyince düşündüm mantikli geldi. Yurttan ilk defa kacacaktim pek zor olmadi zaten çıktım yola yine haritaya mahkumdum ama şarj azalıyordu. 5km uzakta gösteriyordu yürümeye basladim ama şarj %5e düşmüştü mecbur kapatmak zorunda kalmistim ve klagib kaybolmam gerceklesmisti...

Rezerve

Sonradan bakinca bunlar Zülal lerdi. Tek bi sıkıntı vardi burda gelen herkes kızdı. Haftasonu oldugu icin normal öğrenci yoktu benim orda olmam dikkat cekerdi. Okul pek benim üniversiteme benzemiyordu burda 2 3 bina vardi lise gibiydi bu işi daha zor yapiyordu. Güvenligi izledim bi süre 2 kişi vardi bi tanesi 5 dakikada bi sürekli bi yere gidip geliyordu digeride pc ye dalmisti. Dogru zamanı kolluyordum açıkcası orda kendimi Michael Scofield gibi hissetmistim. Doğru an gelmisti ve hamlemi yaptim icerdeydim ancak bildigin gölgelerde hareket ediyordum hava daha kararmasada. Icerdeydim artik etrafimda 100den fazla kiz vardı hic erkek yoktu rahat rahat bulusabiliriz gibi gelebilir size ama öyle olmadi çünkü yaninda ailesinin tanıdığı biri vardi beni görse ispiyonlardı. Düşünmeye basladim böyle bi yerde nere boş olabilirdi. Bi kac yerde konusmaya calıssakta sürekli biri geciyordu rahat edemiyorduk. O an aklıma böyle bi yerde kimsenin olmayacagi tek yer aklıma geldi "Erkekler Tuvaleti". Zülale söyleyince dogal olarak önce bi garipsedi ama mantıklı gelmisti. Önden ben gittim iceriyi kontrol ettim baktim kimse yok mesaj attim 2 dakika sonra gelmisti. Iceri girdiginde pisuvarları görünce her kiz gibi sasırmıstı garip gelmisti. Yinede orda bekleyemezdik bi kabine girdik. Girdigimiz gibi sarıldık ama uzun zamandır görmemenin heyecanı vardı öpeyim derken istemeden kafasini kabinin kapisina vurmustu ahh diye bi ses cikarinca gülmüstüm devam ettik. 5 dakika felan sürdü gitmesi gerekiyordu cikarken son kez öptüm "bekliyorum" dedim. Tamam gelicem diyince beklemeye basladim ama basta tuvaletten cikmadim biri ikimizin çıktığını görse durumu anlardı herkes konferans salonuna gidince çıktım oturmaya basladim. Icerden müzik sesleri bagırıslar cagırıslar geliyordu ben bekliyordum. Arada bi kac kız cıkıp dolanip tekrar giriyordu. Mesaj yaziyordum hadi gelsene diye tanıdık izin vermiyor felan diyiyordu. 2 saat sürdü belki daha fazla en son bitmişti ...