ya bende mi kusur var anlamıyorum

kardeşim dediğim insan ki konuşmalarımda da kardeşim lafın kullandığım insan gelmiş
bana sen benle sevgilimi olmaya çalışıyorsun diye azarlıyo

ötekisi duvarına yazı yazmış bende buraya park etmek yasaktır yazan ama gene de park edilen duvar gibisin
dedim diye yorumu kaldırıyo bi sayfa dolusu mesaj atmaış demediği hakaret kalmamış

3 gün önce nerdeyse bi saat boyunca telefonda sevgilisiyle yaptığı kavgayı dinlediğim adama gel dışarda dolaşalım bunaldım
dediğimde bsg çekemem senin derdini diye atar yapıyo

hepsi de yaklaşık 6 saatlik bi zamanda oluyo ki bunlar benim en güvendiğim insanlar gerisini siz düşünün
demek isterdim ama ailem dediğim insanların beni defalarca yüzüstü bırakmasından sonra sizin kazımanız çok güzel bi
tatlı olur anayemeğin üstüne * ... hadi mutlu olalım daha kötüsü de olabilirdi değil mi??

yazdıkça yazıcam ben takip eden varsa bi ses etsin en azından moral oluyo lan : /

bir çocuğunuzun da yaşadığı problemlerdir değil mi her gün birileriyle kavga ediyorsunuz siz de

hani en azından akrabalarım (!) hayatta her seferinde danışabileceğim arkadaşlarım (!) hayatta değil mi

zaten sorun hiç bir zaman arkadaşımın olmamasında değildi ki

benim bir sürü arkadaşım var onlarca hatta yüzlerce diyebilirim tamam yüzlerce için abartı bi rakam olabilir ama bi yerde öyledir ama dediğim gibi sorun orda değil

problem şu ki onlar benim arkadaşım dostum kardeşim olmasına rağmen ben asla onlarda bu sıfatı taşımaya layık görmemiş gereksiz bir insanımdır

bu anlattığım sadece dün akşam olanlardı ama dün yaşadıklarımda hayatımın geri kalan 22 yılından farklı değildi

ne yapacağımı da bilemedim bi siz binler varsınız sesimi duyabileceğim o yüzden buraya yazıyorum

tamam kimse giblemiyo belki ama gene de şimdilik 1-2 kişi geçmiş olsun dedi bu bile benim için önemli birşeydir

çünkü dediğim gibi sokakta tek başına oturan bi insan ya da insanı geçtim öylece kendi halinde duran bir taş parçası bile şu anda arkadaş listesi sıralamamda ilk 20 ye kafadan girebiliri

çünkü dediğim gibi sokakta tek başına oturan bi insan ya da insanı geçtim öylece kendi halinde duran bir taş parçası bile şu anda arkadaş listesi sıralamamda ilk 20 ye kafadan girebilir

@17 ben erkeğim meme seven adam diyo orda zaten birinci ile ikinci züt kız üçüncüsü de erkek anlattıkça anlattı adamla izmire gidicektik istanbuldan amk tanımam etmem iz bilmem yol bilmem ama sırf mutlu lsun diye tamam dedim ona rağman muamele bu

ya normalde iletişim dediğinde insanların aklına direk telefon gelir yani konuşma gelir ama ben o yeteneğimi çoktan kaybettim artık lafları o kadar boğazıma tıktılar ki konuşamıyorum yani cidden doğru düzgün kendimi ifade edemiyorum özgüven denilen olgu yok artık gibip bıraktılar

o yüzden de tek yapabileceğim şey o sözcükleri söylemek değil göstermek. belki bu şekilde huzur bulabilirim belki bu şekilde biraz rahat ederim en azından belki bu şekilde şu ekrandan kafamı bir an olsun çevirdiğimde hayatımda yaptığım hataları, yanlışları, kayıpları yüzüme vurmaktan zevk alan insanların varlığından bihaber olurum

ya arkadaş olacak gavatları geçtim insanın kendi kanından olan ailesi bile çocuğuna pgibolojiyle bu kadar oynar mı

tamam en azından sopayla dövmediler belki, ama okuldan eve geldiğim öyle molalarından geriye yanağımda az el iziyle dönüp de elin sidiklilerine madara olmadım

ama insanın şu andaki konumu, bulunduğu nokta daha ebeveynleri düzüşürken belirleniyor. daha siz amın içindeki 3 milimetrelik solucan gibiyken ki yaşadıklarınız bile belirledi karakterinizi. benimki de böyle oldu küfretmeyin ne saçmalıyo diye anlayacağınız benim suçum değil

bak işte siz de gittiniz ama olsun artık cidden içime atabileceğim noktayı çoktan geçti

yok dimi kimse olmaz tabi

gelelim asıl hikayeye… öncesi şöyleydi dediğim gibi bebekliğiniz çocukluğunuz belirlediği için geleceğinizi önce bir oraya değinelim ki
özet: yarak gibiydi…