yabancı dizi izleyen bi fikir verin panpalar

logosu Komodo ejderi veya tapir olsun

•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•

•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
• *
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•

•
• *

•
• *

•
•
•
•
•
•
•
•
•
• *

•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•

Dört adet tapir türü bulunur:
Baird tapiri, Tapirus bairdii
Hint tapiri, Malezya tapiri Tapirus indicus
Dağ tapiri, Tapirus pinchaque
Amerika tapiri, Brezilya tapiri ya da ova tapiri Tapirus terrestris
Fiziksel özellikler[değiştir | kaynağı değiştir]
Tapirlerin boyutları türlere göre değişiklik gösterse de çoğu 2 metre uzunluğunda ve 1 metre omuz boyundadır. Ağırlıkları 150 kg. ile 300 kg. arasında değişir. Kılları kısa ve kızıl-kahverengi ile gri ve neredeyse siyah renktedir. Ancak Hint tapirinin sırtında beyaz eğer şeklinde bir leke bulunur ve dağ tapirinin de kılları uzun yün gibidir. Tüm tapirlerin kulakları beyaz uçlu ve ovaldir. Arkaları çıkıntılıdır ve kuyrukları güdüktür. Ön ayaklarında dört arka ayaklarında üç toynak bulunur. Seviyeleri farklı olan bu toynaklar sayesinde çamurlu ve yumuşak zeminde kolaylıkla yürüyebilir. Tüm türlerin yavrularının postu gizlenmeyi kolaylaştırmak için çizgili ve beneklidir. ilk bakışta birbirlerine benzeseler de, türler arasında farklı desenler bulunur.
Dişilerde tek çift meme bulunur.[1] Erkek tapirin penisi dik durumdayken oldukça uzundur. Tapir, hayvanlar arasında gövde boyuna orantılı olarak en uzun penise sahiptir.
Doğa tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]
Tapir familyası, memeliler standartlarına göre oldukça eski bir familyadır. ilk tapir fosillerine, içinde günümüzdekine oldukça benzer tapir benzeri hayvanların kalıntılarını barındıran 55 milyon yıl öncesinden, Oligosen ve Eosen dönemi kayaçlarda rastlanmıştır.[2] Bu toynaklıların fosillerine dünyanın heryerinde rastlanabilir. Oligosen dönemi boyunca tapir benzeri hayvanlarında içinde dahil olduğu tek toynaklılar otlayarak beslenen büyük kara hayvanları arasında üstün sınıf olmuş ve bu grubun üyelerinin çoğu Pleistosen dönemin sonuna kadar hayatta kalmıştır. Asya ve Amerika tapirlerinin yaklaşık 20 ile 30 milyon yıl önce ayrıldığı ve tapir çeşitlerinin Kuzey Amerika'dan Orta ve Güney Amerika'ya yaklaşık 3 milyon yıl önce indiği sanılmaktadır.[3]
Yaşam döngüsü[değiştir | kaynağı değiştir]
Genç tapirler, cinsel olgunluğa üç ile beş yaş arasında erişirler. Erkeklerden daha çabuk erişkin olan dişiler iki ile üç ay arasında âdet görür.[4][5] iyi şartlar altında sağlıklı bir dişi tapir her iki yılda bir yavrulayabilir. Hamilelik süresi 13 aydır ve bir batında tek yavru doğar. Tapirlerin doğal yaşam süresi 25 ile 30 yıl arasındadır. Doğal yaşam alanlarında tapirlerin çiftleşme alışkanlıkları çok az bilinmektedir. Erişkin tapirlerin yaşamları boyunca aynı eşle çiftleştiklerine dair az da olsa kanıt bulunmaktadır. Ancak çiftler çiftleşme dışında birlikte çok az zaman geçirir.[6] Anne ve yavru tapirler dışında kalan tapirler yaşamları boyunca hemen hemen her zaman yalnız yaşar.

San Diego Hayvanat bahçesinde Hint tapiri.
Yaşam alanı, doğal düşmanları ve korunma durumu[değiştir | kaynağı değiştir]
Erişkin tapirler çok az doğal düşmana sahip olacak kadar büyüktür ve boyunlarındaki kalın deri jaguar, timsah, anakonda ve kaplan gibi tehditlerden korunmasına yardımcı olur. Boyutlarına ve hantal görünüşlerine rağmen oldukça hızlı koşabilen tapirler sık ormanaltı bitkileri içine ya da sualtına saklanır. Ancak tapirlerin soylarının tükenmesi için en büyük tehdidi oluşturan insanlara karşı güvenilir bir savunmaları yoktur. Etleri ve derileri için avlanmaları sayılarını oldukça azaltmış ve son zamanlarda doğal yaşam alanlarının önemli ölçüde azalması da dört tapir türünün de koruma listelerine girmesine neden olmuştur. Amerikan tapiri ve Hint tapiri korumasız; Baird tapiri ve dağ tapiri ise tehdit altında olarak sınıflandırılmıştır.

Komodo ejderi (Varanus komodoensis) , dünyanın en büyük kertenkele çeşididir. Komodo ejderi 3 m. boyunda uzunluğunda ve 140 kilo civarındadırlar. Adına ejder denilmesine karşın aslında bir varan çeşididirler.
Endonezya'ya bağlı Komodo, Rintja ve Flores adalarında bulunurlar. Otlak alanları tercih ederler. Komodo ejderleri iyi yüzer ve tırmanırlar ve gün boyunca aktiftirler. Yılanlarda olduğu gibi, uzun, çatallı dillerini kullanarak yiyecekleri bulurlar. Başlıca besinleri hayvan leşleridir. Aynı zamanda geyik ve yaban domuzu da avlarlar. Komodo ejderleri manda kadar iri hayvanları bile öldürebilirler. Salyasında çoğu tehlikeli 50'den fazla çeşit bakteri bulunur. Yemeklerinden geriye hiçbir şey bırakmazlar. Dişileri her yıl on beş civarında yumurta yaparlar. Onları yere gömüp, kuluçkaya yatarlar. Komodo ejderleri 1912 yılında Komodo adasındaki araştırmalara kadar doğal çevreleri dışında bilinmiyordu. Uzunluklarının 7 metrenin üzerine çıktığı iddia ediliyordu, fakat bilinen en büyük örnek, 3,50 metre boyunda ve 166 kg. ağırlığındadır.
Komodo Ejderi'nin ısırığında yılana benzer bir zehir bulunur. Bu zehir kurbanlarını şoka sokar, kanın pıhtılaşmasını engeller, kan akışının hızlanmasına, böylelikle kan basıncının düşmesine ve bilincinin kapanmasına neden olur. Ayrıca Komodo Ejderi avını ısırdıktan sonra hemen yemeyebilir, avı zaten girdiği şok sonucu öleceğinden daha sonra geri dönüp beslenebilir.
Komodo ejderi, memelilerle beslenmesi ve sık sık insanlara da saldırmasıyla tanınıyor.
Aynı zamanda dişi komodo ejderlerinin içinde erkek üreme hücresi oluşturacak bir kısım bulunur ve bu kısım zor durumlarda kullanılarak dişinin kendi kendine üremesini sağlar. Yeni doğan komodo ejderleri kendi başlarının çaresine bakmak zorundadırlar ve pek çoğu savunmasızdır. Bu yüzden çoğu yavru ilk yıllarında pek çok yırtıcıya, yamyam yetişkinler dahil, yem olurlar. Yavrular yetişkinliğe kadar olan sürelerini daha güvenli ve potansiyel av olan böceklerle dolu ağaçlarda geçirirler. Yavruların yetişkinliğe ulaşması 1-2 yıl sürer ve yetişkinliğe ulaştıktan sonra genellikle 50 yıl yaşarlar. Yamyamlık, hemen herşeyi yiyebilme ve yüzme yeteneği komodo ejderlerine adada hayatta kalma şansı sağlar; fakat aslında bu tür şu anda adada soyu tükenmiş bir pigme fil türünü avlamak üzere evrimleşmişlerdir. Komodo ejderlerinin soyu insan baskısı yüzünden tehlike altındadır. Kolayca yayılabilmelerine rağmen insanların onların adalarına yerleşmesi, komodo ejderlerini ve onların avlarını avlamaları türü soy tükenmesiyle karşı karşıya getirmiştir. Ortalama bir sürüngene göre oldukça zekilerdir. Yalnızca birkaç hayvanat bahçesinde ve doğal parklarda görülürler. Türü ehlilleştirmek imkansız ve tehlikelidir. Komodo ejderleri eski soyu tükenmiş devasa bir varan türü olan megalania ile yakın akrabadırlar.

Alexander Graham Bell, (d. 3 Mart 1847, Edinburgh iskoçya - ö. 2 Ağustos 1922, Baddeck Kanada), 1876'da telefonun icadı ile tanınan Alexander Graham Bell önce Ontario'ya, daha sonra Boston'a yerleşti.

Aslında Graham Bell, sağırların sessizliğini ortadan kaldırmaya çalışıyordu. Bunu başaramadı ama her gün yeni bir özelliğe kavuşan telefonla birbirinden kilometrelerce uzaktaki insanların birbirlerini duymalarını sağladı.

Telefonu icat eden Graham Bell'in annesi doğuştan işitme engelliydi. Dedesi ve babası yıllarını işitme engellilere adadı. Özellikle babası işitme engellilere duymasalar bile konuşmayı öğretmenin yollarını geliştirmeye çalıştı. iki kardeşi veremden ölünce, babası kalan tek oğlunun sağlığı için Kanada'ya göçtü. Babasının ölümünden sonra onun çalışmalarını tanıtmak ve yaymak için çabalayan Graham Bell Amerika Birleşik Devletleri'ne gitti. Burada bir süre işitme engellilere dil öğretmeni yetiştiren okulda çalıştı. Daha sonra kendi okulunu kurdu.

Ünü kısa sürede yayılan Bell, Oxford Üniversitesi’ne konuk öğretmen olarak çağrıldı. ingiltere'de eline geçen Alman Hermann von Helmholz adlı bilginin işitme fizyolojisine ilişkin kitabını okudu. Müzik sesinin bir tel aracılığı ile aktarılabilineceği düşüncesi üzerinde yoğunlaştı. Bu sırada başka bilim insanları da bu konularda çalışmalar yürütüyordu. Elisha Gray bunlardan biri.

ingiltere'den dönen Bell, Boston Üniversitesi insan Sesi Fizyolojisi dalı profesörlüğüne getirildi. Kuramsal bilgilerini teknik destekle yaşama geçirmeye ve işitme engelliler için duymalarını sağlayacak aletler yapmaya girişti. Thomas Watson adlı bir elektrik mühendisi ile birlikte çalışmaya başladı. Çalışmalarını yürütmek için maddi destek gerektiğinde kendisine Avukat Gardnier Greene Hubbart yardım elini uzattı. Bell ve Watson 1875 yılında sesin tel üzerinden bir başka yere gittiğini ortaya çıkardı. Ancak ses anlaşılmaz bir durumdaydı. 14 Şubat 1876 günü Bell ve Gray telefon patenti almak için ayrı ayrı başvuru yaptı. Bell'e 7 Mart günü istediği patent verildi. 174.465 nolu patentini alan Bell atölyede denemelerini sürdürürken telefonu çalıştırmak için kullandığı bataryadan pantolonuna asit döküldü. Watson'u yardıma çağırdı:
Bell telefonla konuşurken, 1876

"Mr. Watson —Come here —I want to see you" ("Bay Watson. Buraya gelin. Sizi görmek istiyorum.")

Bell yardımcısını yardıma çağırırken farkında olmadan 135 yıl önce 10 Mart günü ilk telefon görüşmesini yaptı. Watson Bell'in sesini "telefon"dan duydu. ABD'nin 100’üncü kuruluş yıldönümüne denk gelen bu buluşu ona düzenlenen Yüz Yıl sergisinde birçok ödül kazandırdı. Bell bilimsel çalışmalarını yürütmek için maddi ve manevi destek gördüğü Hubbart Ailesi’nden Mabel ile bir yıl sonra evlendi.

Eşi dört yaşından beri sağırdı. Bell öğrencisi olarak tanıdığı ve daha sonra evlendiği Mabel'e derin bir sevgi duydu. Artan ününe karşın hiçbir zaman ne eşini ne de işitme engellileri göz ardı etmedi. Eşine yazdığı bir mektupta "Eşin, hangi noktaya çıkarsa çıksın, ne denli zengin olursa olsun, emin ol işitme engellileri ve onların sorunlarını her zaman düşünecektir" diye yazmıştır.

Bugün öne çıkan buluşlarının gölgesinde kalan yapıtlarının çoğu işitme engeli konusundaydı. işitme engelli annesinin ve eşinin duyamadığı sesleri kaydetmeyi başardı. "Gramofon"dan kazandığı parayı bugün de sağırlar için çalışmalar yürüten Alexander Graham Bell işitme engelliler Kurumu’na harcadı. Fransa hükûmeti insanlığa hizmetinden dolayı onur ödülü ve para ödülü verdi. Verilen parayı Washington'da işitme engelliler için Volta Enstitüsü’nü kurmada kullandı. ilk el telefonunu geliştirmek için Bell teknik sorunları alt etmeye çalışırken bir yandan da kendisini dava eden Gray'a karşı hukuk savaşı verdi. Telefon atölyeden 4 yılda çıkabildi. 1880 yılında Bell'e yardım eden Tainer radyofon adını verdikleri aleti denedi.

Bir okulun tepesine çıkan Tainer çok uzaktan görebildiği Bell'e telefonla seslendi "Bay Bell. Bay Bell. Beni duyabiliyorsanız lütfen pencerenin önüne gelip şapkanızı sallayın." Bell şapkasını salladığında artık telefon doğumunun ardından emeklemeye başladı. Sekiz yıl sonra Connecticut eyaleti ilk telefon şebekesine sahip kent oldu.

Telefon yakın yıllara dek Türkiye'de olduğu gibi santraller ve memurlar aracılığı ile yürütülüyordu. Bir süre sonra santrallerde erkek memur yerine kadın memurun çalışması geleneği başladı. ilk kadın santral memuru da Boston'da çalışmaya başlayan Emma Nut oldu.

Kimi siyah beyaz filmlerde gülme konusu yapılan "manyetolu telefon" görüşmeleri 1899 yılında Almon B. Stowger adlı birinin katkısı ile otomatikleşmeye yöneldi. işin garip tarafı Stowger telefoncu değil cenaze levazımatçısıydı. Rakibinin eşi telefon şirketinde çalışıyordu. Cenaze işleri için Strowger'ı arayanları bu memur kendi eşine bağlıyordu. Bu zor durum karşısında çözüm bulmak için kolları sıvayan Strowger otomatik santralı yapmayı başardı. Halk yeni telefona "kızsız telefon" adını taktı.

Bugünkü telefonlara benzemeyen bir biçimdeydi. Üzerinde birler, onlar, yüzler basamağını temsil eden üç tuş bulunuyordu. Bağlanmak istenen numara tuşlara aranan numarada yer alan rakamın değeri kadar basılarak sağlanıyordu. Arayan kişi tuşa kaç kez bastığını sık sık şaşırdığı için karmaşaya da yol açıyordu. Bunun da çözümü çok geçmeden bulundu.

Kısa sürede New York sokaklarını telefon direkleri ve kablo hatları örümcek ağı gibi kapladı. Yürünmez bir hale gelen sokaklardaki bir telefon direği kabloları tutan 50 çapraz tahta taşıyordu. Telefon günlük yaşama değişik biçimlerde girmeye başladı.

O yıllarda yayımlanan gazetelere verilen bir reklamda telefon şöyle tanıtıldı:

"Sohbet. Ağızdan kulağa telefonla konuşarak çok daha rahat."[1]

Bell 1915 yılında New York'u San Francisco'ya bağlayan ilk uzun kentlerarası telefon hattını açtı. Karşısında yine yardımcısı Watson vardı. Aradan geçen onca yıla karşın Bell ilk günü unutmadı. Watson'a "Watson seni istiyorum, buraya gel" dedi.

Telefonun olanaklarından yararlanarak müşteri çekmek isteyen oteller arasında kıyasıya bir savaş başladı. Oteller ünlü müzik, tiyatro, opera, konser salonlarına bağlanan telefon "Tiyatrofon" hattı ile aldıkları sesi lobilerinde oturan müşterilerine dinletmeye başladı. Bu evlere ve iş yerlerine yayıldı.

Graham Bell belleklerde telefonun bulucusu olarak yer etse de adının öne çıkmadığı çalışmaları da vardı. Bunlardan biri büyük bir ilgi ile tüm dünyanın izlediği National Geographic dergisindeki yöneticiliğiydi. Yüzyirmi yıl önce silahlı saldırıya uğrayan ve ağır yaralanan ABD Başkanı Garfield'ın bedenindeki kurşunların yerini belirlemede ilk kez kullandığı telefonik sonda, Röntgen'in X ışınları ile tanıyı geliştirilmesinde kullanıldı. Deniz ve hava taşımacılığı için projeler gerçekleştirdi.

1893 yılında telefon ile ilgili gelişmeleri kaleme alan bir yazar gözlemini şöyle dile getirdi: "Şu anda duyabildiğimiz sanatçı ve şarkıcıları bir süre sonra insanlık görmeyi de başaracak."

Bu sözler "televizyon" özlemi olarak yorumlanmasına karşın gelişen teknoloji görüntülü cep telefonlarını, internet üzerinden canlı yayınla iletişimi işaret ettiğini göstermektedir. Bilimkurgu severler ise "Uzay Yolu" filminden esinlenerek insanların ışınlanmalarından, insanların bulundukları yerde başka bir yerdeki olayı üç boyutlu olarak ekranlarda görerek ya da duyarak değil hissederek elde edeceği günleri tartışıyor...

işitme engeline karşı yürütülen savaşımın sonucu insanlık dünyasının sağırlığını gideren bir buluşu armağan eden Bell öldüğünde ona duyulan büyük saygı ve sevgiden ötürü soyadından yola çıkarak telefonu simgelemek için kırmızı "çan" kullanıldı.

Patentleri

Bell'in patentlerinin tam listesi

TIFF formatında U.S. patent görüntüleri

U.S. Patent 161.739 Elektrik telgraflarının alıcı ve göndericilerinde geliştirme, kayıt mart 1875, tescil nisan 1875 (multiplexing signals on a single wire)
U.S. Patent 174.465 Telgrafta geliştirme, kayıt şubat 14, 1876, tescil mart 7, 1876 (Bell'in ilk telefon patenti)
U.S. Patent 178.399 Telefonik telgraf alıcılarında geliştirme, kayıt nisan 1876, tescil haziran 1876
U.S. Patent 181.553 Elektrik akımı üretiminde geliştirme (Döner kalıcı mıknatıslar kullanarak), kayıt ağustos 1876, tescil ağustos 1876
U.S. Patent 186.787 Elektrik telgrafı (Kalıcı manyetik alıcı), kayıt Ocak 15, 1877, tescil ocak 30, 1877
U.S. Patent 235.199 Sinyalleşme ve iletişim için cihazlar, ismi Fotofon, kayıt Ağustos 1880, tescil Aralık 1880
U.S. Patent 757.012 Hava Taşıtı, Haziran 1903 kayıt, Nisan 1904 tescil

Sinema Biyografileri

Animated Hero Classics Alexander Graham Bell (1995)}}
The Story of Alexander Graham Bell, 1939 filmi VCR kaseti için yeniden düzenlenmiştir, Don Ameche Bell'i canlandırıyor, (1966) ISBN 0-7939-1251-2
Biography — Alexander Graham Bell, A&E DVD Bell'in tarihi izleri ve fotoğraflarıyla yapılan bir biyografi , (2005)
The Sound and the Silence (1992) (TV) John Bach canlandırıyor Alexander Graham Bell'i; Canada / New Zealand / Ireland Sound and the Silence

kaynak:wiki