yalnızlığı seçen var mı lan

@106 aynen panpa.

@19 entry nick

@71 bu kuyruk acısı neden. sen anlamazsın amk sosyalim diye geçinen çok cool muallakyi bilgi yarışmalarında rezil ettim ben sosyal olmak ipinden boşanmış eşek gibi karı kız ortamlarında fink atmak değil kültürlü olmaktır gibtir git şimdi.

kısmen beni tarif ettin amk

@119 biraz da içimizde var her insanın arzuladığı hayat başka. hocam mesele meşgale bulmak zaman geçiremezsen dışarısı,.içerisi boş. bizim de ruhumuz, fıtratımız bu sessiz ve huzurlu ortam isterim barmış, dikoymuş millet gitmek için kıçını yırtıyor bense ekseriyetle nefret ederim.

yalniz degilsin panpa, bu zamanin arkadasliklari hep sahte amk herkes cikar pesinde. sen sen ol o evden cikma amk

panpacım çok ii anlıyorum seni. ben de pek sevmem öle ortamları.

içerde pop şarkılar çalar herkes marka giyinmiştir. tercihen nargile kafedir, masaların üstünde şekil çakmak, sigara ve araba anahtarı olur. herkes de yapay bi mutluluk vardır, sürekli aynı muhabbetler aynı konular anlatılır durulur. genelde barzo futbol, para ve hatun muhabbetleri yapılır. herkesin birbirini yargıladığı ortamlardır bunlar. bak şu eleman benden tipsiz ama yanında güzel ve/ve ya benden fazla kız var ya da şu kız abartı makyaj yapmış vs. gibi insanlar sürekli birbirini yargılar.

bu yüzden genelde taksimde ya da beşiktaşta adı sanı pek bilinmeyen barlarda kafelerde takılırım, yanlız ve ya kafadengi arkadaşlarımla. genelde bi sahaftan fanzin ya da kitap alırım bira mı söylerim, arkadaşlarımlaysam güzel bi muhabbet açarım karakterimi, kusurlarımı gizlemeye çalışmam, karşımdaki ya da etrafımdaki ne düşünür demem, içimden geçeni söylerim. saçma bi muhabbet olmadıkça dinlerim, anlamaya çalışırım, yorum yaparım.

biz çokuz panpa rahat ol. bu ilk anlattıklarım anlık mutluluklardan zevk alan insanlar, yargılamak için söylemiyorum adamlar bu ortamlarda tatmin oluyolar. ama ben bu şekilde daha mutlu olduğumu söyleyebilirim zamanında iki şekilde de takılmış bi insan olarak.

anasını avradını gibeyim kız var da bi gibe yaramıyo napıp edip yine yalnız kalıyorum

yalnızlığı kendim seçmemiştim başıma gelen bazı olaylardan sonra iyice eve tıkılmıştım her gün evde olta atardım sonra baktım şikayet etmekle bir tak olmuyor evde kendi düzenimi kurdum rahatım ve en önemlisi sözlükte'de önemli dostluklar yaptım ondan sonra şikayet etmektense olayın keyfin çıkarmaya baktım... sonra bildiğin ev kızı oldum evde kendime ufak şeyler buldum onlarla ilgileniyorum arada işe gidiyorum böyle bir
yaşam tarzım var bakalım ne kadar sürecek.

o beni seçti

olmaz mı amk

var züt oglu ben

bir ara şirkette çok insanlarla muhabbet kurmadığım için onların dedikodularına katılmadığım için arkamdan sinsi demeye başlamışlardı
lan üzülmüştüm nasıl diyeyim beyler ben hayatta kaybedebileceğim en büyük şeyi kaybettim artık hiç bir şey gibimde değil bildiğin özgürlüğüm elimden alındı kaybedeceğim bir şey yok artık insanlara sahte gülüş atmıyorum herkese eyvallah demiyorum gülünebilecek ne varsa çok eskide kaldı.

panpa Robert de niro reyiz taxi driver filminde şöyle der : i'm god's lonely man
bizimki de o hesap işte yalnızlığı seviyoz

seninle aynı kafadayım moruk verdim şukunu. ben de diablo 3 oynayayım gazetemi okuyayım nette bişeyler izleyeyim diye hep bekliyorum odamın kapısı hep kapalıdır misal. insanları sevmem az sayıda ahbabım vardır diger huur çocukları beni ilgilendirmez

benım yalnızlığı seçişim üniversite hayatında olmuştu. yalnızlığımın ilk evrelerini ormanlarda geçirdim (4 yıl kadar) ardından mezun olup eve geldim.ilk günler arkadaşlarla özlem geçirerek gitsede sonra ki haftalar burada ki ormanları da keşfetmeye çıkmamla sona erdi.
ama ne yazık ki ormanlar burada uzak, sürekli araçlara binmek zorunda kalıyorum. bende 2 aydır evdeyım bu yuzden adam akıllı ne telefonlara cevap verıyorum ne de dışarı çıkıyorum.
evde kendi düzenimi kurdum mantarlarımı yetiştiriyor, kurduğum imbik ile rakımı yapıyorum. odamı egzotik onlarca bitkilerle çevirdim.ama ne yazık ki iş olayı sakat. para kazanıp istediğim şeyleri almam gerekiyor, sürekli aileden para almak kötü bi alışkanlık.
üniversitede özgürce uçan kartalken buralarda kendimi gemilerin yanında dolaşan martılar gibi hissediyorum.
sonunda boynu eğip kendimi ait hissetmediğim yerlerde bulacağım gibi geliyor ama.

milletin derdini tasasını çekeceğine yalnızlık on numara bi olay aynı kafadayız panpa şuku

asosyaliğin dibi

(bkz: insanlara bakınca sizler de bazen)

işte bu yüzden incideyiz zaten. gibiyim o samimiyetsiz menfaatçi binleri