Beyler laga luga yapmayı sevmem.Efsane olmaya geldim.iddialıyım.
Hikayeme güveniyorum.Üzerine düştüm.Multimedya içerikler hazırladım.

Dilime güveniyorum.Özendim.Sözlükte sürekli açılan gibik sokuk cinli hikayelerden bıktıysanız,artık yaratıcı bişeyler okumak istiyorsanız,Ya da ne diyo bu amk denyosu diyorsanız okumaya başlayın.

Yorumlarınızı ve bol küfürlü eleştirilerinizi bekliyorum.

https://www.wattpad.com/story/50533399-gecenin-%C3%A7ocuklar%C4%B1

Bilgisayarın başındaki adam daracık odanın rutubetinden ve nemli havasından bunalmış,bir an önce işini bitirip gitmek istiyordu. Odanın dört bir tarafındaki moloz birikintileri etrafa sürekli bir toz dalgası yayıyor, tavanda asılı duran cılız ampül ise odayı aydınlatmayı başaramıyordu. Bilgisayarın başındaki adam ,beklemekten sıkılmış olacak ki,gömlek cebinden bir sigara daha çıkardı ve ateşledi. Kül tablası olmadığı için külleri yere döküyor ve bilgisayar ekranına boş boş bakıyordu. Kapı çalınıp açıldığında, adam sigarasının yarısındaydı ve bir hışımla arkasına döndü.

-“ Kısa kesicem,8 kişi bulamadım ama işe başlayacak sayıya ulaştık.” Diye hızlıca lafa girdi. Sözü kapıdan girene bırakmadan.

-“ Koca istanbul’da aradığım gibi 8 kişi bulamadınız mı? Sahada o kadar adamım var dedin ?,seninle bu yüzden çalışıyorum biliyorsun.” Diye cevapladı içeri giren.

Aldığı cevaptan memnum olmayan bilgisayarın başındaki , memnuniyetsiz bir ses tonuyla ;

-“ Hepsini bulacağız. Sadece daha fazla zaman lazım. Pazardan iyi domates seçmiyoruz burda, istanbulun en sorunlu en pgibopat tiplerini bulmamı istiyorsun benden... ”

Cümlesine devam etmeden kısa bir durakladı. Gözleri merakla büyüdü. kaşlarını kaldırıp, yumuşak bir ses tonuyla;

-“ Sahi, Sen napacaksın bu tipleri?”
Diye sordu.

-“ iş.”
Diye cevapladı ayaktaki, suratını ince bir tebessüm kapladı sonra.

-“ Neler buldun?” diye ekledi.

-“ Şuna bir bak istersen” dedi bilgisayarın başındaki ekranı işaret ederek.

Ayaktaki, odanın yüzeyini kaplamış molozlar arasından yolunu seçerek bilgisayar ekranına yaklaştı.

Ekranda bir kız resmi, isim ve adres bilgileri yazıyordu. Oturana dönerek;
-“ Neymiş bunun hikayesi?” diye sordu.

-“ Kaliteli sapıklardan bu kız. Bence hikayesini kendisinden duymak daha çok hoşuna gider.”

Diye cevapladı bilgisayarın başındaki sigarasından son bir duman alıp yerde söndürdükten sonra.

-“ Öğrenelim bakalım.”diye konuşmayı bitirdi ayaktaki , Masanın üstündeki dosyayı aldı ve tekrar yıkıntı arasında yolunu arayarak odadan çıktı.

- “ Bak,Ne istediğini bilmiyorum, sana nasıl yardımcı olabilirim onu da bilmiyorum, beni neye çekmeye çalıştığını da bilmiyorum, Anlattıkların kulağıma hiç iyi gelmedi. ” Dedi hande son ret’ini söylemeye hazırlanırken.

-“ Aceleye gerek yok. istediğin kadar düşün taşın.Bu bir teklif .Hayat boyunca bir kere gelenlerden... Bilmen gereken her şey Kartta yazıyor.iyice düşün taşın.Ömrünün kalanı barlardan düşürdüğün zengin binlerinin ceplerini boşaltarak ay sonuna ilaç paralarını yetiştirmekle geçirmek istersen de... ”

Diyerek durakladı beyefendi ukala bir ses tonuyla.

-“ Saygı duyarım,Afiyet olsun.” Dedi ve yeni gelmiş yemeğine dokunmadan masadan kalktı.

Arkasına bakmadan kendini bilmiş bir edayla pub’tan çıktı.
Hande arkasından bakarken, bırakıp gittiği yemeğe kafayı takmıştı.
Omuzlarını silkip beyefendinin bıraktığı kartı cebine attı.




--- / YAZARIN NOTU /---

Buraya kadar okuduysan şu video'yu izleme hakkına nail oldun.

Hande karakter 2. tema videosu ; https://www.youtube.com/watch?v=Rteqi8XWObk
---

Beyefendi,onu etkilemek ve ikna etmek için son şansı olduğu konuşmanın gidişatından anlamıştı.

-“ Sen, en mükemmel suçu işliyorsun. Hande.” dedi beyefendi.

-“ Yakalanması imkansız, Arkada iz bırakmadan, Yavaşça ama ölümcül.Tek kelimeyle büyüleyici.”

-“ Tek merak ettiğim şey, Neden? Eski sevgili mi? Sanırım intikam duygusu.Ne zaman kaptın bu hastalığı?” diye sordu beyefendi.

Kurduğu cümleyle handenin kafasını karıştırmıştı. Düşünce akışını istediği yöne çekmeye başlamıştı. Hande’ye bir arkadaş gibi yaklaşıp ondan o istediği tatmin edici cevabı alıcak,ve onu seçilmiş kişi olarak tayin edecekti.En azından planı böyleydi.

-“ Böyle doğdum.” Dedi hande

“ Şu molozları toplasalar artık” diye düşünüyordu bilgisayarın başındaki.Arkasından gelen kıkırtı ve çatırtılardan birinin geldiğini anladı.Geriye döndüğünde sigarasının dumanının açtığı gedikten gelenin beyefendi olduğunu gördü.

“ EE!, Ne diyorsun? Beğendin mi?” diye sordu bilgisayarın başındaki.

Beyefendi gülümsüyordu.

-“ harika,Doğuştan nefret dolu,Nefreti babasından geliyor.erkek düşmanı,öfkesi Doğru kanalize edilebilirse,
Çok iyi şeyler başarabilir.Beni hayal kırıklığına uğratmadın.”

-“ E beni boşuna bulmadın değil mi?” diye cevapladı bilgisayarın başında duran,sigarasını söndürerek.
-“ ikna edebildin mi?” diye ekledi.

-“ Henüz değil,Daveti bıraktım.o vakit geldiğindee anlayacağız.” Diye cevapladı.

Bilgisayardaki başıyla tasdikledi.Kısa süreli bir sessizlikten sonra;

-“ Sırada kim var?” diye sordu beyefendi.
Bilgisayardaki heyecanlanarak,

-“ Bu biraz zor bi dava,Ama harika bir dava... ” diye cevapladı beyefendinin merağını uyandırarak.

Yine Bilgisayar ekranını işaret ediyordu.

Ekranda yine bir isim,bir resim ve adres vardı...




--- / YAZARIN NOTU /---

Buraya kadar okuduysan şu video'yu izleme hakkına nail oldun.

Hande karakter tema videosu ; https://www.youtube.com/watch?v=5q-RF-MAiX4
---

1. Bölüm sonu.

-“ Seninle aynı şeyi istiyorum , intikam... ” diye sessizce cevapladı beyefendi.

Sohbetleri masayı toplamaya ve beyefendinin siparişi getirmeye gelen garsonla kısa süreli durdu.

Garson başka bir istekleri olup olmadıklarını sorduktan sonra ikiliyi yalnız bıraktı.

-“ Neyin intikamı, kimden?” diye sordu hande.

-“ insanlardan... ” diye cevapladı beyefendi.

Yuvarlak cevaplar vermesi hande’nin sabrını taşırıyordu ve o da bunun farkındaydı.
Ceketinin iç cebinden bir kart çıkarıp ;

-“ Buluşma saati ve yeri üstünde yazılı,iyi düşün taşın, hayatın boyunca kaçmaya devam ediceksin,ya da... ”

-“ ya da ne? Senin için mi çalışıcam ?” diye sordu hande.

-“ Aynı yolun yolcusu olacağız diyelim.” Diye cevapladı beyefendi.

Beyefendi şaşırmıştı. Hande’nin kapalı bir kutu davranıp sorularına cevap vermede tereddütte kalacağını düşünüyordu, Oysa hande daha 5 dakika önce tanıştığı bu adama en özelini açmada bir sakınca görmüyordu.

-“ Böyle doğdun he?, Baban’dan demek ki... ”

Beyefendi başıyla tasdikledi hande’nin tutumunu, Ancak daha fazla detay istiyordu.
Hande onayladı başını sallayarak.

“Ağzım yine leş gibi kokuyor” Diye düşündü kendi kendine hande. Bardan ‘düşürdüğü’ zavallı kollarında kör kütük sarhoşken onu dengede tutmaya çalışıyor, Kadıköy’ün ara sokaklarında gecekonduvari evine zütürmek için yolunu arıyordu. Zavallının ona ısmarladığı biralardan gelen cesaretle barın ortasında çılgınca dans etmekten yağlanmış saçları suratına yapışıyor,Bu durum sinirini bozuyordu.

-“ N-Nereye gidiyoruz?” diye sayıkladı hande’nin kollarında sarhoş çocuk.

-“ Eve !” diye cevapladı hande güven veren bir ses tonuyla.

-“ Ev... ” diye sayıkladı sarhoş çocuk. içmek ona yaramamıştı. Kız düşürmek umuduyla uğradığı bardan istediğiyle dönüyordu ancak ‘düşürdüğü’ kız, içme konusunda ondan daha dayanıklıydı. Hande’nin desteğiyle, kaldırımda garip bakışlar arasında zar zor yürüyebiliyordu.

Kadıköyün Ara sokaklarını beraber aşındırdılar. Nihayet Hande’nin ev diye adlandırdığı döküntüye vardıklarında, çocuk kendini merdivenlere attı. Elleriyle alnını ovuşturuyor, ayılmaya çalışıyordu.

-“Geldik, geldik. Merak etme..” diye telkin etti Hande onu, üzerinde Kapının anahtarını ararken.

-“Nereye geldik?” diye sordu sarhoş çocuk. Sesi yeni uyanmışçasına kalın çıkıyordu.

Hande, sarhoş çocuktan çaldığı cüzdanın içindeki para miktarına göre seçtiği bir pub’ta yarım yamalak hazırlanmış kahvaltıyla güne başlamaya çalışıyordu.Pub’ın en köşesindeki ikili masaya kurulmuş, yeni açılmış mekanın elemanlar tarafından temizlenmesini seyrediyordu bir yandan soğuk yumurtasını yemeye uğraşırken.Bir yandan da çocuğu düşünüyordu.Bu pişmanlık-haz karışımı ikilemi vücudundaki zehri başkasına bulaştırdığı her seferde yaşıyordu.ilk zamanlarda büyük tereddüt nöbetleri olarak başlayan bu ikilem zamanla hafiflemiş ,hande’ye eski zayıflığını hatırlatan bir anı haline gelmişti.

Mekanın kapısı, tepesinde kurulu zilin çalınmasıyla birlikte açıldı.

içeri, takım elbiseli, gündüz vakti güneş gözlüğü takmış, kasıntı görünümlü ama yine de “beyefendi tarzı” giyinmiş biri girdi. Doğrudan kasaya sipariş verdikten sonra tereddüt etmeden hande’nin masasına doğru yöneldi.

-“ Anlamadın hande, Benim hatam ,daha açık olayım.Şimdi iyi dinle.” Dedi ve sonraki cümlelerini, kısık bir ses tonuyla sadece handenin duyması için öne doğru eğilmişken kurdu.

-“Sen HIV pozitif bir huursun. bulduğun Erkekleri ayartıp o gece bir güzel kendini gibtirip, sabaha paralarını alıp, hayatları boyunca taşıyacakları bir hediye bırakıyorsun.”

-“ Sürekli aynı barlarda takılmıyorsun, zekice, saç rengini sürekli değiştiriyorsun, ismin ve cismin hafızalara kazılmasın diye sahte isim kullanıyorsun.”

Hande şok olmuş bir şekilde beyefendiyi dinliyordu.
-“Bunlar benim bildiklerim,Şimdi tek bir sorum var. Neden?” diye sordu beyefendi.

Hande Az önce duyduklarının etkisiyle kısa süreli bir akıl tıkanıklığı yaşıyordu. Olanlara anlam vermeye çalışmaktan vazgeçip evhamlı tarafının düşüncelerini ele geçirmesine izin verdi ve karşısındakine;

-“ sanane ulan, Sanane!” diye cevapladı.

-“ polis Değilsin, Nesin madem? O çocuklardan biri mi yolladı seni? işimi bitirmeye mi geldin?”

Handenin ses tonu yükselmişti. Kasadaki insanlar meraklı gözlerle ikiliye dönmüş, olanı anlamaya çalışıyordu.

-“ Hayır, yanlış anladın,” diye cevapladı beyefendi sakinleştirici bir ses tonuyla.

-“ Senin tarafında olduğumu söyledim. Bana lazımsın, Sana yardım edebilirim.”

-“ Ne tarafı? Ne yardımı? Ne diyorsun sen?” diye sordu hande.

-“ Sana geldim.Çünkü sende uzun zamandır aradığım bir meziyet var” diye cevapladı beyefendi.

-“ Heh? Neymiş o ?” diye sordu hande umursamazca

-“ Belli ki zokayı yutturduğun kurbanlardan bazıları olayı çakıp polise ifade vermiş, ifade verenlerin isimleri gizli tutulmuş, böyle davalarda anonim kalma hakkın var... Endişelenecek bir durum yok ama, ihbarların hepsi sonuçsuz kalmış.” diye cevapladı beyefendi.

-“ Polis değilsen bunları nasıl ele geçirdin?” diye sordu hande,bir yandan diğer iki kağıda göz gezdiriyordu. Hande’nin kullandığı diğer isimler, Robot bir resmi ,sol gözünün altındaki piercing ve diğer vücut ayrıntılarının kaydı dökülmüştü.

-“ Bilirsin, orda burda tanıdıklarım var... ” diye yuvarlak bir cevap verdi beyefendi.
Hande kağıtları masaya bıraktı.

Dik dik beyefendiye bakıp;

-“ Gerçekten ne istiyorsun benden? Dökül bakalım... ”

Beyefendi ince ince gülümsedi...

-“ Bu yüzden burdayım, hande... ” diyerek derin bir nefes verdi beyefendi, küçük sohbetlerini istediği noktaya getirmiş olmanın verdiği rahatlıkla.

-“ o dosyada benim hakkımda başka neler var ?” dedi hande başıyla işaret ederek
.
Beyefendi gözlerini kırptı. Dosyayı yavaşça handeye uzattı.

Hande dosyayı eline alıp içinden 3 kağıt çıktı çıkardı.

En üstteki kağıda bakıp beyefendiye;

-“ Polis kayıtları bunlar?” diye sordu.

-“ Eşgal tanımları... ” diye cevapladı beyefendi.

-“ Kısa renkli saçlı, deri ceketli 1.75 boylarında bir kızı tanımlıyorlar. Sahte isimlerinden, sık uğradığın mekanlara kadar hepsi burda.”

-“ Beni mi arıyorlarmış?” diye sordu.

Yatakta öylece uzanan zavallının üzerine çullandı.Öpüşmeye başladılar.
Çocuk, şehvetle öpüşürken dilinin ucuna gelen kan’ın tadını aldı.bir anda irkilip sağına tükürdü.

-“ Fırçalarken olmuştur, diş etlerim... ”Diye telkinledi hande Hemen.Çocuğun şüphelenmesini istemiyordu.

Zavallı sarhoş çocuk, Cevapdan tatmin olucak ki,hafif uçmuş kafasının verdiği şehvetle handeyle öpüşmeye devam etti.

Zevksiz ve ruhsuz bir ön sevişmenin ardından, Tüm süreci hande’nin de yönetmesiyle,

ikisi o gece korunmasız birlikte oldular. Erojen bölgelerinin temasıyla sarhoş çocuk, ancak birkaç dakika dayanabildi ve suratında aptal bir sırıtışla, hiç efor sarfetmediği ilişki seansından sızarak ayrıldı.

-“ Aşk yuvamıza, ahahah!” diyerek ince bir kahkaha patlattı hande.Çocuğu merdivenden kaldırıp içeri attı.

Kapının hemen yanındaki tuşeyle ışıkları açtı. Loş bir ampülun gösterdiği kadarıyla sarhoş çocuğun görebildiği ;incin bir yatak,bir eski tekli kanepe ve etrafa saçılmış iç çamaşırlardan oluşan bir kaostu. Hande çocuğu bir çırğıda yatağa itti.

Sarhoş çocuk hafif ayılmanın da etkisiyle birazdan ciks yapacakları gerçeğini idrak etti. Suratını aptal bir sırıtış kapladı ve yatakta öylece uzandı.

-“ Dişlerimi fırçalayıp geliyorum” diye böldü çocuğun rüyavari ruh halini hande.

-“ Ağzım kokmasın” diye ekledi.

Sarhoş çocuk cevap bile vermedi. Emeline ulaşmış olmanın verdiği mutluluğu onu aptal etmişti.

Hande banyoya geçti. ışıkları açıp Kapıyı kapattı.

Kirli aynaya bakıp kendi kendine

“ Bu sefer de yapıcak mısın?”

Diye düşündü. Kendine cevap verircesine kafasını salladı yansımasına.
Kulak pamuklarının oldukları küçük kutuyu açtı ve içindeki ince tığ’ı aldı.
Yansımasından yön alarak yavaşça tığ’ı ağzının içine, üst damağına sapladı.
Tığ’ı çıkardığında ucundaki kanı dudaklarıyla emdi. Damağındaki sızı onu hafifçe sarsmıştı.
Ama bu acıya alışkındı. Zira,üst damağındaki ilk yara değildi bu... Tığ'ı aldığını kutuya koyup,
Işıkları kapatmadan Banyodan çıktı.

-“ Pardon?” diye cevap verdi.

-“ iş. iş için burdayım. Hande... Ya da Efsun mu demeliyim? Ya da Sude?”

Hande elindeki çatal bıçağı bir hışımla tabağa koyup ayaklandı.

-“ Polissin... ” diye cevapladı hande kafasını aşağılayıcı bir şekilde oynatırken.

-“ Sakin ol, polis değilim.” Dedi gizemli adam. Elleriyle handeye oturmasını işaret etti.

-“ Sadece konuşacağız, Olay çıkmasına gerek yok.Ben senin tarafındayım.”

Hande ağzındaki lokmayı hızlı bir şekilde çiğnerken oturup oturmama arasında gidip geliyordu.
Karşısındakinin polis olması kılığıyla ters ilişkiliydi. Ancak Sahte isimlerini nerden biliyordu,Bu ayrıntı onun kafasını kurcalıyordu.
Derin bir nefes alıp masaya tekrar oturdu.

Hande, gözlerinin üzerine doğru gelen adama dikmiş, lokmasını yavaşça yutuyordu. ‘beyefendi’ hiçbir şey söylemeden, tam karşısına yavaşça kuruldu. Elindeki dosyayı masanın üzerine bıraktı, Gözlüğünü çıkardı ve handeyle direkt göz teması kurmaya başladı.


Hande, şaşırmış vaziyette, karşıdan ilk tepkiyi bekliyordu.
Kaşlarını kaldırarak adamı işaret etti.
‘beyefendi’ , sanki olayın eğretiliğinin farkına yeni varmışçasına ;

-“E, özür dilerim, oturabilir miyim?” diye sordu.

Hande sert bi şekilde nefes verdi, ağzında hala lokma varken ;

-“ Oturdun zaten, şimdi mi izin istiyorsun?” diye cevap verdi iğneliyici bir tonda
.
-“ Hayır deme ihtimaline karşılık önceden oturmak istedim. işimi şansa alamam.” Diye cevapladı.

Handenin gözleri büyüdü..

-“ Güzel.” Dedi beyefendi

Sakin bir şekilde, hande’ye ellerini gösterek, yavaşça önündeki dosyadan 3 fotoğraf çıkardı. Hande’nin muhtelif zamanlarda, değişik mekanlarda çekilmiş 3 ayrı fotoğrafı.

Hande’nin kaşları istemsiz yükseldi. Suratı donmuş bir vaziyette adama bakıyordu.

-“ Saç rengini sürekli değiştiriyorsun.Bu güzel,Bu 3 fotoğraftada farklı renkteler.”
Hande cevap vermedi. Hala bu konuşmanın nereye varacağını, karşısındakinin amacını anlamamıştı.

-“ Ceketini Değiştirmiyorsun ama, sana yeni kıyafetler lazım.”

Hande duydukları karşısında sinirlenmişti. Karşısındakinin tavırları sinirlerini bozuyordu.

Sinirle ;
-“ Lan, sen kimsin? He? Ne istiyorsun? Onu bir de bakalım... ” diye sözünü kesti adamın erkeksi bir ses tonuyla.

Beyefendi gülümsedi.

Simsiyah perdenin örtemediği kısımlardan sızan cılız sabah ışığı, çocuğun suratına vuruyordu.

Büyük bir esnemeyle ve kasılmayla uyandığında yatakta yalnız olduğunu gördü. Dün gece olanları net olmasa da iyi hatırlıyor, kısa saçlı, deri ceketli bir kızın onu bardan alıp buraya getirdiğini biliyordu. Sonrasında ne yaptıklarını da ağzında hala kalmış olan hafif kan tadının farkına vararak hatırladı.

-“ Hande..” diye sayıkladı. Etrafı gözlemliyordu.

Derme çatma sayılabilecek derece köhne bu mekan,bir banyo ve yatak odasından oluşuyordu. Kafasını iyice gezdirdikten sonra yanıbaşındaki komidide bırakılan notu gördü.

“ Hoşgeldin : ) ” yazıyordu notta.

Çocuk nota anlam veremedi. Ayaklandığında dış kapının açık bırakıldığını gördü.
Hande ondan erken uyanmış, odada etrafa saçılmış tüm eşyalarını toplamış ve aceleyle bu köhne mekanı terketmişti...

-“ Annen?”

-“ Küçükken terk etmiş, hiç haber alamadım bu yaşıma kadar... ”

-“ Şimdi seni anlamaya başlıyorum.” Diyerek başını salladı beyefendi.

Hande’nin gözleri masaya kitlendi, düşünceleri ise başka bir aleme daldı.
Kısa sessizliği yine o bozdu.

“Annem... Biliyor musun, ismini bile unutmuşum... isimler konusunda zayıftım hep. unutmadığım tek bir isim var hafızamda.”

Dedi gözlerini kitlediği yerden alamayarak.

Beyefendi o ismin hande’nin babasına ait olduğunu anlamıştı.