panpa gençlik siyasi hayatın dışında da bir şeyler istemi bilirdi. ne biliyim kaliteli film kaliteli müzik. mesela o dönemlerde kemal sunal efsanesi var ve acayip gelişmiş türk mizah edebiyatı da var. aziz nesinin hikayelerinden kitaplarından uyarlama birçok filmi. günümüzde edebiyatta facia durumda, müzik de, filmler de. biri de çıkıp aga ne yediriyorlar bize demiyor. elinde telefon durmadan bir şeyleri tüketme derdinde. ulan insan yanındaki arkadaşıyla yüz yüze konuşmak yerine elinde telefonla ayda yılda bir gördüğü sevgili dediği kızla konuşur mu?

işte siyasi olarak doğru şeyler isteyenler insanlar sanatsal açıdan da doğru şeyler istiyorlar ki o zamanlarda bunlar üretilmiş. arz-talep meselesi.

aga otuz sene sonra benim yaşımda çocuğum olur. düşünüyorum da aradaki kuşak çatışması falan değil çağ çatışması ne durum da olur bilemiyorum. sokak görmemiş çocuk olur mu? koyu ile keçi arasındaki farkı bilmeyen olur mu? dalından meyve kopartmamış insan olur mu? şimdikiler twitter fenomeniymiş. salatalık diycem ama onun tadı bile güzel.

aga bak muhabbeti inciden çıkardım içimden gelen hüzünle yazıyorum, saygı yok. saygı illa el pençe divan duracaksın demek değil ki? saygısız duygu olur mu hiç? adamlar bilmiyor elindeki hüzün duygusunun da elindeki mutluluk duygusunun da değerini saygınlığını bilmiyor.

aynen öyle katılıyorum kıymet bilmekle saygı meselesi ama şu da bu nesillere bu öğretilmedi mutluluk öğretilmedi bilgisayar oyunlarından tut, filmlere kitaplara herşey kan, cinayet, savaş.