yine bir başıma evde bir gece daha geçirdim

bak guzel kardesim eger ben toparliyorsam herkes toparlar..

yurtdisinda uzun bir sure tek basima yasadim gibintilar icinde ama hep guclu durmaya calistim, mutlu anlarim da oldu. ondan sonra buyuk bir mutlulukla ulkeme geldim, geldikten 1 hafta sonra panik anksiyete denen bir belaya rastladim, resmen kendim gibi hissetmiyordum, ben ben degildim, gece uyuyamiyordum. doktora gittim antidepresan verdi, bizim ulkemizde deliler antidepresan kullanir mantigi oldugu icin benim buna ihtiyacim yok dedim ve pat diye biraktim.. bundan sonrasi mi ? doktora gitmeden halimin 100 kat kotusune dondum, 4 gun ust uste uyuyamadim, muthis bir mental aci cektim, sinir krizleri gecirdim, 2 ay kesinlikle evden kapi onune 1 kere bile cikamadim, evin icinde surekli bir asagi bir yukari dolandim, kapilari, duvarlari yeter bitsin diye yumrukladim.. isiga bakamadim, ses duyunca kulaklarim oynuyordu, aynaya bakmaya korktum, surekli asit kustum, ayaga kalkamadim, hastane acillerine kaldirildim.. kafamdaki basinc yuzunden butun geceler inledim acidan.. ailem perisan oluyordu beni oyle gormekten, babam isini birakti kac ay boyunca basimda bekledi, annem perisan oldu.. doktorlarin da yapabilecegi pek bir sey yoktu beklemek disinda.. 3 ay boyunca her gun, her saniye.. saniyeleri saydim bitsin bu aci gecsin diye.. o mental aciyi tarif etmeme imkan yok.. 1 gun bile yasamadim o donemde.. 1 gun bile, 1 dakika bile normal hissetmedim..

doktor bunun uzerine bana xanax denen kodugumun ilacini verdi, bu ilac hayatimi ayrica gibti.. konusamadim, uyustum, kolumu bacagimi kaldiramadim, hayatimda ilk defa karabasan basti geceleri.. 1 ay da boyle surdu.. artik insanliktan cikmistim pgibopat gibi bakiyordum, goz altlarim mor, uyusturucu bagimlilari gibi titriyordum, insanlar disarda korkuyordu benden..

su an bu olaylar olali 5 ay oluyor, yavas yavas toparliyorum, aklim mantigim yerine geliyor, hala ilac kullaniyorum gibe gibe.. evden yavas yavas cikmaya basladim, ancak hala gecmedi.. hala muthis bir mental aci cekiyorum.. senin tahmin edemeyecegin kadar.. anksiyete denen belayi cekmeyen anlamaz..

daha benim olaylarim cok taze.. ona ragmen gelecege umutla bakiyorum, gececegini biliyorum.. 4 ay yataktan kalkamadigim icin su an fizik tedavi goruyorum..

senin sorunun ozguvensizlik/anksiyete/sosyal fobi tarzinda bir durum.. bir doktora gorun, profesyonel destek al sana paxil verecektir. o ilac seni kendine getirecek, ozguvenin yerine gelecek. seninki bir hastalik elinde olan bir sey degil.. son diyecegim :

eger ben bu durumdan siyriliyorsam, cikiyorsam, ben kendime geliyorsam, o durumda bile aklima senin dedigin gibimsonik seyi getirmediysem senin oyle biseyi dusunmeye hakkin yok. hikayem sana ibret olsun beterin beteri var.. ben bu durumdan cikiyosam senin icin umut isigi 10000000 kere var, her zaman oldugu gibi..