Biliyorsunuz ki, ben her anlamda işsiz bir huur çocuğuyum. Haliyle sıkılıyorum. Bu yüzden bazı tuhaf mı dersiniz, saçma mı dersiniz, komik mi dersiniz, çocukça mı dersiniz... Artık her ne tak derseniz o türden bazı anılarımı anlatacağım.

tuhaf saçma veya komik biri olduğunu düşünmen hoşuma gitti.

Anlat rahatlarsin

Şimdi agalar, ben aylardır depresyonla baş etmeye çalışıyorum. intiharın eşiğine gelmişim, planlar kuruyorum kafamda. intihar edecem falan. Halatım yok. Alabileceğim bir yerde yoktu oturduğum yerde. Ben de birinci katta oturuyorum. Atlasam en fazla bir yerimi kırarım bir tak olmaz yani. Başka çıkıp atlayabileceğim yüksek bir yerde yoktu. Haptır, uyuşturucudur, zehirdir falan bunlar ne arar zaten bende. Vardı bazı ilaçlarım ama onlar da o öldürecek kadar değil. Dahası ilaç bağımlısı olup bir kısmını bitirdiğimde elimde bir tak kalmadı. Mecbur mutfaktan kaptığım bir bıçağı geçirdim. Kan kaybından kafam mayıştı, gözlerim karardı derken ben ölmüşüm herhalde.

https://youtu.be/H1Vnq_EihD8

Gözlerimi bir açtım, karanlık bir odanın ortasında ufak bir masa var. Onun üzerinde de bir masa lambası var. Odadaki tek ışık kaynağı o. Neyse, karanlığın içinden bir silüet masaya doğru yaklaşıyor. iyice yaklaştıktan sonra lambayı biraz kendine doğru çekti.
işte o zaman onun dalgın bakışları olan; uzun, beyaz sakallı; kafasında siyah bir hacı şapkası bulunan bir dede olduğunu gördüm. Üzerinde de gri bir entari vardı. Elinde mavi kapaklı bir dosya tutuyor. Ona bakıp yüzünü ekşitiyor, buruşturuyor falan filan. Artık ne okuyorduysa. Sonra dosyayı masanın üzerine koydu. Bir süre boşluğa bakıp sakalını sıvazladı. Ve iç çekip -küfür gibi bir şey olduğunu tahmin ettiğim- bir şey mırıldandı. Beyaz bir kapıyı açıp beni oraya yönlendirdi.

Daha devamı var. Devam edeceğim. Ancak daha bu sabah yeni bir proje üzerinde çalışmaya başladım. Bir süredir planladığım bir şeydi aslında ve sanırım onun için yazmam gereken bir ton metin var.

lan yıllar sonra hikaye yazan biri