yürek sızlatan fakirlik anıları

amk ortaokuldaydım gene bi gün
kışın buz gibi amk ankarası
kömür falan kalmamış evde
babam çok bin birisi onun amk
beni kömürcüye yolladı borç yazdırıyo ya kendi gitmez amk
adama babamın ismini söyledim 4 çuval kömür yazar mısınız falan
adam babanı çağır o alsın falan dedi ben nasıl ağlamıştım eve dönünce anasını gibim

ulan binler ben bır yazsam neler yaşadım hepiniz havalara girersiniz lan biz gene iymişiz diye.. öyle şeyler varki bırak buraya yazmayı kendıme anlatamam aklıma gelmesın dıye yemedıgım tak kalmıyor.

babamın huur çocukluğu yüzünden çok badireler atlattık daha küçüğüm bir gecede bir kaç bin dolar yerdi biz ekmek parasını zor denkleştirirdik annemle, eğer sanada yedirirse onu biyerden çıkarırdı böyle kişiliksiz bir pekekent günlerden bir gün nasıl karnım ağrıyor öyle böyle değil su içiyorum midem bulanıyor öyle bir durum annem çalışıyor peder yatıyor o sıra sabahtan annem altınını bırakıyor bozdur çocuğu doktora zütür diye sabah yeşil kusmaya başlamışım hatırlamıyorum peder zütünü dikip yatıyor kalkıyor nerdeyse öğlen olmuş basıp gidiyor annem izne çıkıp bana bakmaya geliyor pederi çağırıyor zorla gel zütür diye işten ayrılamıyor bu altınları bozdurmuş yemiş annem borç harç buluyor özele zütür diye hastaneye gittiğim an ameliyata alıyorlar apandistten patladı patlayacak neyse iyi kötü yaşıyoruz geleceğe bakmak gerek

reserved. ifşa olmayayım diye yazmıyorum beyler :((

fakirlik çektim bende ailemin zor durumları oldu.

1-kahvaltıda 5-10 tane zeytin ve ekmek yediğimizi bilirim. evde bişey yok biliyorum

2-okul gezilerine gönderirken babamın milletten borç aldığını ve bunu sonradan öğrendiğimde pgibolojimin dıbına koyulması

3-abim 5.sınıfa gidiyo. ayakkabası delik deşik. babama söyleyemiyo ayakkabı al diye çünki para yok oda biliyo. evet 5.sınıf çocugu

4-patlak kundurayla bi sene geçirdim lisede. millet pizzaları yerken ben evden zütürürdüm ekmek arası çikolata falan.

5-para biriktirirdim. harçlıklarımı.anneme verirdim annemde pazar parası yapardı.

6-yolda para bulmuştum. anneme verdim pazar arabası aldı kendine. kalanlada pazar parası yaptı.

7-cebindeki son parasını bize verirdi harçlık yapın diye

8-ama gırgır adamdır babam.bi gün pokemon tasolarının devri. para istedim gittim açtım cüzdanı 1 kuruş yok amk içinde. döndüm para yok dedim gülerek ulan eşşolu eşşek para olsa ben kahveye giderdim dedi.

ailem çok fedakarlıkta bulundu. bende elimden geldiğince layık olmaya çalışıyorum.2 üniversite kazandım. 3. üniversite için tekrar giriyorum tek hedefim ailemin yakınında olmak. umarım sizlere karşı layık olabilmişimdir annem babam abim.. umarım..

lise mezuniyet gününde gibko bi parti olucak dediler gitmek mecburiyetinde kaldım. neyse millet toplanmaya başlıyo yavaştan dışarda bekliyorum arkadaşlar gelsin diye.bi süre sonra baya bi kalabalıklaştı ortam ama herkeste takım elbise falan o biçim, bende kot pantul üste dandik bi çeket giymişim ak.neyse arkadaş geldi sınıftan zaten sevmem bini elini omzuma attı oğlum bari bi takım elbise alsaydın lan dedi kahkaha patlattı, herkes duydu tabi o anı nası tarif etsem herşey slow-mo olur ya o şekilde oldu çok utandım herkes de güldü dıbına koyayım.ne bileyim siz siz olun binler kimsenin fakirliğini yüzüne vurmayın.

amk yakın bi amlı arkadaşımın bankaya borcu cıktı amk..500 lira açığı varmış.. benden yardım istedi.
resmen kızla dalga geçer gibi 50 lira yolladım amk.500 nerdee 50 nerde..
iki hafta kadar kızla konuşamadım amk utancımdan, yeni aradım işte bugün ve merak ettim naptın nettin dedi.. bikaç bişey sordu ee napyosun falan en sonunda amk, durumu merak ettim onun için aradım dedim lan. geri ver o parayı der gibi..pek o anlama gelmiyo benim dediğim ama yine de öyle anlaşılabilir.

Ben küçükken durumumuz iyi sanardım ev eşyaları falan çok güzeldi evde deden kalma ama bizim di durumumuz iyi sanardım ama babam bana belli etmezmiş meyerse ama sonradan anlamaya başladım kuzenimin eskilerini giyiyodum halamın durumu çok iyiydi eniştemin apartmanları fabrikası falan vardı bize hep yemek getirirdi istanbuldan bursaya (bana hep gizliden para verirdi bende babama vermeden harcardım) sonradan anladım babama bağırmıştım baba ben sıkıldım kuzenimin eskilerinden bana yeni kıyafet alalım dedim tamam olum çarşıya gidelim alalım dedi gittik bi tişört aldı 5 liraya ben sadece bu mu dedim bide çorap aldı bişey demedim eve yürüyerek gidiyoduk para yok tabi baba bana döner al dedim tamam dedi babam gitti bi döner aldı çeyrek verdi bana sana dedim ben tokum dedi eve gittik gece oldu uyudum ben gece bi ara su içmeye uyandım babam mutfakta oturmuş kuru ekmek yiyo aynı zamanda ağlıyo beni görmemişti ben hemen odaya gittim uyumadım ağladım durdum 2-3 hafta ruh gibi dolandım

bir tane de ben anlatayım beyler ama konsept dışına çıkıp dedemle babamın hikayesini anlatacağım. kendi anılarım gelmedi şuan aklıma. neyse birgün babam 10-11 yaşlarındayken dedem almış babamı bir yere calısmaya gitmişler. her neyse iş bitmiş. dedem almış babamı bir ekmek almışlar kahveye gidip iki çay söylemişler. çayla ekmek yiyorlarmış o sırada karşı masadaki adam otlu peynir(bilenler bilir) yiyormus istahla. babamın gözü kalmış o peynirde. dedem hala bazen gözünden yaslar süzüle süzüle anlatır

ben fakirlik hissetmedim babam özelde çalışana kadar fakir bi aileydik ama belkide en küçük olduğum için bana bu durumu hissedirmediler. benim universiteyi kazanmam(20 yaşında) ile babamın özele giremsi ve bayağı yüklü bi maaş alması bir oldu. hiç yurtta kalmadım ilk evim mecdidyeköyde tarla gibi evdi peki ben ne yaptım hiç yokluk görmedim tabi hiç aklımda yok okulu bitiriymde bi an önce işe gireyim mal mal işlere sardım sonuç 25 yaşındayım dahah iki sene var okulumu bitirmeme ablam daha demin mesaj attı büyü artık diye her işte hayır vardır olm unutmayın bunu..

ortaokulu bitirmiştim balo gibi vardı kişi başı 20 milyondu anneme babama söyledim dedilerki bakarız tamam dedim sevdiğim kızda baloya gidiyodu ben gitseydim açılmayı planlıyodum son hafta evdekiler dedi oğlum baloya gidemiceksin çok üzülmüştüm amk ağlayasım gelmişti.

bide lisedeyken kışlık ayakkabım yoktu karda kışta yazlık ayakkabıyla gidiyodum okulda dağ başında köyde amk ayaklarım donuyodu babam dedi al benim ayakkabıları giy ben pek dışarı çıkmıyorum. benim ayaklar 40 numara babamın 42 giydim ayağımı 1 gittim 2 gittim ayaklarım yara oldu 1 hafta okula gidemedim

ben de anlatıyım amk ilkokul 5-6 falanım o zamanlar arkadaşlarla toplanmıştık bunlar bigibletle gezme kararı aldılar işte herkes bigibletini alsın gelsin dediler evlere dağıldı herkes ben de eve gittim tabi fakat geri dönmemek üzere çünkü bigibletim yoktu amk evde de kimse yoktu o gün çok iyi hatırlarım koltuğa uzanıp yarım saat ağlamıştım ailemin dandik de olsa bir bigiblet alacak kadar bile durumu yoktu dıbını gibiyim ya daha çok var böyle anım aklıma geldikçe yazarım

19yasımdayım cebımde 1kurus para yok amk dışarı cıkamıyorum para olmadıgı ıcın kendımı knight'e verdım amk destan'da olumune ex kasıyorum vakit geçirmek için arkadaslar dışarı çagırıyorlar cıkamıyorum işim var diyorum, face'den bi kızla tanıstım bulusmaya cagırdı para olmadıgı ıcın gıdemedım mk halinize şükredin binler fakirlik çok zor

Reserved

reserved

@29 sinirden okuyamadım yarıda bıraktım amk

rezerve

reserved

anam babam ayrılmış ben dedemlerle kalıyorum o arada babannem ölmüş ve sadece dedemle kalıyorum bi bahar günü 6. sınıfa gidicem maddi sıkıntılar çekioruz neyse işte dedem in 3 aylık maaşını alıcağı günün sabahı dedemin cebinde son 50 kuruş kalmış bana verdi bende 25 kuruşunu ona verdim 25 kuruşunu kendim aldım o gün okula gidip 25 kuruşla bi su almıştım buda böyle bi anımdır

jjok jık hhk