üniversitenin birinci sınıfında yemeklerinden, yönetiminden,kafadan sorunlu bir yurtta kalmış, ikinci seneye eve çıkma fikrini iyiden iyiye kafama yerleştirmiştim.oda arkadaşım ve memleketimden bir arkadaşımla ayrı ayrı eve çıkabiliriz muhabbeti oldu ve kararsız kaldım. Sonuç olarak ikisini tanıştırmıştım ve 3 kişi kampüse yakın bir yerden ev tutmuştuk. Eşyalı ve dublex olmasına rağmen bir öğrenci için fena sayılamayacak kirası vardı.ilk sene derslerin neredeyse hiçbirini verememiş, envai çeşit işte çalışmış, hamallık bile yapmıştım.Yaz okuluna da hem çalışırım,hem dersleri eritirim hem de ev olaylarını rayına oturturuz diye kalmıştım. Klagib öğrenci hayatı yaşamayı planlıyordum. Başımıza geleceklerden nasıl haberim olabilirdi ki.

eve yerleşmeyi bitirdikten sonra memlekete gidip geldim ve yaz okulu başladı. Haziran ayıydı ve her şey o zamanlar başladı.Eve geldiğimizde tak zütürüyordu ve her yeri temizlemiştik. Teras katındaki küçük bir oda hariç. Dolapla önü kapatılmış olan odaya el sürmeme kararı almıştık. Okulun daha ilk haftasından tembellik yapıp derslere gitmemiştim.Ev arkadaşımla muhabbet ederken kedi mi sahiplensek diye bir konu açıldı ve evimize yeni bir üye katılmış oldu. Yerinde durmayan, tüm gün ordan oraya koşup zıplayan bir kediydi arya.Üst kata çıkmasına izin vermiyorduk, üst katta kalan arkadaşım kedileri pek sevmiyordu çünkü.Bir gün ilginç bir olay oldu. Nasıl olduysa arya merdivenleri hızla koşup üst kata kaçmıştı. Kapıyı başıyla biraz zorladıktan sonra açtı ve hemen yatağımdan fırlayıp peşinden gittim.

dolabın arkasındaki küçük odanın önüne geldi ve o yerinde duramayan kedi kaskatı kesilmiş bir vaziyetteydi. kuyruğunu havaya kaldırıp tüylerini kabarttı. Tıslamaya benzer sesler çıkardığını duyabiliyordum. korkuyla karışık kucağıma aldım ve hemen aşağıya indim.Ev arkadaşıma olayı anlattığımda fare görmüştür tarzı bir şeyler dedi. Tatmin olmamıştım cevabından ve o odaya bir girelim teklifinde bulundum.(bu arada arkadaşın adı mehmet)mehmetle yukarıya çıktık ve kapının önündeki dolabı güç bela kenara ittirmeyi başardık. Karşımıza ahşap bir kapı çıktı. Açmayı denedik olmayınca omuzlamaya başladık.Bu sırada nefes alış tarzı bir ses duyup irkildim. Mehmet'e sorduğumda sesi duymadığını söylemişti. Daha sonra anahtarı bulunca açarız diye düşünerek mevzuyu orada kapattık

updullah

selam beyler, günaydın.öncelikle gece saat 5civarı 18saatlik uykusuzlukla yazdığım için bazı yanlış yazmalar ve atladığım kısımlar var. apartman dairesiydi evimiz, apartmanın en üst katıyla, teras birleşikti, aklınıza villa gelmiş olabilir kusura bakmayın. Evin kirası çok ucuzdu, zaten çalışma işini ev kirası için değil, sigara parası ve aileden gelen para gezmeye tozmaya yetmediği için yapıyordum. Kenara para da koyuyordum hatta ilerisi için. Beyinleriniz o kadar körleşmiş ki her şeye yalan diyip duruyorsunuz. Biraz daha geniş düşünseniz gerçekten iyi olurdu. Neyse hikayeye devam ediyorum.

Yaz okulu beklediğimden daha kötü başlamıştı.Özellikle alkol kullanımını abartmış keş olup çıkmıştık. Gecemiz gündüzümüz birbirine karışmıştı. Artık evden çıkmaya bile üşeniyor mahalledeki büyük büfeden döner,et tarzı siparişler veriyor, büfenin bakkalından da içki söylüyorduk. Birinci sene çalışıp kazandığım paranın tamdıbına yakınını yemiş, yeni bir işe girmeyerek zaten taktan olan ekonomik durumumu iyice kötüye sürüklemiştim. Temmuzun ortasına geldiğimizde çok acı bir olay yaşadık. Evin her tarafında arya'yı aramamıza rağmen bulamamıştık ve en son aşağıya bakalım bir dedik. Aşağıda onu ararken kapının önüne gelmişti titreyerek. Aerodinamiği ve dengesi bu kadar kuvvetli olan bir hayvanın nasıl düştüğünü çözemiyorduk. Havluya sardım ve kucağıma aldım. Gece saat 2'de şehrin her yerinde veteriner arıyorduk. Arya kurtuldu ama özel veteriner olduğu için, taksi parasıyla birlikte 500 liraya yakın hesap kitlediler.Bu bizim için sonun başlangıcıydı

Güç bela parayı toplaştırıp ödedik. Kenardaki parayı geçtim cepteki para bile uçup gitmişti. Arya eve geldıgınde çok fazla değiştiğini gördük.Bir yere kitlenip kalıyor, sürekli koşup zıplamıyordu. Hayat enerjisi elinden alınmış gibiydi. Haftalar geçti. Sürekli üzerine düşüp alkolü bıraktık. Onun olduğu odada sigara içmiyorduk artık. Gözümüzün önünden ayırmıyor, camları balkon kapılarını kapalı tutuyorduk.Bir süre sonra evde kimse olmadığında ne yaptığını merak etmiştim ve aklıma bir fikir geldi.Çok eskiden aldığım ve sürekli yeni fotoğraflar çekmekten bıkmadığım kameramı evin koridoruna yerleştirip davranışlarını izleyecektım.Yer açılsın diye fotoğrafları ve videoları bilgisayara attım. Kamerayı yerleştirdikten sonra mehmetle evden çıktık. Biraz değişiklik olsun diye sahil kenarına çekirdeki çitlemeye gitmiştik.Eve döner dönmez kamerayı elime aldım ve mehmetle izlemeye başladık. Gerilmeyi ve korkuyu yaşadık izledikçe.Biz evden çıktıktan sonra kapının önünde beklemişti bir iki dakika.Ön ayaklarıyla kapıyı tırmalamış çıkarın beni buradan dercesine çığlıklar atmaya başlamıştı.Bir anda arkasını dönüp buz kesilmişti. Acı miyavlamaları kesilmişti. Kafasını sanki o hareket ettirmiyormuşcasına kameraya bakmaya başlamıştı ve cızırtı sesiyle görüntü sarsıldı, karıncalandı ve video bitti. Videonun sonunda daha ilginç bir ayrıntı tüylerimi diken diken etmişti. Nefes alış veriş sesini tekrar duymuştum. Mehmetle önce birbirimize sonra arya ya baktık. Korku iliklerimize kadar işlemişti.

akşam yemeği yapıp geliyorum beyler, çekirdek kolanızı hazırlayın biraz hızlanıyor buradan sonra

Mehmet'e sesi duydun mu diye sormamıştım. Onun da korkmasını istemiyordum. Olaylara anlam veremedik fakat o kapının ardındaki şeyi ve yaşanan tuhaflıkların sebebini merak ediyordum. Aklıma cinler mi acaba? sorusu geldiyse de inançlı biri olmadığımdan bu düşünceyi yabana attım. Olayın olduğu akşam geçen seneki yurttan arkadaşım Kaan bize gelmişti.Ona konudan bahsetmemiştik ve her zamanki gibi gülüp eğleniyorduk. Saat gece bir e yaklaşırken elektirkler gitti. Sadece bizim apartmanda değil şehrin büyük bölümünü karanlık kaplamıştı. Telefon ışıklarıyla çekmeceleri karıştırıp iki tane küçük mum bulduk ve odanın ortasına yakıp koyduk. Mehmet uykum geldi diyerek bizden ayrıldı, odasına geçti. Kaan'a dönüp bizim üst katta perili bir oda var gidelim mi ekşın olur dedim. Bunu söylerken gülüyordum fakat mum ışığında merdivenleri tırmanırken korkum artmaya başlamıştı.Ben önde arkadaşım arkada üst kata ulaştık ve kapının önüne geldiğimizde olduğum yerde donup kaldım. Dakikalarca uğraşıp açmaya çalıştığımız kapı artık yerinde yoktu.Mum ışığını odanın içine tuttum.Oda aydınlanmıyordu. Sadece karanlık. Soğuk ve ürpertici bir karanlık.

ilerleyen zamanlarda bilgisayardaki eski dosyalardan bulabilirsem evin fotoğraflarını atabilirim. Aklınızda daha net bir görüntü oluşur olaylarla ilgili.---

Hadi aşağı inelim'' dedim kaan'a dönüp. Fakat döndüğümde onu görmemiştim.Kaan? diye bağırdım merdiven boşluğuna.Ses gelmiyordu. Koşarak aşağıya indim ve yatağın altına girdim. Nefesimi kulaklarımda hissediyordum.altına sıçmak deyimini tam anlamıyla yaşıyordum. Gecenin çabuk bitmesini umut ederek başımı yorganın altından bir saniye bile kaldırmadım.

Ertesi sabah uyandığımda evin her tarafına baktım ve kaan'ı göremedim. Ayakkabıları da yoktu, evine gitti herhalde dedim.Öğleden sonra telefonla aradım ve aramızda şu konuşma geçti.
-dün nereye kayboldun bir anda?
-nasıl yani?
-gece bizdeydin ya
-saçmalama olum ya,evden çıkmadım hiç dün gece.

telefonu kapattım. mehmet'e sorsam aynı cevabı alacaktım büyük bir ihtimalle. Neler oluyodu bu evde. Nasıl bir oyun bu? diye düşündüm. Fakat yaşadıklarım oyundan öte;gerçeğin ta kendisiydi.Ve gerçek aklımı kaçırtacak kadar korkutucuydu

Kafamı dağıtmak için apar topar biletimi alıp memlekete döndüm. Eski arkadaşlarla buluşup gülüp eğlenerek vakit geçirdim. Hemen hemen tüm arkadaşlarımdan biraz değişmişssin sen tarzı cümleler duydum.Bu değişikliği tedirgin ve düşünceli biri olduğumu söyleyerek açıklamışlardı. Memlekette geçirdiğim güzel zamanların ardından okuduğum şehirde de farklı bir hayat sürme kararı aldım.Eve daha nadir giderek dışarıda daha fazla, eğlenerek zaman geçirme planları yaptım. Gelgelelim ki döndüğümde ev tabusu daha korkunç bir hal alacaktı.

Yaklaşık 12 saat çekiyor okuduğum yere gelmek ki bu saatlerin sonunda otobüsten zombi olarak ayrılmanız garanti. Uykulu bir biçimde kendimi eve attım. Ayakkabılarımı yerleştirdikten sonra içeri salona girdim. Saat sabah 7 civarıydı, mehmet uyuyordur herhalde dedim. Salona girdiğimde mehmet'i bacak bacak üstüne atmış bir şekilde karşı duvarı izler halde gördüm.Ne gözünü kırpmış ne başını çevirmişti.
-selam kanka
-neden gittin?
-ney?..
başını bana doğru yavaşça döndürdü ve yüzünün her tarafına leke gibi bulaşmış olan siyahlığı gözlerinin içinin resmen kan renginde olmasını görüp irkildim.Ne yapacağımı bilemedim. Titriyordum.Gerçek miydi bu?Koşarak odama geçtim ve kapıyı kapattım. Kalbim yerinden fırlayacaktı sanki

Odadan yaklaşık yarım saat sonra çıktım ve mehmetin odasına gittim. Yatakta uyuyordu. Yüzünü kontrol etmek için üzerine doğru biraz eğildim ve her şey gayet normal gözüküyodu.O sırada gözlerini açtı.
-dayıyon mu lan?
dedi ve kahkaha atmaya başladım.Şizofren mi olmuştum? Halüsinasyon mu görüyordum? Hayır;Gördüklerim tamamen gerçekti.Bir şizofren de gördüklerinin gerçek olduğunu söylemez miydi zaten?

Pgiboloğa gitme kararı aldım. Randevuyu birkaç gün sonrasına ayarlayıp gitmem gereken saatte ordaydım. Genç ve güzel bir kızdı pgiboloğum. ismi de gülen yüzü gibiydi neşe Beni sıcak karşılayıp sorunumu anlatmamı istedi. Bildiğin deliliğimi anlatıcaktım ve inanmasını bekleyemezdim.Bu yüzden bazen küçük halüsinasyonlar gördüğümü, korktuğumu anlattım sadece. Pgibiyatra yönlendirdi beni ve o da bana risperdal adlı ilacı kullanmamı başlangıç olarak ilk hafta bir tane ve sonraları yükselterek devam etmemi söyledi. Sorunum geçmediği ve durumumun kötüleşmesi durumunda iğne tedavisi görmem gerektiğinden de bahsetti.

beyler açlıktan ölüyorum biraz müsaade isteyeceğim sizden 1saate anlatmaya devam ederim

ilacı kullanmaya başladım. başlarda etkisini hiç göstermedi ve depresif düşüncelerden, paranoyadan kendimi alamadım. mehmet'e aryayı çektiğimiz videoyu hatırlayıp hatırlamadığını sordum ve hatırlıyorum yanıtını aldım. videonun sonundaki görüntü bozulmasının sebebi ne olabilir? diye sorduğumda öyle bir şey mi vardı dedi. videoyu baştan izlediğimizde arya ne kameraya bakıyor ne korkuyor ne de kameradaki görüntü bozuluyordu. Tekrar tekrar izledim ve Mehmet kafayı sıyırdın galiba kanka dedi. galiba'' diyerek odadan çıktım. Garip bir şeyler dönüyordu evde bunu anlamıştım. Neden veya nasıl sorusuna verecek cevabım yoktu. Ertesi sabah bugün bile hala gizemini koruyan ilginç bir olay gerçekleşti.Bu olaydan sonra hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağının farkına vardım

Sabah gözlerimi açtığımda odamın kapısında 45li yaşlarda bir adam vardı.Üstünde atlet altında gri eşofman gülümseyerek bana bakıyordu.Bu adam gibti mi la beni acaba? diye düşünürken merhaba dedi. Kedim sizin eve kaçmış da onu alabilir miyim dedi. Olayın şokunu atlatamamışken ''anahtar kapının üzerindeydi, çaldım çaldım siz açmayınca girdim içeri demesiyle kuşkularım ve sorularım arttı.O sırada mehmet uyanıp geldi ve olaya el attı. Yukarı kata çıktılar. Dayı elinde kocaman bir kediyle indi aşağıya,iyi günler diyerek evden çıktı. işin ilginç kısmı kedinin bizim eve nasıl girdiği' sorusuydu. Gelen adam karşı apartmanda oturuyordu ve arada nerden baksan beş metrelik bir fark vardı. Dairemiz en üst kattaydı ve başka hiçbir giriş yoktu çatıya.Bir şeyler yapma kararı aldım bu olaydan sonra. Evde dönen olayların gizemini açığa çıkarmak istiyordum. Keşke böyle bir istekte bulunmasaydım o zamanlar

küçüklüğümden beri korkularını yenmek için onların üstüne gitmelisin görüşünü benimsemiştim. Artık bu düşüncemi harekete geçirmem gerekliydi. içine girmekten korktuğum o odada ne olduğunu çözmem gerekiyordu. Mehmet'in uyumasını bekledikten sonra el fenerimi ve kameramı alıp merdivenlerin başına geldim. Kameramı gördüğüm şeyleri fotoğraflamak için kullanacaktım. Odanın önüne geldim kapı hala oradaydı.bu ihtimali de düşünerek yanıma farklı boyutlarda demir materyal almıştım.Tek tek deneyip kapıyı zorluyordum. Sonunda 'tın' sesini duydum ve kapı gıcırdayarak açıldı.El fenerimi havaya kaldırdım ve odanın içinde ışığı gezdirmeye başladım. Karşı duvarda koyu kırmızı lekeler vardı.Kan olabileceğini düşündüm. Eski ahşap bir masanın üzerinde tozlu defterler ve kitaplar vardı.Bir anda o sesi duyup irkildim. Kapı kapanmıştı. Işığımı kapıya doğru tutup yavaşça yürümeye başladım. Adımlarım çok yavaş, nefesim hızlıydı. Kapıya birkaç adım kala onu hissettim;ensemdeki nefes alış veriş sesini..

arkamı dönmeye kalmadan bir şeyin bana çarptığını ve geriye doğru savrulduğumu hatırlıyorum.Ve son hatırladığım şey yere düşen fotoğraf makinamın flaşının yanıp sönmesiydi. Sonrası karanlık, soğuk...

Gözlerimi açtığımda vücudumun her yeri ağrıyordu. kolumun çarpmanın etkisiyle yaralandığını gördüm.Oda kapısından Mehmet girdi bir süre sonra.

kanka sesler duydum yukarıdan, geldiğimde yerde yatıyordun, taşıdım seni buraya. naptın olum kendine?
diye kısa bir özet geçmişti.ona sadece 'bunu ben yapmadım' diyebildim. Sonra fotoğraf makinesi aklıma geldi. Flaş patladığına göre fotoğraf çekmişti ama nasıl çektiği, karşımdaki şey''in çıkıp çıkmadığı merak konusuydu. Mehmet'e sordum burada dedi ve makınayı verdi. Donakaldım.Son fotoğrafta karanlıkta görülen şey' Mehmet'ten başkası değildi.

Mehmet kimdi peki? Aynı şehirde büyümüş fakat üniversitede tanışıncaya kadar birbirimizden haberdar olmamıştık. Açıkçası hiçbir arkadaşım tanımıyordu onu. Burada tanıştıktan sonra aynı şehirde olduğumuzu öğrenmiştim. Yalan mı söylemişti. Sahte hayat srüyor olabilir miydi? Benden ne istiyordu peki?O kadar zamandır gülüp eğlendiğimiz içip yediğimiz adam düşmanım mı olmuştu? Yoksa bu sadece bir kuruntu muydu? Gördüklerimin tek tanığı mehmetti ve o da bir süre sonra hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Kararımı vermiştim.Tek bir yolla gerçek kimliğini öğrenebilirdim. Beraber o odaya girecektik. Gün boyunca gözümün önünden ayırmayıp yukarıya çıkmadığından emin oldum ve akşam üzeri teklifimi sundum. Kabul etmişti, bakalım neler olacaktı şimdi

Yanıma küçük bir çakı almıştım her ihtimale karşı savunmasız kalmak istemiyordum. Yukarıya doğru beraber yürümeye başladık. Korktuğumu söyleyip arkasına geçtim. nolucak be korkma bir şey olmaz dedi.Üst kata ulaştık ve kapıyı açtık.Bir önceki gün gördüğüm her şey yerli yerindeydi. Mehmet 'hagibtir' çekti derinden.
-nolmuş la burada?
-bilmiyorum ki kanka dün gece geldiğimde bu manzarayla karşılaştım ben de.beni bulduğunda görmedin mi burayı?
-olum sen diğer odadaydın ki,burası açık değildi.
konuşmaya ara verip tozlu defterlerden birinin kapağını açtım.

''melis hanım'a sevgilerle..''
diye başlayan klagib bir aşk mektubu vardı. imza:ahmet adında birine aitti. Diğer defterleri de açmaya başladık. Birisi buraya büyük bir anı deposu yapmıştı.

biraz ara veriyorum reserved alın gece bitireceğim.