Bu aralar kafam çok dolu küçüklüğümden beri büyümeyi hiç istemeyen bir insandım çünkü biliyordum büyüyünce bir gibim olmayacağını ve çevremdeki insanların git gide yaşlanacağını. Şimdi ise tahmin ettiğim gibi en değer verdiğim insanlar çevremde iyice yaşlanmaya başladı ve bir gün onları kaybedeceğimin bilincinde olmam beni öyle boğuyor ki.

Daha geçen günlerde aile bireylerimden biri feci şekilde rahatsızlandı hayatımda onu hiç o şekilde görmemiştim. Zaten daha önce bir aile bireyimi dahi kaybettiğim için zaten birbirimizin üstüne daha çok düşmeye başlamıştık böyle bir şeyi yaşayınca gerçekten travmatik oldu. Kendimi hazırlayamıyorum böyle bir geleceğe. O yüzden hayatı çok adaletsiz buluyorum. Ben niye sevdiğim insanların ölümüne tanık olmak zorundayım neden böyle bir acıyı çekmek zorundayım. Bilmiyorum panpalarım bilmiyorum. Eğer tokgib bir aile ilişkiniz yoksa ve iyi insanlarsa değerini kıymetini iyi bilin o insanların bunu bilir bunu söylerim.