çevremdeki insanlardan nasıl kurtulabilirim

okul bittikten bir süre sonra bugün yaptıklarına pişman olacaksın, net söylüyorum. irtibatı kesinlikle kesme, aman diyim

neden pankit?

hesayom yaz ..

ney? ne yazıyım?

insanlar her yerde yav. nasıl kaçıcam? bi ortamdan kaçsam yenisi geliyo ki eskisi de zaten peşimi tam bırakmıyo. insanlarla samimiyetin uzamasından veya fazla görüşüyo olmaktan hoşlanmıyorum. bi insanla neden her gün görüşme ve yardımlaşma modunda oluyım ki? allahım o kadar büyük korkunç bi sıkıntı ki yani. kişisel zamanımdan çalıyolarmış gibi geliyo.

insanlarla yeni tanıştığım zaman o kadar sıkıntı yok. daha eğlenceli. daha beni tanımadıkları için istediğim gibi davranabilirim. trolleyip role playing bile yapabilirim. ama biraz muhabbet kurulup beni tanıdıklarında, artık bi beklentileri varmış gibi hissediyorum. nasıl davranıcam, nasıl tepki vericem gibi konularda kafalarında bi şeyler oluşmuş ve bunu bekliyolarmış gibi. bu durum beni boğuyo. örneğin bazen nazik ya da anlayışlı olmak istemiyorum. ama samimi olduğun için vefa borcun varmış gibi öyle davranmak durumunda kalıyosun. bu beni öldürüyo. ben konuşulan şeyden çok sıkıldığımda ya da sırf o an canım istediği için birden kalkıp gitmek istiyorum. ama o küçük samimiyet yüzünden yapamıyorum.

hösayem yaz.

@22 okul hayatın boyunca anlayamıyosun bu durumu. tabi ben evde çalıştığım için de olabilir ama yine de iş arkadaşı dediğin şey de aynı olmuyor. ben baya baya kesmiştim alakamı. üniversiteye girdiğimde lise arkadaşlarımla kestim, üniversiteden mezun olunca 1-2 arkadaş dışındakilerle iletişimi kestim. üniversitede de kimseyi aramazdım, hep onlar arar bi yerlere çağırırlardı ya da okuldayken illa ki konuşmak zorunda kalırdık, görüşürdük falan. ama okul bitince yavaştan uzaklaşıyosun, bi zaman sonra aranıza baya mesafe giriyor. milletin iş hayatı falan da girince işin içerisine daha da uzaklaşıyosun. bi zaman sonra pek de hoş bi durum olmuyor yani

bi eksisini göremedim ben dediğin durumun ya. nadiren ya da uygun zamanlarda arayan, bi şekilde denk geldiği için görüştüğümüz insanlarla büyük sıkıntılarım yok. yoğunlaşması beni boğuyo.

ne yazıyım ney? anlamıyorum ki.

haaa bi güzelliği var ama bu insanlarla irtibatı kesmenin. o da tamamen duygusuz şekilde şu an başka ülkeye taşınmak üzereyim. şimdi düşünüyorum da o arkadaşlarımla görüşmeye devam etseydim yurtdışına gitmeyi de devamlı erteleyebilirdim, ki uzun zamandır istediğim şey yurtdışında yaşamaktı. çevremi daraltmamın sayesinde duygusal olarak pek bi şey hissetmiyorum. yeni insanlar, yeni kültür... vs beni heyecanlandıran olaylar mesela. ülkene bi bağlılık da hissetmiyosun hem

@28 dedim ya okuldayken eksisini göremeyebilirsin. zamanla biriken bi duygudan bahsediyorum. 1-2 senelik bi süreden bahsediyorum yani. en son telefon numaramı değiştirdim, kimseye haber vermedim manyak gibi. geçenlerde aklıma geldi lan niye bu muallakler aramıyor acaba diye de telefon numaramı değiştirip söylemediğim aklıma geldi haha

ahaha çok iyiymiş pankit. ben de telefonu komple iptal mi etsem diyorum bazen ama dışarıdayken internete girmek falan işlerimi kolaylaştırıyo, o yüzden şeyedemiyorum. numaramı değişsem yenisini istiycekler. bulurlar bi şekilde.

bi ara bütün sosyal medya hesaplarımı kapatmıştım. azıcık kafam raadlamıştı ama bu sefer de ailem merak edip açtırdı geri.

@31 benim yok hiç sosyal medya hesabım mesela. anlamsız geliyor lan çok. açsam lise arkadaşı tak püsür bi sürü insan amk. geçenlerde baktım millet benim ismime ait başka bi facebook hesabını eklemiş hep. ben değilim halbuki o, mal mıdır nedir. çocuk da diyodur kim bunlar

profilinde insna fotoğrafı yoktu tabi, gibko bi tablo koymuş mal oğlu mal

asdfadsfklenfdf.

@1 birey-toplum dengen kaymış + kendin itiraf etmesen de ilgi çekmek istiyorsun son olarak doğal ol doğal olmadığın takdirde elbette mala bağlarsın bu şekiilde. bence durumun bunlar.

okiş. ama doğal olursam soğuk ve sinir bozucu oluyorum. çünkü içimden öyle geliyo. ya da nezaketsiz kaçacak bi şekilde pat diye insanları ortada bırakıp başka yöne yürüyebilirim yani.

o birey toplum dengesi dediğin şey ne?

vay amk sanki ben yazmışım gibi okudum lan sen benmişsin panpa ibretle okudum telefona cevap vermeme milletle vakit geçirmekten hoşlanmamada kendimi yalnız hissediyodum neyse normal sayıyorum artık kendimi

yuh ulan ruh ikizim gibi bir şeysin panpa

ulan yavşak insanlar yalnızlıktan kurtulmak için insanlarla tanışıyor hiç birisiyle doğru düzgün arkadaşlık kuramıyor mal gibi ortada kalıyor yine tek başına senin çevren var 1 kere aradıklarında sen cevap vermeyince tekrar arayan arkadaşların var ne güzel mk sen tek başına yalnız kalmak istiyosun senin ta dıbına koyım benim arkadaşlarım bana ödemeli atıyor kontörleri olmadığı için, benimde olmadığı için geri arıyamıyorum 1 haftadır konuşamadım mk bebeyle

çok basit telefonu sessize al ve insnalara sükreli laf sokarsan yalnız kalırsın kendimden biliyorum

@35 doğal olmadığın takdirde kişilik bölünmesi yaşarsın. aslında huysuz biriyken cana yakını oynarsan belli bir süre nerede ne yapacağını şaşırır hale gelirsin. hem doğal olmaktan korkma çünkü dediğin gibi her zaman sopuk ve sinir bozucu olamazsın istesen bile, illa ki gülmek isteyeceksin ya da espri yapmak falan bu yüzden o korkuna gerek yok.

birey-toplum dengesi de şu kısaca; insan hem bireysel hem de toplumsal bir varlıktır. bunu dengeli zütürmediği taktirde sıkıntılar yaşar ve sen de bu dengeyi bozmuş bireyselciliği fazla abartmışsın. bireysellik de toplumsallık da tadında güzeldir.