çocukluğum çok kötü geçti

evet yaşayamadım çocukluğumu. Bende istedim sinek arabalarının peşinden koşmak, bende istedim mahallede ip atlamak, bende istedim ciksek oynamak, bende istedim taso biriktirip yağma yapmak, bende istedim saklambaç oynamak, bende istedim salıncakta sallanmak, bende istedim kaybolup ailemi endişelendirmek, bende istedim böcek toplamak, bende istedim karınca yuvasına kanatları kopuk sinek atmak, bende istedim sokak kedilerini toplayıp beslemeye çalışmak, bende istedim arkadaş edinip eve çağırmak, bende istedim zillere basıp kaçmak, bende istedim hoşlandığım kişi ile bakışmak, bende istedim bigiblet sürmek ve yokuş aşağı ellerimi iki yana açarak özgür olmak, bende istedim çamurdan köfte yapmak, bende istedim küçük yaşta küfür etmek. ama küçük sarayımızda adeta mahkum oldum. dışarı çıkartılmadım, ayıplandım. ay savaşçısını izledim kanal çekmemeye başladı, pokemon u izledim erken bitti, hugoya katılayım dedim bağlamadılar, oyuncak oynamam gerekirken bulaşık yıkadım, yemek yaptım, kardeşimi büyüttüm. yaş 14 olunca dışarı çıkmama izin verdiler bu seferde ergenlik çağında olduğumdan ayıpladılar.

sosyal bir çevre edinmeme izin verilmediğinden okulda bile erkekler ile konuşmadım. kızlardan uzak durdum. başım öne eğik öğretmenimin gözlerine bile bakmaya korktum. günah ve ayıp öğretildi bana...

regl in bile ne olduğunu bilmeyen ben olduğum gün öğrendim. öleceğim sanıp sevinmiştim...

okulda sürekli ezik muamelesi gördüm. evet eziktim aslında konuşmayı bilmez herşeyden utanırdım. yavru bir kuşun tüyleri çıkmadan yuvadan aşağıya itilmesi ve uçmak için çırpınışlarıydı benim isyanım.

tam sosyalleştim derken alay konusu olduğumu çok geç anladım. okulu bıraktım kendimi eve kapattım.

erkeklerin amacı beni elde etmekti. bundan çekindiğim için terkedildim hep.

genital bölge temizliğini bilmediğimden utancımdan anneme bile soramıyordum. neredeyse örülecek kadar uzamışlardı.