içme o zıkkımı!

Be istanbul şiir gibisin de okumak ne mümkün!
Ne hengamesi, ne malı, ne mülkü!
Bu şehir milyonlarca insan içinde, yalnızlığın bestelendiği, enstrümanı kalabalığın sesi olan bir türkü!

-Sokrat

Ne bileyim ayrım gayrım

Çocuktum, çocuktuk ve bulduk birbirimizi. Sene 2003 ve arkadaşları kesti önümü seviyo seni dediler. Olmaz dedim. Dedim ya işte çocuktuk bilsem demezdim olmaz diye. Gerçi kaderde varmış dön dolaş yine geldim sana.
Yıllar geçti, kaç mevsim değişti ama sen değişmemişsin ki onca zaman sonra yine çaldın kapımı. 2008 di geride kaldığını düşündüğümüz defterin sayfalarını doldurmaya başladık.
Hala çocuğuz bu arada 😊 o zaman çokta kolay değildi her istediğinde istediğin yere gitmek. Msn vardı bizde görüntülü konuşurduk. Ben uyuyakalırdım, sen beni izlerdin. Kızdırırdım seni, kızacağını bildiğim halde üstüne gelirdim çünkü kızınca yüzün kızarırdı yeniden severdim seni.
ilkler unutulmaz derler ya ilk tuttuğum el senin elindi. Ben kalbimde seninle büyüdüm. Sende öğrendim içten gülmeleri, heyecandan dil tutulmasını, kalbin atmasını, kelebeklerin uçuşmasını seninle tattım.
Ama her güzel şeyin bir sonu varmış. Ben yine sende öğrendim gözümden akanın yaş değil aşk olduğunu, kalp ağrısını, her gördüğümde kalbime saplanan acıyı ve iç yarasını.. Ve ben yine seninle büyüdüm bir kez daha.
Yıllar sonra yine denk geldik. Bana sordu hayatında biri var mı diye. Yoktu ve ondan sonra da kimse olamamıştı. 1 kişiyi aldım ondan sonra hayatıma ama onu bulamadım öyle olunca başladığı gibi bitti. Tabii ona böyle söyleyemedim.
Ve yine yıllar geçti 2016 yazında kanser olduğunu öğrendim. Bir zamanlar yaşadığım acılar katlanarak doğdu yeniden. Çocukluğumdu benim kaybedemezdim onu. Hala gözümün içine bakıp aklımdan geçeni söyleyebilicek tek kişiydi.
Vakit buldukça gittim. 1 sene bu lanet hastalıkla boğuştu ve güzel haberleri almaya başladık. Bizde güzeldik.
Bana herşey oldu. Yeri geldi dost yeri geldi abi oldu. Ama şimdi yok oldu. Sebepsizce kayboldu. Beni yine unuttu. Ben yine arkasından bakan ve o yine hayatında yol alan oldu.
Hayatımın her döneminde bana her duyguyu yaşattı ve 2017 eylül defterimiz kapandı. Hoşçakal dedim sessizce.
Hoşçakal çünkü artık sen dönsen de ben yokum orda çocukluğum..

Masum oyunlar oynardım