4 yıllık sevgilim, nişanlım ölmüştü. Binamıza yeni bir aile taşındı, anne zoruyla onlara hoş geldiniz demeye gitmiştik. Ama görseniz içim kanıyordu, odama gidip ağlamak ve intihar etmek istiyordum...
Devamı gelecek beyler şuku verin. Gerçektir...

Ama gittiğimiz evin birde kızı vardı, annemler beni konuşmaya başlamışlar ve ölen kızın adını söyleyip duruyor, arada bana soru soruyordu... Bu sırada bana destek olmak için kız yanıma oturup daha ismini bile bilmememe rağmen kafamdan tutup omzuna yaslamıştı. Sözde bu bana iyi gelecekti, omzunda ağlamıştım...

Saatler geçti bir şekilde, eve döndük sonunda... Odama girip kapımı kilitledim, annem yalvarıyor bir şey yapma diye... Daha sonra komşu kızı geldi, beni istedi annemden. Dışarıya çıkartacakmış beni, arabasıyla gezecek sözde eğlenecekmişiz... Bana iyi geleceğini düşünmüş.

ikimiz beraber ailelerimizin yanına taşıdık, oda tutmak istedi kıramadım. Babam "Bu ne lan, parayla mı aldınız dıbına koyayım." dedi fena gülmüştük. Kız bana nişanlımı unutturmak, acısını mutluluğa ve aşka çevirmek için elinden geleni yapıyordu. Her gün geziyorduk, onun zoruyla... Her pazar baş başa balık tutmaya gidiyorduk.

ilerlemeye devam etti, lüks bir AVM'ye girdik ve park ettik. Sonrasında namı değer MoiPark'ta saatleri geçirdik, hiç eğlenmemiştim... Sonrasında çıktık oradan, bir sürü (tonlarca amk) kıyafet aldı, bana da hediye almak istedi ama müsaade etmediğim gibi o gün çoğu şeyi ben karşılamıştım.

O gün (2.02.2016) hayatımın en kötü kısmını atlamıştım ve sevgilim ile bayağı mutluydum. Eve döner dönmez ailesine söyledik her şeyi, babası ters baktı ama bir şey demedi. Annesi biraz mutlu oldu gibi gördüm ama melek yüzlü şeytan da olabilir değil mi?

Daha sonra arabada somurta somurta giderken şarkı dinlemeye başladık... O kadar şanslıydım ki (!) ölen nişanlım ile benim şarkım çalmaya başladı. Yıkıldım orada, ağlamaya kapat şunu diye bağırmaya başladım. Aşırı korkmuştu... Arabayı sağa çektirip inmeye çalıştım, izin vermedi.

O akşama gelene kadar, aynı evde uyumak mı dersin yoksa sevgili kıyafetleri giymek mi? Yapmadığımız şey kalmamıştı, hatta bir ara az daha gibişiyorduk, annem evdeydi... Bir kere çıldırmıştık, uçakla sadece yüzmek için Zonguldak'a oradan da Bartın'a (memleketime) gidecektik. Uçakta çılgınlar gibi öpüştük, etraftaki huur evlatları fena gözlerle bakıyordu. Az daha dayak yiyecektim...
https://i.cnnturk.com/ps/.../593fc1bf61361f074879897f Burada yüzecektik.

Uzaklaştık ailelerden, bende olta beraber takılıyoruz. Ondan bahsetmeyi denedi, sus diye bağırdığımı hatırlıyorum... Ağladı, farkına vardım kırdığımın ama hassas noktam aminiyum nabıyım... Gittim yanına özür diledim, balık tutmaya devam ederken kol kadar balık geldi amk, ikimiz beraber anca çektik balığı.

Ne yalan söyleyeyim, korkmuştum. Orada kızımın hayatını koruman çok güzel, sevdim seni oğlum. Tarzı bir konuşma yaptı, eğer istersen aileni de al gel iyileştiğinde dedi... Aradan 2 hafta geçmişti, yaram iyileşmişti, babama söyledim böyle böyle... Gidelim dedim.

Sonra çıktık bizim eve, önce anneme anlattık. Kıza sarıldı falan, sevgi gösterisi yaptı. Babama söyledik sonrasında, siz mutlu olun ben başka bir şey istemem tarzı bir konuşma yaptı. Ailelerin onayını almıştık, gayet mutluyduk ki o akşama kadar...

Babam madem davet etmişler, gitmek gerek dedi. Gittik, oğlunuz gözümüze girdi tarzı bir muhabbet döndü arada. Kızın babası beni öve öve bitiremedi. Annesi desen alsak kızını gitsek kendide peşimizden gelir, o derece sevdi amk. Gelecekten falan bahsederken kız ortadan kayboldu birden, bir geldi ki elinde tepsi ve kahveler. Almaya korkuyordum, tuzlu olduğuna eminim amk...

Sözlüydük artık, aynı yatakta yatardık bir şey diyen olmazdı. Güveniyorlardı bize, güvenlerini boşa çıkarmayı bir defa istesek bile o esnada annem evdeydi. Çok güzel geçiyordu her şey. Sonra staj dönemimiz başladı, ben özel hastanede staj yaptığım için her gün kıskanıyordu, kıskanmamak elde değildi. Yüzlerce kızla aynı ortamda bulunmak zorundaydım. Bende onu yanıma almayı denedim, denemez olaydım. Bu arada ikimizde bilişim öğrencisiydik. O hastaneye ilk adımını attığı an yanımda gördüğü bilgi sistemleri stajyeri olan kızdan öyle bir kıskandı ki, koşar adımlarla geri döndü...

Ertesi gün pazardı, iki aile göl kenarına balık tutmaya, piknik yapmaya gitmiştik. Kilolarca köfte, kanat vs. almıştık ne olur ne olmaz diye... Kız beni tutup gel seninle biraz uzakta tutalım hem sessizlik olur daha çok tutarız dedi. Bir önceki gün yüzünden kırmak istemedim, bir şans vereyim dedim.

Yarım saat baş başa konuştuk, sonra kız hemşireleri çağırdı. Tansiyonuma falan baktılar rutin bir kontrolmüş. Annem ve babam odaya girip biraz iyi davrandıktan sonra bağırmaya başladılar, neden süpermen gibi davranıyorsun? Bıçak geçirmez misin amk? Gibi sinir bozucu sorular sordular. Kızın babası uyandığımı öğrenince odama girip benimle baş başa kalmak istedi, söyleyecekleri varmış.

Kız en son bana verdi kahveyi, içene kadar da başımda bekledi. Tuzluydu amk! Ufacık fincana 3 kaşık tuz, 1 kaşık kırmızı biber, 5 kaşık karabiber atmış hayvan kız hahaha... içene kadar içim dışıma çıktı ama su bile vermiyor yahu. Bu arada gelin size o kahveyi yapayım, rahatça içene 250₺ vericem. içtim içtim de birde bana sorun, kızı dört tane görüyorum amk. O kahveden sonra hastaneye kaldırıldım...

Aradan uzun zaman geçti, aşerme ve mide bulantıları geçti. Tam evlenecektik amk, o bıçak çeken huur evladını gördüm. Huur evladı bu sefer boştu, gittim yanına hatırladın mı lan beni yıkık pezo dedim, af buyur dedi huur evladı. Bir daldım ben bu yıkığa, boynuma dola kozy baba gib beni gib beni diye inleyene kadar bırakmadım huur evladını. Sonra yine eve gittim. Kız sancılanmış, apar topar hastaneye kaldırdık. Ailelerimiz geldi, doğum gerçekleşmedi bu seferlik. Ama o hafta nikah yapmalıydık.

Arkamda saklandı, gitmedi bir yere. Ölümü göze almıştı, üstelik huur evladı bıçak çekmişti. Bende Karadeniz uşağıyım, laz damarım attı mı kaç amk. Orada sevgilimin yanında bana bıçak çekmişti... Daldım huur evladına, döverken birden bıçağı boşluğumda hissettim, acımadı sanki ama hareket edemedim. O an kızın çığlığıyla irkildim.

O akşam, gecenin bir yarısı kızı uyku tutmadı. Beni aradı, gelsene al beni evden dışarı çıkmak istiyorum, ev dar geliyor. Dedi, ailesiyle tartışmış... Gittim aldım evinden, dışarıda gezerken bir huur evladı, zoquq, anası parçalanmış haysiyet yoksunu bin yolumuzu kesip, para istedi. Yanımızda para yoktu ki olsa bile vermezdim. Kıza uzaklaş buradan dedim ama dinlemedi, nişanlım olsa kaçar giderdi evine. Sabah arardı beni artık... Ama bu kız beni yalnız bırakmadı.

Ben o an nişanlımı tamamen unutmuştum, haftalardır benim yanımda olan ve beni mutlu görmek için canını verebilecek olan o kızı düşünüyordum. O kadar emekten sonra beni, mutluluğu ve aşkı hak ediyordu. Biraz duraksamıştım, şaşırmıştım çünkü... Bu durumu atlatır atlatmaz gittim bende öptüm.