madem sonuçta hepimiz anonimiz anlatayım, ben 10-11 yaşlarımda iken annem babamı aldatmıştı ama öyle fiziksel bir şey olmamıştı (en azından biz bilmiyoruz öyle bir şey olduğunu) telefonda yazışırken babam annemi yakalamıştı annem ise o panik atak ile babam telefondaki mesajları görmesin diye bizim koridordaki aynaya atmıştı ayna parçalanmıştı fakat telefon sağlamdı, babam telefonu eline aldığında annem koşarak kırılan aynanın parçaları ile bileklerini kesmişti, babamda hemen 112 yi aradı fakat biraz geç geldi 1 saat kadar annem bayılmıştı babam ne yapıcağını şaşırmış bir şekilde bir köşeye oturmuş ağlıyordu ben ise annemin bileklerini bir bez ile kapatmaya çalıştım 1 saat sonra ambulans geldi annemin bileklerini diktiler ve eve geri yolladılar babam ve annem konuşup bir çözüme vardılar fakat bundan bi 3-4 sene sonra ben 15 yaşımdayken annem yine bir şeyler mi ne yapmış orasını tam bilmiyorum babam evden çıkıp gitti annem ise kapısını kilitleyip bir kaç ilaç içmiş bende önceki yıllardan olan korkum ile annemin kapısını dinliyordum kusmaya başladı sesini duydum bizim kapılarımız camlı idi camı kırıp kapının kilitini açtım ve annemin yanına çöktüm dedim anne niye yaptın diye oda bana şu sözleri söyledi canım oğlum ben size layık bir anne olamadım çok özür dilerim ben ölüyorum lütfen beni çabuk unutun dedi, o korkudan mıdır sinirden midir bilmiyorum ama bi anda başım acayip dönmeye başladı ne yapıcağımı bilemedim en sonunda kendimi toplayıp dayımı aradım dayım sağolsun gelip annemi hastaneye zütürdü 1-2 hafta civarı hastanede kaldı ve eve geri döndü bizim aile bende dahil olmak üzere biraz dindardır ( en azından babam ama öyle yobazlardan değil harbi iyi insandır kendisi) kuranı kerimi annemin eline koydurup yemin ettirdi birdaha böyle birşey yapmayıcağına ondan sonra da bi sıkıntı çıkmadı benim bildiğim kadarıyla. tabi boşanma davaları falan açıldı ama davaları geri çektiler. neyse bana etkileri ben küçükken ölülerden mezarlıklardan çok korkardım fakat bu olaylardan sonra korkmamaya başladım birisi yaralandığında veya zehirlendiğinde ne yapmam gerektiğini öğrendim, eskiden çok cana yakın bir çocuktum ama tahmin ediceğiniz gibi bu olaydan sonra pek fazla cana yakınlığımın kaldığını söyliyemem benim yaşımdaki çocuklar parklarda okul bahçelerinde oyun oynarlar idi fakat ben genç yaşta sıgaraya başlamıştım ve bu oyun oynayan çocukları görüp hep ağlardım fazla ortamlara giremezdim girdiğim ortamda kavga çıkartmadan duramazdım okulldaki en arka sırada uyuyan ortamlara girmeyen çocuk tipini oluşturmuştu benim beynim üzerinde bu olay ama şu anki yaşlarımdaki etkilerini söylemem gerekirse bana bir kaç tane faydaları dokundu masumiyetim zaten 13 yaşlarımda kaybolmuştu daha sert bir mizaca bürünmüştüm. benden büyükler ile daha iyi anlaşmaya başlamıştım arkadaş ortamlarında arkadaşlarını koruyan bir karaktere sahip olmuştum ölüme olan korkumu yendiği için bu olay beni garip işlere yönlendirdi oturduğum semtin biraz da varoş bir semt olduğu için bir kaç tane neredeyse ölümle sonuçlanabilecek olaylar başıma geldi 18 yaşıma kadar hep evlenmeyi düşünmüştüm fakat her düşündüğümde bu olaylar aklıma geliyordu bu yüzden evlenmekten de vazgeçtim falan fulan işte tabi bende ağır yarası olan pek çok şey daha var ne kadar anonim olsam bile yazmaya korktuğum şeyler bu yüzden bunlara burada yer vermedim. ( bu arada böyle şeyleri yazmak gerçektende insanı bi nebze rahatlatıyor böyle şeyleri içinizde tutmayın ya benim gibi anonim sayfalarda anonim arkadaşlarınıza anlatın yada çok güvendiğiniz verdiğiniz sırları ötmeyen bir arkadaşınıza anlatın)