Büyük ihtimalle benim o.
Edit: Burada içimden geçen saçmalıkları yazıyorum. isteyenlerde yazabilir. Ama okuyup üzülmeyin.( kim üzülecekse amk)

Hatta millete şöyle diyorum. Ben evlenmeyeceğim.

Çünkü yalnız ölmek istiyorum çocuğum ben ölünce üzülsün istemiyorum..

Veya sevdiğim insanın benim ardimdan yalnız kalıp matem havasına girmesini de istemiyorum.

Herkes gibi olayım diyorum. Olmuyor tabii mecbur evdeyim kitaplar var, siz inci sözlüktekikler var 1 kişi var konuştuğum (bkz: bele veziyetin) iyi panpamdir kendisi burda teşekkür ediyorum ona. Öyle yani yaşıyoruz öyle.

Geçenlerde de şöyle oldu. Olay yine connected2mede geciyor. Bir kızla konuştuk sonra c2 kasti birseyler oldu. Kıza dedim gel Twitter'dan konuşalım ordan konuştuk sonra bu arada kız hafiften bana yürüyor, sonra ben bundan numarasını aldım. Whatsappta konusuyoruz. Geceleri sabahliyoruz falan. Sonra ben kıza karşı birşey hissetmediğim halde dedim" ulan onur yalnızlıktan ölcen kıza acil bari sevgilin olsun" sonra kıza açıldım. Kız mesafe var dedi. Ben birşey olmaz dedim. Güvenmem lazım dedi tamam dedim. Zaman verdik. Sonra bu bana aralıklarla yazmaya başladı sonra bana dedi artık konuşmayalım. Buda böyle taktan bir animdir.

Herkes mutsuz. Çünkü bu teknoloji mahvetti. Mesela bundan 2 ay önceye kadar bizde internet yoktu. Aldık internet eskiden konuşurduk evdekilerle, şimdide konuşuyoruz ama öyle çok değil. Yani teknolojinin amk.

Bir gün intihar edersem fonda çalacak şarkı:
https://youtu.be/9h6ZXKHv19A

Düşüncelerim bak amk bencilliğe, narsistliğe bak bütün sevdiklerimin beni herkesten ve herşeyden çok sevmesini istiyorum, bu olmayınca yalnızlıktan ölmek istiyorum. Çelişkilere bak aq.

Yine aynı şey oldu.. onur çok monoton hayatın var lan. Yine aynı saatte kalktın, aynı saatte yemek yedin, aynı şarkıları dinledin ve aynı cümleyi duydun. Değişecek bir gün. Bekle... Bekle.

Ha yine aynı rüya, neden çoğu gece aynı rüyayı görüyorsun birader. Yine dişin sallanıp düştü. Neden hep monotonluk? Bari bilinçaltına söz geçir farklı rüya gör.

Kendimi biraz sonra idam edilecek suçlu gibi çaresiz ve yapayalnız hissediyorum.

Sözde bugün işe başlıyacaktım... Neyse şarkı dinliyeyim ben.

yavaş yavaş ölürler
seyahat etmeyenler.
yavaş yavaş ölürler
okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.

yavaş yavaş ölürler
alışkanlıklarına esir olanlar,
her gün aynı yolları yürüyenler,
ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile
girmeyenler,
bir yabancı ile konuşmayanlar.

yavaş yavaş ölürler
heyecanlardan kaçınanlar,
tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı
görmek istemekten kaçınanlar.

yavaş yavaş ölürler
aşkta veya işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler,
rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına
çıkmamış olanlar

Ne güzel yazmış. (bkz: pablo neruda)

Sözde kıskanç değildim... Hiçbir şeyi, hiç kimseyi kiskanmazdim. Ama öyle olmuyormuş, hiç sebep yok ama kıskanıyorum. Aklımda saçma bir düşünce var öyle olsa da bana bir zararı yok ama kıskanıyorum. Tüfiy böyle duyguya, hisse.

Of şuraya yazdıklarıma baktım da ne melankolik takilmisim. Güzel bir şarkı paylaşmayın bari.
https://youtu.be/8j741TUIET0
Haydi gençler oturmaya mı geldik!?

Bekarken evlatlık ediniliyor mu acaba? ilerde mutlaka yapmak istediğim şey.

Eveeet bu gece de güzel bir alıntıyla kendimle birlikteyim...

"iyi adamlar yalnızlıktan ölüyor. iyi kadınlar ise kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakarken."

fyodor mihailoviç dostoyevski

ne yaparsam yapayım hep bir ekgiblik var. geçmiyor konuşuyorum, susuyorum, bekliyorum, gülüyorum, ağlıyorum ama olmuyor.