Askerdeyken hastaneye gittiğimde, karaciğer kendini yavaş yavaş salmaya başlamış demişlerdi. Şimdiyse iyice taka sarmaya başlamış, siroza çeviriyormuş, bu şekilde alkol ve sigara kullanmaya devam edersem, 3-4 seneye elveda edermişim sözde dünyaya, öyle dedi doktor.

"Sen benim neler çektiğimi, neler yaşadığımı, ne süreçler atlattığımı biliyor musun doktor?" diyemedim lan ak. Aslında bakınca güzel yaşadım, güzel günlerimde oldu, ama nedense hep o mutsuz günleri hatırlıyorum, sanki hep o günleri yaşamışım gibi. Yaşanmamış bir hayat bırakacağım arkamda sanırım. ismimi bilen son kişide öldüğünde, zaten artık hiç yaşamamış olacağım. Tedavi süreci ne şekilde ilerleyecek onu da bilmiyorum.

Aslında sigara ve içki içmeyi seviyorum, bırakmayıda düşünmüyorum. Ölmekten korkmuyorum ve dahi olarak öleceksem zaten kanserden olmalı bu, ölümü hissetmek..

Geride bırakacağım çok fazla kimse de yok. Bi sevdiğim kadın, bir de annem var. Ağlarsa anam ağlar, gerisi mobil ağlar ve kablosuz ağlar olarak ikiye ayrılır. Bir de ninja kaplumbağalar var ama onun konumuzla bir alakası yok. Hayatınızın değerini bilin, hiçbir gününüzü boşa geçirmeyin, dışarda güzel bir hayat var, anı yaşayın yarınları, yarın düşünürsünüz. Aslında bunu buraya neden yazdım onuda bilmiyorum ama, şuanki sağlık durumumdan kimsenin haberi yok, belki de kimseye anlatamadığımdan, üzmek istemediğimdendir. Bir şekilde birilerine anlatmam lazımdı yada bir şekilde yazıya dökmeliydim.