üniversiteli kardeşlerime açık mektup

sevgili panpalarım, öncelikle gibiş sokuş yok çoğunuzun başına gelecekleri anlatacağım

üniversiteyi bitireli 4 sene oldu. önce askerliğini yapmadan iş yok dediler 6 ay ebem gibildi evde oturmaktan. bir yandan aile baskısı olum kpss ye gir falan ama istemiyordum ben özel sektöre girip çok para kazanamk istiyordum. neyse sonunda askerlik zamanı geldi gibtirip gittik 5 ay 15 gün hayattan nefret ettim. askerlik bitti geldim geri

ilgi olursa devam ederim

bi kere uplarım

son bi kere daha uplayalım o zaman

dediğim gibi askerlik bitti geldik eve herkes kahraman gibi karşılıyor. ilk 2 ay yediğim önümde yemediğim arkamda mayısta gelmişim aktım antalyaya tatile. her güzel şey gibi bunlarında sonu vardı. sonbahara doğru bi baktım odamda sigara elimde her tarafa cv saldırısı yapıyorum

ne okudun diyen panpalarım kimya mühendisliği okudum. öyle odtü dalan değil yani sizin gibi

neyse devam artık askerlikten geleli 4 ay oldu bizim peder uyuz olmaya başladı. adam da haklı evde bir tane abazan geziyo yiyo içiyo sıçıyo. şuraya gidelim cv ver buraya gidelim cv ver falan. biniyoruz arabaya gidiyoruz fabrikalara. bir türlü ses yok

bu arada ingilizceyi iyi geliştirin ilk onu soruyorlar çok ieş yarıyo gibi

olum hala liseliler var ama devam

nerde kalmıştık sonunda okulu kazandığımda hayalimdeki iş için ismini veremeyeceğim bir yer göürüşmeler olumlu geçti. artık işe alınma sürecim başlamıştı. ama nası mutluyum zütüm tavanlarda geziyorum. artık kendi paramı kazanacaktım ne istersem yapacaktım artık benimde işim vardı

bu arada çalışma koşullarımı söyleyeyim fabrikada üretim mühendisi olarak çalışacaktım 3 vardiya dönecektim. tam benim hayalim gececiydik okul zamanından beri artık kesseler acımazdı

tamam dıbına koyim dana nası uzun yazalım devam

gelelim asıl olaya. öğrenciyken pek okulla aram yoktu istediğim zaman derse giderdim iş hayatına bi girdim hani özel sektör istiyordum ya ilerleyecektim ya hepsinin hayal olduğunu gördüm. anasını gibeyim adamlar sana iş veriyo para da veriyor ama bunu burnundan fitil fitil getiriyor. sen kaç saat çalışmışsın fark etmez adamlar ne zaman isterse o zaman eve gidiyorsun. eve bi geliyorsun zaten bacakların şişmiş kafan allak bullak ne dışarı çıkabiliyorsun ne para yiyebiliyorsun.

altında araba var ama haftada 1 gün o da pazar günü iznin var hiç bir yere gidemiyorusun çünkü o tatil gününde de yatamakla geçiyor

@39 askerliği GATA da yaptım hematoloji bölümü hasta kayıt askeri o ayrı dert hayatım gibildi kanserli hastalardan çok zor hastalık allah sabır versin yakınlarına

olaya devam edelim

okuldayken saçımı yapmadan dışarı çıkmayan her zaman güzel giyinip güzel kokan gittiği yerlere dikkat eden hayatından keyif alan ben, her fırsatta kitap okuyan, oyun oynayan, sinemaya giden gece alemlere akan ben işe girince gitti yerine hayattan zevk almayan yataktan kalktığı gibi işe giden geceleri gezemeyen ben geldi ( gece nasıl gezeyim fabrikadasın) alkol alamaz oldum çünkü o kadar işçiye hükmeymek zorundasın

çok uzatmayacağım artık

sizlere tavsiyelerim
1- her ne bölüm okuyorsanız, hangi şehirdeyseniz fark etmez önünüzde mezun olana kadar geçireceğiniz koca günler var. ne isterseniz onu yapın uyuyun yiyin için sıçın daşşak kebabı yapın

2- bunları yaparken dersleri çok sallamayın okul elbet bitiyor ama ingilizcenizi çok iyi duruma getirin mümkünse bi dil daha koyun yanınıza

3- kendinizi pazarlamayı çok iyi öğrenin insanlar size gıpta ile baksın

4- mümkünse kpss den şaşmayın devlet en iyisidir. sırtınız yere gelmez. biz adamların iki dudağının arasındayız

5- ve son olarak bu hayatta keyif aldığınız şeyleri sakın bırakmayın. mümkünse işinizi ona göre seçin yoksa mutsuz olursunuz

evet bu kadar sevgili panpalarım. zamanınızı aldım umarım faydam dokunur

@52 aynen panpa 4-12 den geldim bacaklarım ağrıyor ve başım kazan gibi. bu saate işten çıkan adamın ne sosyal hayatı olur. o yüzden vardiyalı çalışmayı tercih etmeyin derim

@53 panpa daha ne anlatayım sen sor ben sana açıklayayım. uzun yazıyon özet geç diyorlar. uzun yazıyon yavaş diyorlar. sorun nasıl gibileceğinizi anlatayım

@56 askerliği anlatmam bin dediğim gibi htırlamak istemedğim çok şey gördüm. kanser denen illet insanı nasıl öldürüyor adım adım gördüm. hayatın anldıbını bulmaya en yaklaştığım zamanlardı ama

bu arada tak atan binler eminim büyük çoğunuzun hayal edemeyeceğiniz bir işim ve gelirim var o yüzden tak atmayın. unutmayın mühendislik giber