bugün kendimle alakalı çarpıcı bir gerçeği keşfettim. çiğ sucuğu pişmiş halinden daha çok seviyorum. belki de yıllar evvel izlediğim garip filminde fatoş'un çiğ salamı yörük gibi yemesi bunda etkili, belki de sadece hayvanım. fakat buzdolabındaki sucuktan dilimler alıp bir cips gibi tüketmekten kendimi alamıyorum. güneşli bir pazar günü doğanın bize gösterdiği güzelliklerin göbeğinde keyifli bir an yaşıyorken bile aklımdaki tek şey eve gidip bir dilim sucuk yemekti.

yazıyı gönderdikten sonra ufak bir dilim daha kestim ve şu anda tüketiyorum. gerçekten muazzam. yumuşak ve ishal yapmaya meyilli fakat böyle küçük riskler hayatı yaşanır kılan detaylar. böyle bir bağlılığı en son youtuberleri savunan ufak arkadaşlarda görmüştüm.