1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

okulun bitimine bir sene var kız arkadaşım babasını kaybetti kanserden. eczacıydı babası, dolayısıyla büyük sıkıntı çekmeye başladılar. annesi ev hanımı, bir de kardeşi var henüz ilkokulda. neyse bir yandan destek olmaya çalışıyoruz bir yandan okuyoruz. okul daha bitmeden karar aldım ben, okul biter bitmez askere hemen gidelim gelelim bir işe girelim de alayım kızı. hemen aileye açtım konuyu. rahmetli dedem emekli başkomiser dedi oğlum bu dönem gitme askere, ortalık karışık falan. babam bir yandan gitme boşver diyo annem zaten bıraksan yurt dışına kaçırıcak elinden gelse.

benim kafamda ki planları gittim anneme açtım, işte bir kız var böyle böyle planlarım var. destek olur diye düşündüm, aksine bu sefer kıza atıp tutmaya başladı onun yüzünden gidiyorsun kendini düşünmüyorsun falan. yanlış anlamayın beyler anne işte bir evhamlı bir evhamlı sormayın. gerçi hakkı var evhamlı olma konusunda. oğlum aranızda o sene doğanlar var araştırıp bakın, giden gelmiyo diyor ya yemen türküsünde harbiden öyle lan. aramızda asker çocukları var. onlar çok daha iyi bilirler.

velasıl öle yada böyle konuştuk ettik, kabul edildi aileden onay çıktı. özellikle bir gece babamla konuştum o çok etkili oldu. zaten ha o gün, ha seneye gidilecek kaçarı yok. neyse gittik başvurduk askerlik şubesine.