1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

sonra, işiniz var mı çocuklar dedi, dedik istirahatteyiz komutanım, burada ufak radyo yok mu? müzik açalım dedi.ulan sen iste komutan yaratırız, yavaş yavaş normal insana dönüyoruz sen nediyosun, gerekirsen anteni zütüme sokar frekans ararım o derece özlem duyduö bir anda.''

hemen emirle ufak bir el radyosu bulduk. devamlı cızırtılı, içeride devamlı kral tvsi açık bir televisyon var ama oraya gidip muhabbet etmek olmaz. asker rahatsız olur rahat konuşamaz rahat edemez çocuklar.

küçük bir el radyosu beyler. çoook derinden ses veriyor oda çızırtılı, ama çölde su vahası gibi geldi yeminle. sigaramız var, çayımız tavşan kanı, birde müzik. üzerimizde toz toprak içinde üniforma, duvarda hücum yeleklerimiz, sol göğsümüzde telsiz, duvara yasladığımız g3. bundan ötesi varmı. dışarısı buz gibi, rüzgar var. içerisi evin gibi. asker ocağı işte bu.

komutanımız kulağını iyice dayadı. askerin radyosunu buldu, devamlı manalı şarkılar var zaten.

içinde ova dağ geçen, koç yiğitler olan, sevdiği kızdan bahseden türküler. bu seferde dere boyu kavaklar çalıyor. o dönemde kim söyledi bilmiyorum ama ben paylaşayım murat kekili iyi söylüyor. o dönemde cızırtılı ses çıkıyor ama anlıyorsun.

şarkımız şu,

http://www.youtube.com/watch?v=vQo0MEgBYSw (tabi enstrumanlar böyle değildi bizim radyodan dinlediğimizde saz vardı ama buda iyidir)

bir yandan şarkıyı dinliyoruz, bir yandan muhabbete devam ediyoruz baba yiğitler hey yavrum hey. adam kırşehirden çıkmış yiğidir harman olduğu iç anadoludan. aslanım benim.