1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

işte beyler, o an, o an varya elde telefonla züt gibi kalmak, kelimelerin boğazında düğümlenmesi, o an bir askerin vurulmasından daha kötü bir andır.

yapacak hiç bir şey yok. şimdi ki gibi bir daha arayamazsın, mesaj atamazsın, facebook hesabına mesaj atamazsın, mail atamazsın.

tek haber alacağın şey kapandı yüzüne. ne yapacağını bilemezsin.

içinden kalbin hemen yanına git hemen yanına git çabuk uç, yanında ol, senden ayrıldı, git yanına beynim giberim belanı otur yerine

hadi şimdi gel timini askerini operasyonları düşün. bütün benliğin tek bir şeyi düşünmekte. ne yapabilirim. kime ne anlatabilirim. bana kim yardım edecek.

allahım bişey yapmam lazım. elimde telefon, nası olur bu. pişmanlık, acı herşey birbirine karışır. bir daha görememe duygusu. ulan yarın gidemezsin ki yüz yüze gelmene en az 13 ay var. 13 ay lan, en az 390 belki 400 gün, 400 günden neler olur neler. çocuk doğurursun lan 400 günde.

bitmiştim beyler. resmen bitmiştim. askerde olabilecek en kötü şey olmuştu. sevgilin ayrılması.