1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

apar topar uzaklaştırdılar beni, odaya soktular, beni devrem ve jöh komutanı o halde görünce ayağa fırladılar. devrem hemen yapıştı.

kendimi kaybetmiştim beyler, devrem olum suss suuuss diye bağırığ dürtüyodu ama nafile, nası durdum dersiniz, jöh üsteğmeni bir koydu. bebek gibi oldum.

üsteğmen uzmanlara bağırarak çık dışarı çık gitmelerini sağladı. bana dönerek ne bağırıyosun lan gerizekalı, noolyo?

ben bi devreme bakıyorum bi komutanıma, titriyorum beyler, elim ayağım buz kesti, odanın içi sigara dumanı olmuş, nefes alamıyorum zaten,

devremOlm neyin var nooldu dedibiraz etrafa baktım başladım ağlamaya, deli gibi ağlıyorum beyler. anlatamam size, yani çok kez tartıştık biz yağmurla çok kez yüzüme kapattı, çok kez bir daha arama dedi, hiç böyle olmamıştım.

evet moralim çok kötü olurdu ama bu farklı, farketmemiştim o zamana kadar. beni orada ayakta ve güçlü tutan ne anne ne baba ne başkası, yağmur sadece.

nasıl olur demeyin anne nası düşünülmez.

düşünülmez işte amk düşünülmüyo, eğer hayatında bir papatya varsa, tüm çiçeklerin prensesi, yaprakları en narini, ufak bir dokunmaya bile dağıtır kendini, bakımı en zoru olan bir papatya varsa, hayatın o olur farketmezsin.

bizim oraların bir türküsü vardır, şu geçeranadan geçilir bre hasan, yardan geçilmez'' türküler doğruyu söyler, yalan söylemez, abartmaz, durduramıyodum ağlamamı, bu kadar şey üstüste geldikten sonra bu olay çözülmemmi sağlamıştı, hıçkırarak ağlıyodum,

erkekler ağlamaz ya, olum hem erkeksin, hem komando, hem de komutan bi komando, afedersin eşşek gibi ağlıyodum.