çok şanslı oldugumu anladım bugün

vazgeçtim herşeyden. başta kendimden.pes ettim. deger verdiğim her şeyin o kadar manasız ve bayağı oldugunu anladım ki adeta boşluğun dibine gömüldüm. bugünün tabiriyle cool lugun o yıllardaki ilk örneklerinden birini teşkil ettim. yalnız kalmak istemiyordum zira artık kafam patlayacak gibi oluyordu. durduramıyordum kendimi ve kurtulamıyordum sorularımdan. oyalanmak istiyordum sadece. sonra kamünün sözleri beynimin bir ucundan diğer ucuna yankılanıyordu. insanın hergün kendine ettiği en büyük iyilik , intihar etmemeye karar vermesidir. ama neden? neden böyle düşünüyordu? ne gördü, yaşadı, tecrübe etti de bu kadar emin? fight clup hep gelirdi aklıma o zamanlar. tamamen lüzumsuz bir nesiliz. öylesine geldik ve öylece yok olup gideceğiz. bazılarına anlatmaya calıştım derdimi. olmadı..