1. 1.
    0
    yıllardan beri hep birilerini, bişeyleri, bazı tesadüfleri veya tevafukları suçlamışımdır 20 yüzyılda doğup ölmedigim için. dün de kendi iç hesaplaşmalarımı yaşayıp hüzünlü, sinirli, endişeli ve sürgün biçimde dalgın dalgın , düşe kalka geçirdiğim sıradan, anlamsız ve basit günlerden biriydi. hayatıma bir nebze de olsa sevinç katabilmesi amacıyla bana verilmiş olan tek degerli varlığım olan bedenimi her ne pahasına olursa olsun koruma kararı almıştım, mesleğimin de verdiği gazla. gittim bir yüzme havuzuna eski günlerdeki gibi. gençliğimde bir ara yüzme hocalıgı bile yapmıştım. yarı olimpik havuzuma gittim. heyecan ve umutla bakıyordum etrafıma her zamanki gibi. lakin birşey göremiyordum. bakmakla görmek farklı şeyler. özenle kız-erkek karışık olmamasına gayret ettim. artık bu tür şeyler kesinlikle tat vermiyor bana. dikkatimi her zaman yogun tutmak istiyorum. beynimin dış dünyayla irtibatının kesildiğine şahit oluyorum hergün, defalarca kez..
    ···
  1. 2.
    0
    toparlamaya calışıyorum kendimi. bakıyorum etrafıma. kendisini dünyanın merkezinde sanan insanlardan başka bir şey göremiyorum. en küçük başarılarını dahi atomu parçalamışçasına büyük ,evrensel ve tartışılmaz görüyorlar, övünüyorlar, gurur duyuyorlar. önlerine konanı yiyorlar sessizce. itiraz kelimesi çıkmış artık bir çogunun literatüründen. aynaya yaklaşıyorum sessizce. uzun süre bakıyorum. yavaş yavaş görüntü bulanıklaşmaya başlıyor. korkuyorum. uzaklaşıyorum. aslında seviyorum kendimi. doğru zamanda dogru davranabilendir akıllı insan. akıllıyım ben. biyolojik ve fizyolojik acıdan zorlanmadan hayatımı sürdürebilmem için yeryüzünde uymam gereken bir takım kurallar oldugunu çok önceden anlamıştım. gerekli önlemlerimi alıp hayatımın daha da zorlaşacagı, vücut gereksinimlerimin artık beni daha cok yoracagı günler için gençliğimin bir kısmından feragat etmek zorunda kalmıştım. dogru olan buydu, ve başarmıştım. en azından öyle sanıyordum; biyolojik olarak mutlu ve güvendeydim. peki ya ruhum ne olacaktı?
    ···
  2. 3.
    0
    her şey hayatıma damgasını vuracak o kişiyle tanışmamla başladı. çok etkiledi beni. artık her şey anlamsız gelmeye basladı bana. peki digerleri için anlam'ın anlamı neydi ki? birkaç aylık geçiş dönemim çok zorlu oldu. tamamen bulanıklıktan ibaretti yaşamım, değer verdiklerim, sevdiklerim. bir menekşe kokusuydu benim için. bir simit parçasını , martının havada kapmasıydı herşey. ölmek istemedim hiç bir zaman. kendimi tamamen konunun dışında tuttum bazen. peki kafan ve kalbin arasındaki iç savaşta nasıl olur da dışarda kalırsın? ürktüm. gül, dünya da seninle gülsün dediler. peki nasıl bu sancıdan kurtulacaktım? yoksa sancıyla da gülebilir miydim? intihar bir kaçış mıydı ? yoksa sonun başlangıcı mı?
    ···
  3. 4.
    0
    içime kapanmamam gerekiyordu. arkadaşlarım tuttular elimden. çekip çıkardılar beni karanlığın uğultusundan. üniversite hayatım aşırı sosyal geçti. çok güzel günlerdi. benliğimi keşfettiğim ve kendimle tanıştıgım yıllar. 26 tane sevgilim oldu. bölüm de uzundu. sonunda buldum dogru kişiyi. her şey artık rayındaydı. dışardan bakılınca durum böyleydi fakat içimi sadece ben görebilirdim. kendimde en sevdiğim şey görünüşümün en önemsiz çizgisine bile gösterdiğim o sert ve güçlü bağlılıktı. 7 yıl kas çalıştım, 3 yıl amerikan futbolu oynadım,4 yıl kicktaks yaptım. birçok yerimi kırdım, çürüttüm, incittim, çatlattım. bundan zevk aldım. kendimle gurur duydum. belki 100 kez kavga ettim ve 2 kez bıçakladım. peki neden? bu soruyu kendime sorabilme cesaretini tam 11 yıl sonra buldum..
    ···
  4. 5.
    0
    vazgeçtim herşeyden. başta kendimden.pes ettim. deger verdiğim her şeyin o kadar manasız ve bayağı oldugunu anladım ki adeta boşluğun dibine gömüldüm. bugünün tabiriyle cool lugun o yıllardaki ilk örneklerinden birini teşkil ettim. yalnız kalmak istemiyordum zira artık kafam patlayacak gibi oluyordu. durduramıyordum kendimi ve kurtulamıyordum sorularımdan. oyalanmak istiyordum sadece. sonra kamünün sözleri beynimin bir ucundan diğer ucuna yankılanıyordu. insanın hergün kendine ettiği en büyük iyilik , intihar etmemeye karar vermesidir. ama neden? neden böyle düşünüyordu? ne gördü, yaşadı, tecrübe etti de bu kadar emin? fight clup hep gelirdi aklıma o zamanlar. tamamen lüzumsuz bir nesiliz. öylesine geldik ve öylece yok olup gideceğiz. bazılarına anlatmaya calıştım derdimi. olmadı..
    ···
  5. 6.
    0
    kısa süre içinde çok elit bir çevreye sahip oldum. şansım yaver gitti galiba. dış görünüşüm, konuşma üslubum, tok sesim ve en önemlisi kendime duydugum sonsuz güvenimle bulundugum her ortamda etkiledim insanları -bu cümle bana ait değil-. sadece bildiğin konu hakkında konuşmalısın. asla deplasmana gitme. fakat gittikçe kendime yabancılaşmaya başlamıştım. artık aynaya bakınca bir şey göremiyordum. saatlerce bekliyordum bazı günler. hayır görüntü bulanıklaşmıyor. hiçbir zaman sesimi yükseltmedim, ama fısıldamam bile depremler yarattı, çevremdekileri ve benliğimi derinden etkiledi..
    ···
  6. 7.
    0
    oha reyiz sen naptın amkk
    ···
  7. 8.
    0
    amk ekşicisi yazar mazar mısın lan ??
    ···
  8. 9.
    0
    sakin ol şampiyon
    ···
  9. 10.
    0
    pm attım panpa. birkaç sorum olacak sana özel.
    not: bozma devam et amk kitap mitap yaz burda heba etme kendini
    ···
  10. 11.
    0
    bunu okuyan kör oldu amk.
    ···
  11. 12.
    0
    rezerve alayim ama okumuyacam amk
    ···
  12. 13.
    0
    devam amk hadi
    ···
  13. 14.
    0
    okuyan var mı hakkaten bak küfür etmicem okuyanla tanışmak istiyorum sadece
    ···