hayatımı siken olaylar dizisi

Okula 1 hafta gitmedim, kimseyle konuşmadım. Dışarı çıkmadım. Doğru düzgün birşey yemedim. Sürekli ağlıyodum. "Baba" demeyi özlüyodum. Zaten tedavi süresince babamı 2 yıl kadar doğru düzgün görememiştim, deli gibi özlem vardı içimde fakat eve yeni gelmelerine rağmen doyamamıştım babama. Annem sürekli "baban istiraat etsin rahatsız etme" diyip duruyodu. içimde büyük bi boşluk oluştu. Okula giderken babamdan harçlık isterdim eskiden, şimdi okula gitmek bile işkence geliyordu. içime kapandım tamamiyle ozaman. Sınıftaki arkadaşlarım bana acır olmuştu. Bakış açıları, konuşmaları tamamiyle değişmişti. Milletin ailesi hala okula gelip çocuklarını alıyolardı. Onları gördükçe gözyaşlarıma hakim olamıyodum. Hüngür hüngür ağlayarak eve koşuyodum. "baba" demeyi özlemiştim. annem de bizi biraz meşgul etsin diye güç bela bi bilgisayar aldı. Bilgisayara abim takılıyodu benden daha büyük olduğu için bazı şeyleri benden daha iyi anlayodu. Onun ergenlik dönemine denk geldiği için, ayarsız olmuştu bayaa. içip içip geliyodu eve sürekli, annemle tartışıp duruyolardı. Ben babamın vefatını kabul edemezken abimin bu tavırları, annemle tartışması bana dokunuyodu.