+1
Zeyneple tüm bağlarımı koparıp üniversiteye geri döndüm. Platonik aşık olduğum kızı hergün görmek, beni okula bağlayan tek şeydi. Bir gün kızla bi bahaneyle mesajlaştık, eski sevgilisi canını sıkmış bunun. (Kıza cemre diyelim) cemreye iyi bir dinleyici olduğumu söyledim. o da patlıyomuş herhalde ki herşeyi anlattı. Ben de yavşak mesajlarım için özür diledim. Ne dediğimi anlamadığını söyledi. Ben de "senden hoşlanıyodum, azıcık yavşak mesaj atıyodum. Özür dilerim ama ben sevgilin olduğunu bilmiyodum. Böyle bir insan değilim." dedim. Sonra kız benden etkilenmiş olacak ki mesajlaşmaya sabaha kadar devam etti. Ertesi gün de konuştuk bayaa derken zamanla çıkma teklifi olmadan kızla çıkmaya başladık. Düşünce yapım şuydu benim. "Evleneceğim kızla öpüşürüm, herşeyimin ilkini evleneceğim kızla yaparım". Cemreyi seviyodum ama aklımın ucundan en ufak bi öpüşme dahi geçmemişti. Bir gün (sevgili olduktan bayaa bir süre sonra) kız bir anda beni öptü. Şok olmuştum. Gafil avlamıştı beni. Ona bunu sadece evleneceğim kızla yapacağımı söyledim ve sırf bu prensip için kıza daha fazla sevgi beslemeye başladım. Sürekli tartışacak sebep buluyodu fakat fazla uyumluydum. Tartışamamaya başladık belli bir süre sonra. Bir gün fazla içtim, gece kızla beraber uyuduk. Bu bile benim için çok büyük bir adımdı ve o kızı kesin olarak evleneceğim kız olarak bellemiştim. Kızı gereğinden çok daha fazla araştırdım, kız gayet temiz biri fakat çevresinde birkaç kötü insan vardı o kadar. Herneyse ben bu kızla evlenicem dedim kendi kendime ve onu üzmemeye çalıştım.
rehberr kuran hedef turan