kör sami bu sefer kağıtları benim için dizmişti. anlamadığım bir şekilde sıralıyordu..

kağıtlarla öyle değişik hareketler yapıyordu ki çıt çıkarmadan izliyordum..

ve kendinden biraz bahsetmeye başladı kör sami...

bak yeğenim ben artık yaşlı , gözleri iyi görmeyen , böbrek hastası bir insanım.. anlıcağın bir ayağım çukurda.. sana bakınca bir anda kendimi gördüm , eskilere gittim.. senin yaşında olduğum yılları anımsadım..

yüzüme bakarak konuşmuyordu bütün dikkatini kağıtlara vermişti bir yandan da falı açıyordu..bir kağıt seçtirdi bana masanın üstüne kapalı olarak koyduğu desteden "maça as" çekmiştim..

ne anlama geldiğini bilmiyordum..

kör sami hafifçe gülümsedi.. ağlamaklı gibi olmuştu.. çünkü aynı sahneyi yaşamıştı..