kuzey güneye benzeyen hayat hikayem

askerliğimin 14. ayına gelmişim.
eskiden her hafta en az 2 kere
arayan ailem ayda bir iki defa
arıyor. kardeşimin sesini en son 1
ay önce duymuşum. gazze
şeridinde çatışma haberi geliyor.
tatbikattan dönüyoruz o sırada
olay yerine en yakın yer bizim
bölük. tamamı israil'de olmak
üzere daha önce en az 10 sıcak
çatışma gördüğüm için eskisi
kadar heyecanlı değilim artık.
arabadan iniyoruz biz karşı
siperde 3-5 terörist beklerken
onlarcası karşılıyor bizi hoşgeldin
ateşiyle. hemen yanımda duran
oyun tasarımcısı adamın
beyninden giren kurşun ayıltıyor
beni. daha önceki çatışmalarda 2
kişi vurmuşum ama hiç bu kadar
yakın olmamıştım ölümle.
çatışmayı bırakıyor cesede
yeniden bakıyorum, midem
bulanıyor savaş meydanında
kusuyorum. tam kafamı
kaldırdığım o savunmasız anda
yiyorum ilk kurşunu, en ağır ağrı
sandığım diş ağrısının 100 katı bir
ağrı kaplıyor bedenimi. ben daha
yediğim kurşuna yanarken 2.si
parçalıyor omuzumu, göğüs
kafesimden içeri giren kurşunu
dahi hissetmeden narkoz yemiş
ameliyat hastası misali ağır bir
uykuya dalıyorum. adımı düzgün
teleffuz edemeyen insanların
ülkesinde, adını dahi bilmediğim
şehirler için 3 kurşun yediğim
geliyor aklıma kapanırken
gözlerim.