rezil anılarımızı bu başlıkta anlatıyoruz

bizim kız doğarken de rezil oldum arkadaş... yok böyle bişey...

doğumhanenin kapısında bekliyoruz.
bekle bekle bekle.
ben 9 defa doğurdum orada belki.

arada hemşire çıkıyor. kucağında bezlere sarılı bir bebek. kimseye bişey söylemeden hızlıca yürüyor başka bir odaya.
bu mu ?
bu mu ? derken hemşirenin girdiği odadan beni çağırdılar.
demek ki az önce zütürdüğü bebek bizimkiymiş.
neyse
girdim odaya.
masa gibi bişeyin üzerinde iki tane bebek var.
onlar kağıtları falan hazırlıyorlar. imza alacaklar ellaam.
geldim bebeklerden birinin başına.
ulan kime benziyo bu.
bana benzemiyor.
anasına da benzemiyor.
ama evlat işte.
baba olmuşum sonuçta.
gülümsüyorum falan. bebeğin ellerine dokunuyorum.
viyik viyik viyikliyor garibim. kolay değil. daha 5 dakka önce doğmuş.
babalık denilen kutsal görevi hissetmeye çalışıyorum.
çocuğunu hissediyorsun demişti birisi. ben de hissetmeye çalışıyorum. sonuçta benim bir parçam.

ben çocuğu kucağıma almaya yeltenirken hemşireler "naabıyon dıbınakodumun delisi" der gibi yüzüme baktılar.
"almıyor muyuz" dedim.
"beyfendi, sizinki o değil, diğeri" demezler mi.
allahım... rezil oldum.
hem hemşirelere hem kendi çocuğuma hem de elalemin çocuğuna rezil oldum.
meğersem yarım saattir başkasının çocuğuna karşı birşeyler hissetmeye çalışmışım.
gerçi sonrasında kendi çocuğuma karşı da birşey hissedemedim. ( büyüdükçe hissediliyormuş meğersem )

bebek kucağımda bir de kadınların jinekolojik muayene edildiği bir odaya girdim yanlışlıkla.
böyle karıların bacakları yukarıda falan...
doktor "ohaaa... çobaaağğğnn... " diye bağırdıydı.