rezil anılarımızı bu başlıkta anlatıyoruz

kombi tamirciliği yapıyorum o yıllar.
marka vermiim. bizim kombilerin elektronik kartları bozuluyordu.
patron ve ana ithalatçı firma bunu bile bile müşteriye yaslıyorlardı durumu.
gariban vatandaşın birinde gene kart patlamıştı.
ücret istedim doğal olarak.
adam bildiğin ağladı. bu meblağ benim maaşımın yarı ağbey dedi.
lan bi gücüme gitti. elimden de bişey gelmiyo.
ben de ağladım amk.
adamın karısı hemen o anda ithalatçı firmayı arayıp " elemanınız burada ağlıyor. başka birini gönderin. ne biçim firmasınız" dedi.
merkezden beni aradılar.
çık hemen o müşteriden senin vereceğin servis hizmetini gibeyim dediler.
bütün herkes tüm sezon benimle dalga geçti.
sonra istifa ettim amk.

bir gün istiklalde yürüyorum.
liseli falanım.
televüzyonda topu topu 5 tane kanal var o yıllarda.
karının biri zınk dedi uzattı mikrofonu.
"kıbrısta rauf denktaşın gene aday olmasını nasıl buluyorsunuz" falan dedi.
taze anarşikiz o zaman. devlet denilen köhne kurumun gereksizliğinden bahsederken birden burnumdan frrııııjk diye sümük fırladı. kadının mikrofon tutan elinin bileğine geldi.
"ay pardon" falan dedim. karı "önemli değil insanlık hali" derken kameraman kahkahayı patlattı.
sen misin devlete dil uzatan.
adamı böyle giberler işte
sonraları çok baktım televizyonlara. ama hiç biryerde yayınlanmadı.
şimdi olsa efsane olduydum amk.

bende anlatiyim cok utandıgım bir anı tahta kalede calıştım gecen sene yaş 17 işin adı kagıtcı ama resmen hamallık yapıyorum bilen bilir vakum torbalarını taşıyorum neyse bigün yine patron mal geldi git meydandan al dedi amk aldım el arabasını gidiyorum neyse yükledim 100kg var abartısız orda meydan vardır bilen bilir otoparkın orası neyse trafik oldu azcık bende gecmeye calışıyorum bin otoparkcının biri şu hamalada yol verin gecsin dedi yeminle yerin dibine girdim evdekinlerede sögleyemedim bütün gece agladım amk

-- 9-10 yaşlarındaydım babaannemde kalıyorum o aralar .. neyse çocukluk hali 3-4 gün sıçamamıştım ama kimselere söylemedim korktum işte amk.. gece yarısı fenalaştım ambulans çağırdılar bütün apartman ayağa kalktı noldu oğlum falan ben tabi söylemiyorum

getirdiler acile doktora anlattım şıçamıyorum dedim bütün hemşireler falan toplandı .. o gece hasta olmadığından hemşireler doktorlar falan muhabbet yapıyolarmış .. neyse domalttılar beni zütüme lavman yaptılar .. sonra leğene sıçırttılar.

hemşire kızlar falan elimden tuttular hep sıçarken taşak geçtiler amk.

-- aklıma geldikçe devam edicem..
--babaannem kaşar değil.

çocuğun biri hamallık yapıyodu zorlandığı çok belliydi bende şu hamalada yol verin de geçsin dedim çocuğun gözleri doldu nasıl pişman oldum sonradan anlatamam amk

askerdeyim hacı.
karargahta yazıcıyım.
bölükte denetleme var.
ben de denetlemeye görevli olduğum masada girecem güya.
sabah karargaha girerken koridorun daha başında zalım bir osuruk geldi.
dedim şöyle açı vererek öttüreyim zütümü.
uygun açıyı verdim. koyverdim.
meğersem ishalmişim. jjıırrrttt dedi gitti sıcak sıcak paçadan aşağı.
badi badi koştum odama.
koridorda millet tekmil verirken ben donumu değiştiriyordum.
taklu donumu da camdan aşağı attım o arada.
komutanlar odaya girdi.
bir bakıp çıktılar.
kokunun tek kaynğı olan ben bedenen orada ama ruhen cehennemdeydim.
vay beni gibeler.
rezillik amk.

bizim kız doğarken de rezil oldum arkadaş... yok böyle bişey...

doğumhanenin kapısında bekliyoruz.
bekle bekle bekle.
ben 9 defa doğurdum orada belki.

arada hemşire çıkıyor. kucağında bezlere sarılı bir bebek. kimseye bişey söylemeden hızlıca yürüyor başka bir odaya.
bu mu ?
bu mu ? derken hemşirenin girdiği odadan beni çağırdılar.
demek ki az önce zütürdüğü bebek bizimkiymiş.
neyse
girdim odaya.
masa gibi bişeyin üzerinde iki tane bebek var.
onlar kağıtları falan hazırlıyorlar. imza alacaklar ellaam.
geldim bebeklerden birinin başına.
ulan kime benziyo bu.
bana benzemiyor.
anasına da benzemiyor.
ama evlat işte.
baba olmuşum sonuçta.
gülümsüyorum falan. bebeğin ellerine dokunuyorum.
viyik viyik viyikliyor garibim. kolay değil. daha 5 dakka önce doğmuş.
babalık denilen kutsal görevi hissetmeye çalışıyorum.
çocuğunu hissediyorsun demişti birisi. ben de hissetmeye çalışıyorum. sonuçta benim bir parçam.

ben çocuğu kucağıma almaya yeltenirken hemşireler "naabıyon dıbınakodumun delisi" der gibi yüzüme baktılar.
"almıyor muyuz" dedim.
"beyfendi, sizinki o değil, diğeri" demezler mi.
allahım... rezil oldum.
hem hemşirelere hem kendi çocuğuma hem de elalemin çocuğuna rezil oldum.
meğersem yarım saattir başkasının çocuğuna karşı birşeyler hissetmeye çalışmışım.
gerçi sonrasında kendi çocuğuma karşı da birşey hissedemedim. ( büyüdükçe hissediliyormuş meğersem )

bebek kucağımda bir de kadınların jinekolojik muayene edildiği bir odaya girdim yanlışlıkla.
böyle karıların bacakları yukarıda falan...
doktor "ohaaa... çobaaağğğnn... " diye bağırdıydı.

lisedeydik hatırlıyorum arkadaşlarla uzun eşşek oynardık biz yattıydık atlamalarını beklioruz sınıfta olduğundan daha sessiz aldı amk ben en arkadaydım birden üstüne 100 kiloluk bi dev atladı bütün sıra çöktü meğer bizim matematik hocası gelmiş o atlamış üstüme ben çıkamadım it herifin altından bütün sınıf gülmüştü

sene 97
üniversitedeyim.
üniversite dediğim de taşradaki yüksek okullardan biri işte. adı lazım değil.
kantinde oturuyoruz.
elemanın biri kalktı yerinden "uyşşş... kakam geldi... gidem de sıçam ... ıyyyşşş... valla uç verdi haaa" diyerek koşmaya başladı.
ben de içimden dedim ki ulan ben de gidem bi işeyem.
neyse...
ben de ardından tuvalete gittim.
ben pisuvara işerken bu ipne de tahret maşrapasını dolduruyor çççıııuuufffffffşşşşş diye.
iyi yıka lan zütünü ipne... senin radyasyonlu zütüne vidanjör lazım aslında falan diyorum...
bu ipne konuşmuyo ama.
ben donumu ve kemerimi düzeltirken bunun içinde olduğu tuvalete ayağımın ucuyla iki tane de depik attım doommm dooommm diye.
cevap versene lan züttt dedim.
ben saçlarımın yan tarafını ıslatıp John Travolta'laşmaya çalışırken az önce depikleyip tahrik ettiğim tuvalet kapısı açıldı.
içeriden benim de derslerimin en az yarısından sorumlu olan doçent çıktı.
"birbirinize çok kırıcı davranıyorsunuz" dedi.
"çok terbiyesizce şakalar yapıyorsunuz... üstelik hiç komik olmayan ucuz şakalar" dedi.

yere yataydım,
ağzımı açaydım da
o ne dediğini bilmez ağıza bi sıçaydın hocam.

bi tane eleman vardı o zamanlar yanımda.
iş öğreniyor. kombi tamir ediyoruz.
adres kızıltoprak'ta bir yer.
apartmanın kapısında ilgili zile bastık.
otomatiğe basıldı.
asansöre bindik. kakara kikiri çıktık falanca kata kadar.
asansörden çıktık. daire kapısının önünde bekliyoruz.
şakalşıyoruz elemanla.
zaten normalde paso gülüyoruz gün içinde.
"parmağımı çeksene hacı" dedim.
eleman" gibtir lan züt" dedi.
dedim " hacı acele çek ... çapaklı geldi yemin ediyorum... uçurucam burayı havaya... "
çekmedi eleman.
" kendi osuruğumuzu kendimiz tetikleriz yarrraaaaam... " diyerek kendi parmağımı çektim.
o ara daire kapısı hala açılmamış.
bbbooooddoooorrrfffff diye saldım içimdeki kötülükleri...
eleman " yeeahhh çürümüş dıbına koyim senin için... eyyiiiiğğ... "
ben de kikirdiyorum ehi ehi ehi diye.
bir üst kattan bir kadın sesi geldi.
" bir üst kattayııızz " dedi sosyetik ablanın biri.
meğersem kadın başından beri kapıda bekliyormuş bizi. ve tüm konuştuklarımızı duymuş. osuruğumu bile...
biz sus pus.
eleman dedi ki "kaçalım."
dedim "nereye kaçacan... bekliyo işte kadın... "
allahım rezil rüsvan olduk.
tırım tırım çıktık bir üst kata.
kadınla aynı hizaya geldiğimizde "iyi günner" dedim.
kombiye bakım yapana kadar çıt çıkarmadık.
evrakı kadına imzalatıp bi daha "iyi günner" deyip çıktık.

merkezden telefon geldi.
"kadının merdiveninde zibidilik yapmışsınız, sizi şikayet etti" dediler. "naabıyonuz dıbınakoyim sevişiyonuz mu lan elalemin apartman boşluğunda" dediler.

sene 1996
küçük bir ilde bir yerel televizyonda çalışıyorum.
ne iş yaptığımı da bilmiyorum.
gündüzleri muhabirlik, akşamları kameramanlık, geceleri radyo programcılığı
aç,
susuz,
o zamanlar vcd - dvd falan yok.
vhs videolar var.
gece el ayak çekilince attık ferre videoyu seyredecez güya.
reji denilen karmaşık bir oda var.
bir sürü televizyon ekranı var.
ulan ne yaptıysak çıkmıyor görüntü herhangi bir ekranda.
masa da mikser denilen bir sürü düğmeleri olan zımbırtı var.
onunla uğraştık biraz.
sonra ekranlardan birinde görüntü çıktı.
bi beş dakika falan seyrettik.
telefon çaldı. gecenin saat 3 ü falan.
arayan müdür takımından biri.
"""laaayyn... ne tak yiyonuz orda... ipneler... allah belanızı versin... """
sonrasını duymadım. arkadaşa verdim telefonu.
içerdeki küçük televizyonu açtım.
aabbbaaaoooooowww..
zenci ver allahım odunu yapıyor sarışına.
meğersem biz ferreyu yayına vermişiz.
ertesi gün küçücük ilçede olay oldu.
patron da itin zütüne soktu tabi bizi.

bundan 3 sene önce eski bir araba aldım.
renault flash.
hızlı araba falan dediler.
değilmiş. almayın sakın.
neyse arabayla 1 sene falan gezdim.
sonra satayım dedim.
araba pazarında sattım.
ertesi gün adamla noterin önüne buluştuk.
para bende.
noter nüfus kağıdı istemesin mi ?
nüfus kağıdı evde amk.
adam arabanın anahtarını verdi.
makas ata ata eve gittim.
nüfus kağıdını aldım.
arabayla tam noterin önünde arabanın motorundan buharlar çıkmaya başladı.
adam noterin camından aşağı bakıyor.
kaputu açtım.
bi baktım kablolar, hptumlar falan eriyo. ananıskyim.
su falan bulmaya çalışıyorum.
neyse oradaki kuruyemişçiden 5 litrelik sulardan birini kaptım. düktüm arabanın motoruna.
bicjjjoooffffff, buharlar bütün sokağı sardı.
o sirada adam halen noterin camından aşağı bakıyor.

araba conta yaktı.
ben de şansımı bahtımı yaktım o anda.
adam geldi.
paasını iade ettim. arabayı da orada bıraktım.
3 gün sonra gittim arabayı çekmeye.
halen sokaktakiler benden bahsediyordu.
"bak! araba satarken noterin önünde conta yakan gudubet" diye

ilk okul 7. sınıf mı ne benim osuruk geldi moruk böyle nasıl ama hava kabarcıgı var hissediyorsun
neyse ben dedim hava kabarcıgı varsa kesin sessiz olur yeni yeni tanıyom osuruğu falan o zamanlar tamda başkan seçildim fen dersindeyiz ben öne doğru haffif eğildim zaaaaaart diye bir saldım ya sınıf bir sessizliğe büründü sonra okul değiştirmiştim herkes dalga geçiyordu zira , tamda başkan olmuştum ak ya

---beyler 5-6 sene öncesi o zamanlar kırklarelide bi yatılı lisede okuyorum amk. yatılı okuyan bilir

askerlik gibidir hafta sonları çarşı izni olur . neyse haftasonu çıktım çarşıya o zamanlar tabi internet kafaler

popüler. neyse ben sote bi yerden şöyle ufak derme çatma bi internet kafe buldum kendime girdim..

beyler aradan 1 saat falan geçti nasıl takum geldi anlatamam.. züt deliğimi zorluyor. koştum tuvalete..

bi açtım tuvaletin kapısını klozet yok beyler pisuvar var beyler o kadar sıkıştım ki sıçmak zorundayım yani

yere köşedeki gazete kağıdını serdim çömeldim ıkına ıkına güzelce sıçtım sonra sardım taku gazteye tuvaletin küçük çöp kovasına tıktım.

çıkar çıkmaz hesabı ödedim kaçtım gittim amk. geldim okula çıktım yatağıma yattım uyudum amk.

beylerrr adam arkamdan okula gelmiş sizin öğrencilerinizden biri benim dükkanın çöp kovasına sıçtı diye ortalığı ayağa kaldırmış

uyanınca arkadaşlar dedikodusunu yapıyodu amk hangi bin yaptı falan 1 hafta muhabbeti döndü !

ablam tıp fakültesinde öğrenciydi o yıllar.
ben de hastaydım.
kaşınıyordum mütemadiyen.
fakültede muayene falan oldum.
doktor yatış verdi.
hem takılırsın burada hem de tahlillerini falan daha rahat verirsin dedi.
gün içerisinde ablam falan da hastanede o zamanlar.
arkadaşlarıyle hocalarıyla falan tanıştık, kanka olduk. bayağı bildiğin onlara falan hastaneyi dolaşıyorum, hastalara falan bakıyoruz.
ben gene koridorda hemşire avlamaya çalışırken ablamın hocalarından biri gördü beni.
işin var mı dedi.
yok hocam dedim.
gel bize denek lazım dedi.
hayırdır hocam dedim.
radyasyon vercez sana dedi.
güldük falan.
beni mr odasına zütürdü.
orada bir sürü çömez öğrenciler falan var.
neyse
benim görevim mr masasına yatmak.
neyse hacı yattım masaya.
mr makinesini bilen bilir. şöyle bişey. http://www.aktifhaber.com...dakikaya-indi-335172h.htm
tabut gibi dıbınakoduuum.
ver ettiler beni fırına verilen ördek gibi makinenin içine.
ama radyasyon falan vermiyorlar. maasuccuktan yapıyoruz yani.
hoca anlattı anlattı.
yete hocaaa darlandım dıbınakodumun yerinde.
anlatı anlattı.
ben arada hocaaaammmm diye bağırdım.
şaka yapıyor ya dıbınakoduum. "sana ceza, kal orda" dedi
"çıkarım ki ben burdan" dedim
"çık da görelim" dedi
öğrenciler de kikirdiyor esprilere falan.
aralarında bebek gibi kızlar var ama.
neyse ben zütümü ileri ileri hoplatarak çıkmaya çalışıyorum yattığım yerden.
tam kafayı o delikten kurtarırken yana doğru yatırdım bedenimi.
böyle yüz üstü domalır pozisyonda tam kollarımdan güç alacaaaaammmm
sen benim pamuklu mavi pijama,
böyle tam ağ yerinden,
ama boydan boya yırtıl,
gemi çapası desenli donum ortaya çık.
sanki tiyatroda perde açılmış gibi hem de.( sonradan kanka olduğumuz öğrencilerden birinin tabiri bu )
kızlar patladı
hoca yarıldı
ben darıldım.
kırıldım amk.

tıpta utanma yoktur diye avuttular beni sonra.

sene 99
kombi tamir ediyorum gene o yıllarda.
patrona dedim ki " abi arabanın sigortası bitmiş. yaptıralım"
dedi ki " polise yakalanma "
"iyi tamam" dedim çıktım dükkandan.

ümraniye de bir dört yol ağzında
bakmadığım için sağdan soldan gelen var mı diye
sağ taraftan gelen polis arabasını görmedim
ve yandan
ama böyle tam bodostan
bblömmmbbüüürrrttt diye bindirdim.
o da hızlıydı.
ben de bayağı ivmeliydim demek ki
polis arabası iki teker üzerine kalktı
gitti gitti kaldırıma yapıştı. canım poli arabası pert...
bende hala bangır bangır " oo leç yu van, izi nadı beybeee , şiz gan tumarrooooowww... oo leç yu van... "
polisler fırladı arabadan.
ben arabadan çıktım. kadırıma oturdum.
geldiler. bağırdılar çağırdılar kızdılar.
karakola zütürdüler.
gelen güldü giden güldü çarpacak başka araba bulamadın mı diye.
oradan patronu aradım
patron ben kaza yaptım dedim.
gene mi lan dedi.
ama bu sefer biraz farklı abi dedim.
hayırdır dedi.
abi polis arabasına çarptım dedim.
alo dedim.
alo...
abi... ?

adam telefonu fırlatmış amk.

hey gidi.
bir gece karakolda yatıp 250 milyon rüşvet verdiydik.

hala dalga geçerler piyasada tanıdıklar.

Geçen ramazanda yeğeni de alıp uçakla memlekete zütüreyim dedim, biletleri valizleri filan hazırladık atladık taksiye atatürk havalimanına geldik. Check-in deki kızla az taşak yaptık güldük eğlendik numarasını filan aldım hatta(yalancıyı gibsinler) şu ana kadar herşey normal neyse x-raydan geçtik körükten yürüdük uçağın kapısına geldik. 'Hoşgeldiniz efendim' diyen dünya tatlısı kabin memurunu görmemle dev bi içe sıçış yaşadım. Kafamı gibeyim hayvan gibi valizi uçağa vermediğimi farkettim, işin ilginci kimsede 'hop birader o koca valizle nereye gidiyon amk' da demedi.Ben pis züt oldum,yer yarılsaydı da içine geçseydim(çok sık uçakla seyahat ederim bu arada) hatun kıs kıs gülüyor, arkadaşları geldi onlarda gülüyor amk ufak çaplı depresyona girdim o an.Neyse pardon, unutmuşum filan diyerek valizi hatuna verdim, bagajcı arkadaşlarda kargoya koydular. Belki hosteslerden biriyle muhabbet ederiz diye umuyorken züt gibi gittim koltuğuma oturdum ve direk uyuma numarası yaptım.O an kendimi çok rezil hissettim, hayat enerjim gitti lan.bu da böyle bi anımdır.

not:2 dakika empati yapın ve o hayvan gibi valizle uçağın giriş kapısında bu durumu yaşadığınızı düşünün..

Kucukken dayimla guresiyorduk ben gaza geldim dayi agzina osuracam dikkat et diye bagirdim ve tam ikinirken bi sicaklik hissettim zort diye bir ses geldi ve hizlica tuvalete kostum ayi gibi sicmistim amk

kız arkadaşımın suratına geğirmiştim ohhh miss size göre rezil bana göre medeniyet..

@15 o nasil bir rezalet amk

bende anlatiyim

5 6 yaslarindayken takumu sıcmayip tutmayi severdim yine bi gun takum geldiydi sıçmadım ama patlıycam amk en son tutamadım sıçtım bi parça annem geldi gördü rezaleti hemen kucagina alıp tuvalete zütürdü kucağindayken bile hala sıçıyordum amk aklıma her geldiginde annemden utanıyorum