1. 1.
    0
    hüseyin bana doğru ayak lan ayak demesiyle ayaklarına baktım ve sanki ayakları yere değmiyordu ve tersti. üstelik gölgeleri de bizim ki gibi değildi. artık kaçma vakti gelmişti. neyse ki artık şehre yavaş yavaş adım atmak üzereydik. ışıklar binalar gözükmeye başlamıştı. korkarak ve kalbimin sanki çıkacakmış gibi atması ile eve girdim. arkadaşlar gülmeye başladılar ve bize kağıdı veren arkadaşım ne oldu altınıza mı sıçtınız ulan diyerek kahkaha atmaya başladı. biz sadece koştuğumuz için böyle oldu donduk falan dedik ama bize hiç inanmadılar.
    ···
   tümünü göster