sansürsüz lise hayatımı anlatıyorum koşun

merkeze geldiğimde fırının hemen arka kısmında kalan bi kahve vardı kahveye baktığımda babamın ayak ayak üstüne atmış bir elinde çayını yudumluyorken diğer elindeki sigarasının külünü boşalttığını gördüm lakin babamda hiç görmediğim bir yüz ifadesiyle, babam arkadaşlarıyla konuşurken gayet neşeli ve mutlu gözüküyordu ama eve geldiğinde sanki kapının yanınnda bir aksi yüzlü adam maskesi takıyordu. kapıyı ne zaman açsam yüzüme bön bön bakar hoşgeldin baba dediğimde çekil lan eşek herif diyip beni itekledikten sonra çizgili picamalarını giyip tv karşısında çarkıfeleği izler gülerdi. fırına girdiğimde fırında çalışan burcu adlı mavi gözlü yanaklarında hafif bir kızarıklık ve beline kadar uzanan sarı saçlarıyla bana hoşgeldin arif dedi bende ona tiz bi sesle onu gördüğüm zmaan engel olamadığım bir heyecanla hoşbulduk dedim. 5 sn birbirimize baktıktan sonra aramızda kısa bir diyalog geçti
burcu: evet arif bişeymi istemiştiin
ben:aaa.. şey... ben şey alıcaktım... ha hatırladım 2 ekmek verirmisin
o an içimden kendime nefretler okuyodum ama burcu nun yüzündeki o masum tamam arif ben seni anladım der gibi gülümsemesi heyecanımı bir nebze olsun bastırıyordu. ekmeği alıp eve geldim o akşam bişeyler atıştırıp hemen odama çekildim burcnun o masum bakışlarını dudaklarını yanaklarını kağıda dökmeye başladım...