hatalar yanlışlar inanışlar kaybedişler

ailemin aşırı bir tepkisi olmadı. ben babamdan bugüne kadar tokat dahi yemedim.
ama sınıfta kaldığımı öğrendikten sonra yumruğunu sıktı tam vuruyordu ki yazıklar olsun dedi ve gitti.
öyle böyle derken artık aklım başıma gelmişti ve her şeyi telafi etmeye hazırdım. inandım kendime. yaz bitsin oğlum göster herkese artık böyle biri olmadığını diye motive ediyordum kendimi.
yaz geçti okullar açıldı. ilk ay muhteşemdi. yeni sınıfıma alışmıştım bir çoğunu tanıyordum zaten.
1 ayın sonunda her sabah evden çıktıktan sonra sanki biri beni takip ediyormuş hissi uyandı bende.
siyah birşey beni her sabah takip ediyordu sanki. bir kaç gün sonra şefkim kırılmış kimseye de birşey anlatamıyordum. tam anlatacağım zaman dilim dönmüyordu resmen. ve yine okula gitmemeye başlamıştım.
hatta bir sabah çok ilginç bir olay yaşadım. saatim çalmıştı. uyandım tekrar kapattım ve uyumaya başladım.
o esnada öyle bir tokat yedim ki, yani bugün bile aklıma geldiğinde tüylerim diken diken olur.
tokatı yememle kafamın duvara çarpması bir oldu. daha sonra apar topar çıktım gittim evden.