hatalar yanlışlar inanışlar kaybedişler

yaz dönemi geçmişti artık. okullar açılmıştı. hilalden ses seda yok. facebookta arkadaş bile olmamıştık daha. hülya deseniz zaten aklıma bile gelmiyordu çok öfkeliydim ona. artık önüme bakıyordum. hatalarımdan ders çıkardığımı düşünmüştüm.
hergün sabah 5 te kalkıyor, 6 da iş başı yapıyor, 15 de paydos, 15:30 da evde oluyordum. iki üç lokma birşey yedikten sonra saat 16 daki dersime yetişmeye çalışıyordum. ilk iki hafta bir şekil dayandım. ama daha sonrası derslerin son saatlerinde sayıklamaya başlıyordum. kafamı tartamıyordum artık. derken 1 ayı tamamladım. ama okuldaki performansım yerle yeksan rezil bir şekildi artık. vucudum dayanmıyordu bu tempoya. ders bile çalışamıyordum artık. 1 ayın sonunda hemen patronun yardımcısına gittim ve durumu anlattım. derslere odaklanamadığımı konsantrasyonumun sıfır olduğunu ve bu tempoya daha fazla dayanamıyacağımı söyledim.
ama adam o diploma olmadan bu işin olmayacağını o diplomayı mecbur almam gerektiğini söyledi. kendisine isterse müdürümle konuşmasını ve derslerimi sormasını rica ettim. o eğitim için aslında önemli olan matematikti. ve benim matematiğim her dönem çok iyidi. ertesi gün okula gittim ve müdürle gerekli konuşmayı yaptım. hiç sorun olmayacağını iş yerinin kendisiyle irtibata geçebileceğini söyledi. ertesi gün durumu izah ettim ve müdürümle irtibaya geçmelerini sağladım. sağolsun müdürüm çok iyi bir insandı. benle beraber benim bulunduğum o vasıfsız okuldan 10 kişi kayıt olmuştu ve sadece ben kalmıştım. bu yüzden beni seviyordu.
görüşmeleri bittikten sonra patronla görüşmek için benden müsaade istedi ve konuşma bittikten sonra beni çağırtacağını söyledi.
bir kaç saat sonra yanına çağırdı ve, yaz tatiline kadar devam çalışmamı ve gelecek yıl meslek eğitimine başlayabileceğimi söyledi. ben mutluluktan havalara uçuyordum. hayatım kurtulmuştu. ne tür yoldan geçtiğimi bir ben biliyordum. çok mutlu olmuştum ve tabi ki ailemde.