lise sonda fahişeyle yaşadığım yasak aşk

esin: her gün böyleydi, her gün babamın anneme sarhoşken küfür etmesini dinlerdim. 16 yaşıma giriyordum, stresten sinirden saçlarım bile yıpranmıştı. zayıflamıştım ama hala çok güzeldim. ilokuldayken rapunzel derlerdi bana... saçlarım o kadar uzun ve güzeldi ki... ama nereden bilebilirdim her şeyin böyle kötüye gideceğini... babam her eve geldiğinde kardeşimin öksürmesine bağırıyordu, yeter artık geberemedin gittin anasının bini diye... itiraz edemiyordum babama, o kadar güçlüydü ki, anneme yaptığı işkenceyi bana bile yapabilirdi... kardeşim öksürmemek için kıpkırmızı oluyordu. ilaçları da yavaş yavaş bitmek üzereydi... regl pedi, test kitabı için biriktirdiğim parayı kardeşimin ilacına vermiştim. babam olacak huur çocuğu, hep içkiye veriyordu parayı, bir kere bile paranız var mı demiyordu. her gece komşulara rezil olmaktan bıktık... hep şikayet ederlerdi, çok içerdi barış, çok içerdi babam... her içtiğinde daha kötü olurdu. benim babam bu olamazdı, içkiden gözü dönmüştü, yüzü moroarmıştı. ses telleri yırtılasıya kadar anneme küfrederdi... yalvarırdım ona baba anneeeem yooook, duymaz seniii diye... her yalvardığımda ağlardım... allah'a dua ediyordum, rabbim al da canımı kurtulayım bu işgenceden diye.. ama hemen töbe ettim, kardeşim vardı, o 9 yaşındaki küçücük çocuğun günahı neydi ? ben ölürsü kim bakacaktı ona, babam zaten hepten hayattan kopmuştu.