lise sonda fahişeyle yaşadığım yasak aşk

sabah uyandım ve tekrardan esin'i aradım.

ben: esin !

esin: ne var ne ne ? sen de sümük gibi yapıştın ha... tamam buluşacağız, adres ver şimdi.

ben: teşekkür ederim. antalya lara semtini biliyorsun değil mi ? işte şirinyalı mahallesi var, orada starbucks cafe var. orayı biliyorsundur, orada buluşalım.

esin: ooo starbucks ha, vay be... iyi tamam bakalım, birazdan patrondan izin alayımda geleyim.

reserved

bir fahişe ile buluşuyordum. üstüme rahat bir şeyler giydim, ve evden çıktım.

starbucks kafede oturmaya başladım. gelmişti, çok güzeldi lan, onu görünce kalbim küt küt atıyordu sanki... altına kısacık etek, üstüne çok açık bir bluz giymişti. o kıyafetlerle ben fahişem demeye çalışıyordu sanki... oradaki tüm insanlar, ona bakıyordu... ona oturmasını söyledim.

ben: oturur musun ?

esin: tabiki, teşekkür ederim.

ben: daha rahat bir şeyler giyemez miydin üstüne ?

esin: ben bir fahişeyim, kara çarşaf giyecek halim yok ya, diymi barış bey ?

ben: o zaman şu ceketi giy. ne olur kırma beni, herkes sana bakıyor ? hava soğuk zaten.

esin: e ver hadi bakalım, etraf sapık dolu zaten diymi ?

ben: seninle konuşmak istiyorum.

(beyler diyalogları hatırladığım kadarıyla yazıyorum)

esin: ne konuşacaksın ki benimle ?

ben: anlatır mısın uzun uzun ? nasıl bu hale düştün ?

esin: kader...

ben: işte o kaderi merak ediyorum, lütfen anlat uzun uzun, yavaş yavaş...

esin: peki sen bilirsin, başlıyorum anlatmaya, dinleyeceklerin çok hafif şeyler diğil, baştan söyleyeyim de...

esin: 15 yaşındaydım, yaşıtlarıma göre daha olgun duruyordum... ergenlik döneminin baskıları bir taraftan, babamın içkicinin teki olması bir taraftan, kardeşimin hasta olması bir taraftan, annemin babamı aldatması bir taraftan, her şey üstüme geliyordu...

annem babamı aldatmıştı, babam da onu öldüresiye kadar dövmüştü, bacaklarına çivili zopalar vurmuştu, bedeninde sigara söndürmüştü. bunu benim gözümün önünde yapıyordu. ama bir taraftan ona hak veriyordum. babamın en yakın arkadaşı ile, babamla ikisinin yatağında yapmıştı bu iğrençliği, bu yüzden annemden nefret ediyorum. iyiki de onu dövdü diyordum. şu an annem bir tane akıl hastanesinde... hiçbir zaman da ziyaretine gitmedim...

evin tek kızı ben kalmıştım artık. erkek kardeşim hastaydı, babam zaten sürekli içiyordu, her gece içiyordu... tüm parasını içkiye yatırıyordu, evde yiyecek bir şey kalmamıştı. okuldaki arkadaşlarımdan utana sıkıla borç para alıyordum, en azından kardeşim bir şeyler yesin, vücudu canlansın diye, dilencilik bile yapmayı düşünmüştüm... eve her geldiğinde leş gibi içki kokuyordu babam, sürekli kusuyordu, bağırıyordu, çağırıyordu, evin her tarafına kusuyordu, her şeyi maf ediyordu, her gün kusardı ben nefesimi tuta tuta temizlerdim. açlıktan nefesim kokuyordu... okuldaki arkadaşlarım benden tiksiniyordu... ayaklarıma giyecek bir ayakkabım bile yoktu... terlik ile okula gittim barış, terlik ile... okul müdürü okula böyle girmememi söylemişti. öyle bir okuldaydım ki, kimse kimse yardım etmiyordu, sadece acıyorlardı...

eve her geldiğimde babam her zamankinden daha kötü oluyordu. küçük kardeşimin öksürük nöbetleri başlıyordu... yaşıtlarım arkadaşlarıyla sinemalara giderken, ben evde alkol kusmuğu temizliyordum. okumak istemiyordum artık, okuyamıyordum zaten, cebimde beş kuruş yoktu, hiçbir öğretmenim de yardım etmiyordu.

esin: her gün böyleydi, her gün babamın anneme sarhoşken küfür etmesini dinlerdim. 16 yaşıma giriyordum, stresten sinirden saçlarım bile yıpranmıştı. zayıflamıştım ama hala çok güzeldim. ilokuldayken rapunzel derlerdi bana... saçlarım o kadar uzun ve güzeldi ki... ama nereden bilebilirdim her şeyin böyle kötüye gideceğini... babam her eve geldiğinde kardeşimin öksürmesine bağırıyordu, yeter artık geberemedin gittin anasının bini diye... itiraz edemiyordum babama, o kadar güçlüydü ki, anneme yaptığı işkenceyi bana bile yapabilirdi... kardeşim öksürmemek için kıpkırmızı oluyordu. ilaçları da yavaş yavaş bitmek üzereydi... regl pedi, test kitabı için biriktirdiğim parayı kardeşimin ilacına vermiştim. babam olacak huur çocuğu, hep içkiye veriyordu parayı, bir kere bile paranız var mı demiyordu. her gece komşulara rezil olmaktan bıktık... hep şikayet ederlerdi, çok içerdi barış, çok içerdi babam... her içtiğinde daha kötü olurdu. benim babam bu olamazdı, içkiden gözü dönmüştü, yüzü moroarmıştı. ses telleri yırtılasıya kadar anneme küfrederdi... yalvarırdım ona baba anneeeem yooook, duymaz seniii diye... her yalvardığımda ağlardım... allah'a dua ediyordum, rabbim al da canımı kurtulayım bu işgenceden diye.. ama hemen töbe ettim, kardeşim vardı, o 9 yaşındaki küçücük çocuğun günahı neydi ? ben ölürsü kim bakacaktı ona, babam zaten hepten hayattan kopmuştu.

olm burada mısınız lan, ses verin de boşuna yazmış olmayayım.

Rezerved

neyse madem kimse yok, birazdan yazmaya devam ederim. ilham gelmiyor amk, dinleyen olmayınca.

Yalannnn. aviiii

degilse keraneti pm at

yaz lan amcık triplerinle uğraştırma bekliyoruz işte her dakika buraya girip entry mi yazalım aq

reserved

reserved

ilhamini gibeyim pic. Bir kisi de cikip duzgun basari hikayesi anlatmiyor ki amk . Hepten kaybedenler kulubu olmus lan burasi.

yazsana puşttttt

geldim devam ediyorum. okuyorsanız ses verin amk... sanki hiç giblenmiyormuşum gibi hissediyorum. hikaye biraz riskli bir hikaye, yazarken dikkat etmem gereken yerler var.

esin: anlayacağın her şey tak yoluna kadar gidiyordu. bir gün eve geldiğimde, babam kardeşime bağırıyordu yeter ulan öksürmeyeceksin artık, uyuyacağım ben diye. artık dayanamamıştım, tüm sinirimle babama bağırdım
- yeter artık yeter, ne istiyorsun küçücük hasta çocuktan ha ne istiyorsun, adam gibi koca olsaydın annem seni başkasıyla aldatmazdı, işin gücün sürekli içip içip kusmak, ne işe yarıyorsun lan şu evde, gücün ancak küçücük çocuklara ve kadınlara yeter diymi puşt, bir kere bile şu eve 2 ekmekle geldin mi ha, geldin mi ? sen nasıl bir babasın, millet kızını hava yağmurlu diye okul bahçesinde bekliyor, sen ise bir taka yaramadığın gibi bir üstüne üstlük kardeşime vuruyorsun, ulan hiç mi allahından korkmuyorsun be adam he !!!

ardından babam sinirlendi ve elini sıkarak ne diyorsun ulan huur sen diye yüzüme iki tane tokat attı, kardeşim öksürerek ağlıyordu, ben ise yerde dayak yiyordum, karnıma karnıma vuruyordu. öldüresiye kadar dövüyordu beni..en son hatırladığım kadarıyla bayılmıştım. küçük kardeşim, ağlayarak abla abla diye beni ayıltmaya çalışıyordu. kalktığımda yüzüm gözüm kanlar içindeydi. upuzun saçlarım sanki isyan ediyordu... ayıldığımda kardeşime sarıldım, sarılarak ağladık, ağladık, ağladık..

esin: gitmek istiyordum bu evden, ama gidecek hiçbir yerim yoktu. gitsem bile kardeşimi bu puşt ile yalnız bırakamazdım. annem zaten tımarhanede, iyice delirdi. her şey o kadar zora gidiyordu ki, içki bütün kötülüklerin anasıdır derler ya, aslında çok doğru, babam içmeden önce çok iyi bir insandı... şimdi artık bir insan değil, sanki canavar gibi, yüzüm gözüm yara olmuştu. o yemyeşil gözlerim ağlamaktan kızarmıştı.

samanyolundan mı özenip bu yalan hikayeyi yazdın amk

rözervut

esin: her şeye eyvallah dedim... ta ki o korkunç olayı yaşayasıya kadar..

esin ağlamaya başlamıştı, hızlı hızlı lavaboya gitti, herkes ona bakıyordu, ardından geldim:
-esin ne oldu ? bekle

esin: barış git anlatamayacağım artık,

ben: tamam sakinleş bekliyorum.

esin tuvaletten çıktığında yüzü kıpkırmızıydı... sakinleşmişti...

ben: istersen anlatmayabilirsin...

esin: yok anlatacağım. madem buraya kadar anlattım, bundan sonra da anlatacağım.