• orada dikilerek bayağı bir zaman geçirdiğimi balıkçı teknelerinin dönüşünden aydım. riyakar umursamazlığım yüzümü döndürdü o silüetin olduğu yere. yoktu. şimdi umursamazlığı için bir sebep verilmişti işte. görevini yerine getirdi. bir sigara yaktırıp evin yolunu tutturdu.
eve giderken insanların arasından onlara tiksinçlikle bakarak hiç bir ilinti yaşamadan yürüyerek sürdürmek istiyordu vüücudumun gidişini adımlarım. zihnimde başka bir düşünce zuhur etmiyordu izoleliğime çekileceğim, eve varacağım an'a değin.
apartmanın giriş kapısına geldiğimde olması gerektiği gibi kendini çok önemseyen ben, etrafımı kolaçan ediyordum olası bir çift göz tehdidine karşın. ellerim ivedilikle cebimden çıkardığı bir dizi anahtarın alışmışlıkla yer edindiği apartman kapısının anahtarının şeklini yoklayarak çözümlemeye çalışıyordu. buldu ve açtı.
ailesinin saadeti için mesai harcayan ev kadınlarının yaptıkları yemek kokuları birbirine katık olmuş apartmanın içini dolduruyordu. arasından en sevdiğim olanının kendi evimde piştiği ümitvarlığıyla koşar adım çıkıyordum merdivenleri.
kapıyı açtığımda çoğu zaman olduğu gibi istediğim yemeğin kokusu evin içerisinde değildi. asık bir surat maskesi takınıp ayakkabılarımı çıkardıktan sonra odama girdim. masanın üzerinde yarın kütüphaneye iade etmem gereken kitap duruyordu. yüklediği anlık sorumluluktan aniden sıtkımı sıyırıp kendimi yatağa bıraktım. düşüncelerimden devşirme çalıntı dişleriyle ısıran istikrarlı hayat akışı sıkıntısı, her daim soğuk olan bir mecrada çıplak gezmek isteyen benliğimin üzerine kat be kat giydirilen giysinin ağırlığını verirken tavana dikmiştim gözlerimi.