Sanki az önce konuşma yapılmış gibi bir hava vardı içeride. insanların birbirleriyle konuşmasından doğan anlaşılmaz bir uğultu kaplamıştı salonu. Hani konuşmaların sonunda alkış yapılır ardından bir konuşma uğultusu dolar ya içeriye işte o cinsten. Sahnedeki üç eleman elleriyle işaret (sembol) benzeri bir şey yapıp sahneden indiler. Tuğçe ise beni sanki çok sevdiği bir arkadaşına göstereceği cisimmiş gibi hala çekiştiriyordu. Kalabalığın içinden adım adım yavaşça ön saflara doğru, nehrin içindeki bir kayık misali akıyorduk. Müzik başladı, insanlar da onunla birlikte hareketlenmeye. O beni sol kolumdan çekerken, nereye yürüyeceğimi düşünmediğim için çevremdeki hareketliliği izliyordum. ileride sağda çılgınlar gibi öpüşen iki erkek gördüm. Biri diğerinin saçından kavramış, biri ise diliyle diğerinin dudaklarını yalıyordu. “Bayanlardan hoşlanan bir erkekseniz böylesine iğrenç bir manzarayı bir daha çok zor göreceğinize yemin edebilirim.”
içimden gay bara geldiğimizi düşünmeye başlamıştım bile. Bu fikri yalanlamamı sağlayan tek düşünce salondaki kız sayısının fazlalığıydı. Klagib bir club müziğinin ortalarına geldiğimizde biz salonun nerdeyse sahne tarafına gelmek üzereydik. Bu sefer daha sağ kısımda öpüşen iki kız vardı. Bunlar ise çılgınlar gibi birbirlerini elliyorlardı. “Fena manzara değil!” Burası gay bar falan değildi. “ne gibim bir yer burası.” Diye düşündüm içimden.