dışarı çıkıp kontrol edeyim dedim. ama nöbet yerini de terk edemiyorum. kafamda senaryolar kuruyorum. kesin ben dışarı çıkınca mutafa girip kazanları çalıcaklar diye. komutan zütümü giber yeminle. önce içeride biri varmı diye kolaçan ettim ışıkları yakıp. sonra dışarı çıkmadan nöbetteki askerlere bağırdım giriş kapısından. askerin esas nöbet yeri bizim yukarımızda kalıyordu, o oradan herşeyi görüyor diye bağır bağıra sorayım dedim. ama bin nöbet yerinde uyuya kalmış. duymuyor beni.

etrafta kimse yok, sürekli taş atıyo birileri ama kim atıyo göremiyorum. duvarın arkasına saklandım, taş gelmesin diye içerii biri girse silahla ensesini yarıcam huur çocuğunun. durmadan caydırıcı ateş gibi sürekli kapılara pencerelere taş fırlatıyorlar