bu olay tam 3 dakika sürdü, sonra bir anda seslerin tamamı duyuldu, taş atmayı kestiler. ortalıkta olağan üstü bir sessizlik oldu. tam o sessizlikte la ilahe illallah diye uzaktan gelen ezan sesini duyduk. hayatımda hiçbir ezan bana bu huzuru yaşatamamıştı. hocalar hemen içeri koştu. ben yalnız kalmaktan korktuğum için peşlerinden gittim. içerisi hayvan ölüleri kafası kopuk sıçanlar ve fındık fareleriyle dolmuştu. davud ortalıkta yoktu. kapı parçalanmıştı. ne cam kalmış ne de kapı. ev yaşanmaz hale gelmiş.

hemen dışarı çıktık davud uzaktan geliyordu. o an ilk defa davudun yüzünün bir kısmını gördüm ve hiddete düştüm. bir sonraki yazımda onun yüzünü tarif edeceğim ama şimdi kısaca olanlardan bahsedeyim.

ifritler ezanı duyunca kaçmışlar. ezan sabah vaktinin habercisi. ifritler asla gündüzleri dışarı çıkmazlar. onların gayb kapıları sabah ezanından sonra kapanır. akşam ezanıyla açılır.

davudun karısını öldüreceklermiş. peşlerinden koşmuş ama yetişememiş. akşam ezanına kadarda beklemekten başka çaresi yokmuş. artık sadece beni değil, hocaları da öldürüp yakacaklarını ve davudun bütün ailesini katledeceklerini sölemiş ifrit davuda. davudun heryeri parçalanmıştı. akşamda gelecekler dedi. yollara tuzak kurmuşlar etrafı terkedemeyiz dedi davud. zaten etraftaki tüm köylerdeki telefon hatları, elektrik tellerini parçalamışlar. burada kısılı kalmıştık.

gece gelip bizi avlamalarını beklemekten başka çaremiz olmadığını bilmek o korkuyla düşünmemizi engelliyordu.