hocanın iki kişi ölecek bende yıkayıp gömeceğim demesi ile bizim birbirimize bakmamız bir oldu. o an herkes kendi canının derdine düştü. beni kurtarmak artık konu dışıydı. asıl önemli olan kendini kurtarmaktı. iki hocanında giriştiği bu olaydan ne kadar piişman olduğu yüzlerinden okunuyordu.

ben o gece beni öldüreceklerine emindim. çünkü benim için geliyorlardı ve ben ölene kadar bitmeyecekti. hocaya sorduk, hocam bir yolu yordamı yok mu diye. hoca yukarı bakıp, o yazdıysa biz bozamayız dedi. bir ara çıkıp koşup kaçmayı düşündüm. ama o insanların benim için yaptıklarından sonra bu düşünce, sadece düşünce olmaktan öteye gidemedi.

hoca bizi bir eve soktu, gusüllerinizi tazeleyin, abdestinizi alıp tövbe namazınızı kılın dedi. davudu çağırın o da alsın abdestini dedi.

hoca uzun boylu ve uzun cübbeliydi, kalburluydu. yüzünde ifade yoktu, ne korku veriyor ne de huzur ve cesaret verebiliyordu. sadece bilgi vermek için orada gibiydi.