Yemin ediyorum yalnızlık. Ama öyle fakir edebiyatı falan değil, harbi harbi yalnızlık. Sevgiliymiş aşkmış falan bunları geçtim etrafındaki insanların içindeyken bile hissedilen türden bi yalnızlık. Evde tek başına kaldığından değil de hiç misafir gelmediğinden tükenmeyen erzağın getirdiği türden yalnızlık. Sokaktan eve getirdiğin kedinin bile sana tahammül edemeyip evden kaçtığı, çayı sevmediğin halde birini bekliyormuş gibi sürekli demlediğin ve tekrar tekrar aynı kitapları okuyup ödünç kitap isteyeceğin kimsenin olmaması gibi, evdeki bitmeyen oksijenin yalnızlığı.